Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Obława II (Z Helikopterów)

Obława II (Z Helikopterów)

Obce lasy przemierzam, serce szarpie mi krtań!
Nie ze strachu - z wściekłości, z rozpaczy!
Ślad po wilczych gromadach mchy pokryły i darń
Niedobitki los cierpią sobaczy!
Z gąszczu żaden kudłaty pysk nie wyjrzy na krok
W ślepiach obłęd lęk chciwość lub zdrada!
Na otwartych przestrzeniach dawno znikł wilczy trop
Wilk wie dobrze czym pachnie zagłada!
Słyszę wciąż i uszom nie wierzę
Lecz potwierdza co krok wszystko mi:
Zwierzem jesteś i żyjesz jak zwierzę
Lecz nie wilki, nie wilki już wy!
Myśli brat, że bezpieczny, skoro schronił się w las
Lecz go ściga nie bóg! Ściga człowiek!
Śmigieł świst nad głowami, grad pocisków i wrzask
Co wyrywa źrenice spod powiek!
Strzelców twarze pijane w drzew koronach znad luf
Wrzący deszcz wystrzelonych ładunków!
To już nie polowanie, nie obława, nie łów!
To planowe niszczenie gatunku!
Z rąk w mundurach, z helikopterów
Maszynowa broń wbija we łby
Czarne kule i wrzask oficerów:
Wy nie wilki, nie wilki już wy!
Kto nie popadł w szaleństwo, kto nie poszedł pod strzał
Jeszcze biegnie klucząc po norach
Lecz już nie ma kryjówek, które miał, które znał
Wszędzie wściekła wywęszy go sfora!
I pomyśleć, że kiedyś ją traktował jak łup
Który niewart wilczych był kłów!
Dziś krewniaka swym panom zawloką do stóp
Lub rozszarpią na rozkaz bez słów!
Bo kto biegnie - zginie dziś w biegu!
A kto stanął - padnie gdzie stał!
Krwią w panice piszemy na śniegu:
My nie wilki, my mięso na strzał!
Ten skowyczy trafiony, tamten skomli na wznak
Cóż ja sam? Nic tu zrobić nie mogę
Niech się zdarzy co musi się zdarzyć i tak
Kiedy pocisk zabiegnie mi drogę!
Starą ranę na karku rozszarpuje do krwi
Ale póki wilk krwawi - wilk żyw!
Więc to jeszcze nie śmierć! Śmierć ostrzejsze ma kły!
Nie mój tryumf, lecz zwycięstwo - nie ich!
Na nic skowyt we wrzawie i skarga!
Póki w żyłach starczy mi krwi
Pierwszy bratu skoczę do gardła
Gdy zawyje - nie wilki już my!

Wolf Hunt II (From Helicopters)

I wander foreign woods, my heart rending my throat!
Not with fear - with rage, with despair!
The traces of wolf packs have been covered by moss and sod.
The survivors are suffering a dog's end!
No hairy snout will emerge from the undergrowth.
Fear, greed, and treachery are in their eyes!
In the open spaces, the wolf's trail has long since disappeared.
The wolf knows well the smell of doom!
I hear it all, but I cannot believe my ears.
But every step confirms it:
You are a beast, and you live like a beast.
But you are not wolves, not wolves anymore!
The brother thinks he is safe, for he has found shelter in the woods.
But it is not God who persecutes him! It is man!
The whistle of propellers overhead, a hail of bullets and yells
That tear the pupils from under the eyelids!
The faces of the shooters are drunk in the treetops above the barrels.
A boiling rain of fired charges!
This is no longer a hunt, no chase, no catch!
This is the planned extermination of a species!
From the hands of men in uniforms, from helicopters.
Machine guns pierce heads.
Black bullets and the roar of officers:
You are not wolves, not wolves anymore!
Anyone who has not gone mad, who has not gone under fire
Still runs, weaving through the burrows.
But there are no more hiding places he knew.
Everywhere the mad pack will scent him out!
And to think that he once treated it as prey,
Unworthy of wolf's fangs!
Today he and his kin will be dragged to the feet of their overlords.
Or he will tear them apart on command, without a word!
For whoever runs will die today in his tracks!
And whoever stands will fall where he stands!
In panic, we write in blood on the snow:
We are not wolves, we are meat for slaughter!
This one howls, shot. That one whines on his back.
What can I do alone? Nothing.
Let what must happen, happen.
When the bullet overtakes me!
It tears open the old wound on my neck.
But as long as the wolf bleeds, the wolf lives!
So this is not death! Death has sharper fangs!
Not my triumph but victory - not theirs!
No use howling and complaining in the din!
As long as there is blood in my veins,
I will be the first to leap at my brother's throat.
When he howls, we are no longer wolves!