Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Starosc Owidiusza

Starosc Owidiusza

Cóż, że pięknie, gdy obco - kiedyś tu będzie Rumunia
Obmywana przez fale morza, co stanie się Czarne
Barbarzyńcy w kożuchach zmienią się w naród ambitny
Pod Kolumną Trajana zajmując się drobnym handlem
Umrę, patrząc z tęsknotą na niedostrzegalne szczyty
Siedmiu wzgórz, które człowiek zamienił w Wieczne Miasto
Skąd przez kraje podbite, z rąk do rąk - niepiśmiennych
Iść będzie i nie dojdzie pismo Augusta z łaską
Nie ma tu z kim rozmawiać, zwój wierszy wart każdej ceny
Ciała kobiet ciekawych brane pośpiesznie, bez kunsztu
I bez szeptów bezwiednych - chłoną nie dając nic w zamian
Białe nasienie Imperium w owcą pachnącym łóżku
Z dala od dworu i tłumu - cóż to za cena wygnania?
Mówiłem wszak sam - nad poezją władza nie może mieć władzy
Cyrku w pustelnię zamiana spokój jednak odbiera
Bo pyszniej drażnić Cesarza, niż kupcom za opał kadzić
Rzymu mego kolumny! Wróg z murów was powydziera
I tylko we mnie zostanie czysty wasz grecki rodowód!
Na nim jednym się wspieram tu, gdzie nie wiedzą - co Grecja
Z szacunkiem śmiejąc się z czci, jaką oddaję słowu
Sen, jedzenie, gra w kości do bólu w schylonych plecach
Wiersz od ręki pisany dla tych, którym starczy - co mają
Piękna tu nikt nie obieca, za piękno płaci się złotem
Pojąłem, tworząc tu, jak z Ariadny powstaje pająk
Na pajęczynie wyrazów - barwy, zapachy i dotyk
Łąki, pałace i ludzie - drżący Rzym mojej duszy
Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty
Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn
Stoją nade mną tubylcy pachnący czosnkiem i czuję
Jak zmieniam się w list do Stolicy, który nikogo nie wzrusza
Kiedyś tu będzie Rumunia, morze - już Czarne - faluje
I glebą pieśni się staje ciało i świat Owidiusza

Ovid's Old Age

What is beauty, when foreign - Romania shall one day be here
Washed by the waves of the sea, which shall become Black
Barbarians in sheepskins shall change into an ambitious nation
Engaging in petty trade under Trajan's Column
I shall die, looking with longing at the unnoticeable peaks
Of the seven hills, which man has turned into the Eternal City
From where, through conquered lands, from hand to hand - illiterate
The writings of Augustus shall go and not reach grace
There's none to talk to here, a scroll of verses worth any price
Bodies of curious women taken hastily, without finesse
And without unwitting whispers - they absorb giving nothing in return
The white seed of the Empire in a sheep-scented bed
Far from the court and the crowd - what is the price of exile?
I did say myself - power over poetry cannot be
The circus exchanged for a hermitage nevertheless takes peace away
For it's more arrogant to provoke the Emperor than to stroke merchants for firewood
Pillars of my Rome! The enemy shall tear you from the walls
And only your pure Greek ancestry shall remain in me!
On it I alone rely here, where they know not - what is Greece
Laughing with respect at the respect I show the word
Sleep, food, dice to the point of pain in the bent back
A verse written by hand for those who have enough - what they have
Here none shall promise beauty, for beauty one pays with gold
I have understood, in creating here, how Ariadne becomes a spider
On the spiderweb of words - colours, scents, and touch
Fields, palaces, and people - the trembling Rome of my soul
The geometry of the memory of ancestors, devoid of ugliness
A mirror of living harmony of diamond-like grains
The locals stand over me smelling of garlic and I feel
How I am turning into a letter to the Capital, which stirs no one
One day there shall be Romania here, the sea - already Black - rolls
And the body and the world of Ovidius become the soil of song