Paroles et traduction Justyna Steczkowska - Grande Valse Brillante

Grande Valse Brillante

Ty - wódkę za wódką w bufecie
Oczami po sali drewnianej i serce ci wali
Czy pamiętasz?
Orkiestra powoli, opada, przycicha, powiada
Że zaraz

Czy pamiętasz, jak ze mną?
Ju znalazł Twój wzrok moje oczy
Już suniesz, dródzy zamroczy już zaraz
Za chwile

Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś
Podchodzisz na palcach i naraz nad głową
Grzmotnęło do walca i porywasz na życie i śmierć do tańca
Grande Valse Brillante

Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca
Z Panną, Madonną, legendą tych lat?
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca
Świat, co w ramiona ci wpadł

Wylękniony bluźnierca, dotulałeś do serca
W utajeniu kwitnce te dwie
Unoszone gorąco, unisono dyszące
Jak ja cała, w domysłach i mgle

I tych dwoje nad dwiema
Co też są, lecz ich nie ma
Bo rzesami zakryte
Wnet zakryte, i w dół
Jakby tam właśnie były
I błękitem pieściły
Jedno tę, drugie tę, pół na pół

Gdy przez sufit przetaczasz
Nosem gwiazdy zahaczasz
Gdy po ziemi młynkujesz
To udajesz siłacza
Wątłe mięśnie naprężasz
Pierś cherlawą wytężasz
Będę miała atletę
I huzara za męża

Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca
Z Panną, Madonną, legendą tych lat?
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca
Świat, co w ramiona ci wpadł

Wylękniony bluźnierca, dotulałeś do serca
W utajeniu kwitnce te dwie
Unoszone gorąco, unisono dyszące
Jak ja cała, w domysłach i mgle

I tych dwoje nad dwiema
Co też są, lecz ich nie ma
Bo rzesami zakryte
Wnet zakryte, i w dół
Jakby tam właśnie były
I błękitem pieściły
Jedno tę, drugie tę, pół na pół

A tu noga ugrzęzła
Drzazga w bucie uwiezła
Bo ma dziure w podeszwie
Mój pretendent na męża
Ale szarpnie się wyrwie
O już wolny, odeszło
I walcuje, szurając odwiniętą podeszwą

Czy pamiętasz, jak ze mną tańczyłeś walca
Z Panną, Madonną, legendą tych lat?
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca
Świat, co w ramiona ci wpadł

Wylękniony bluźnierca, dotulałeś do serca
W utajeniu kwitnce te dwie
Unoszone gorąco, unisono dyszące
Jak ja cała, w domysłach i mgle

I tych dwoje nad dwiema
Co też są, lecz ich nie ma
Bo rzesami zakryte
Wnet zakryte, i w dół
Jakby tam właśnie były
I błękitem pieściły
Jedno tę, drugie tę, pół na pół

Большой блестящий вальс

Ты – рюмку за рюмкой в буфете,
Глазами по залу деревянному водишь, и сердце колотится,
Помнишь?
Оркестр постепенно стихает, умолкает, сообщает,
Что сейчас...

Помнишь, как со мной?
Твой взгляд уже нашел мои глаза,
Ты уже скользишь, дрожь морозит, уже сейчас,
Сию минуту...

Помнишь, как со мной танцевал?
Подходишь на цыпочках, и вдруг над головой
Грянул вальс, и ты уносишь меня на танец жизни и смерти,
Большой блестящий вальс.

Помнишь, как вальсировал со мной,
С Девой, Мадонной, легендой тех лет?
Помнишь, как мир пустился в пляс,
Мир, что в твои объятья упал?

Испуганный богохульник, ты прижимал к сердцу,
Втайне расцветают эти две,
Возносимые жаром, в унисон дышащие,
Как и я вся, в догадках и тумане.

И эти двое над двумя,
Которые тоже есть, но их нет,
Ведь толпой заслонены,
Вмиг заслонены, и вниз,
Словно там как раз и были,
И лазурью ласкали
Одну ту, другую ту, пополам.

Когда сквозь потолок проносишься,
Носом звезды цепляешь,
Когда по земле кружишься,
То изображаешь силача,
Слабые мышцы напрягаешь,
Грудь хилую выпячиваешь,
Будет у меня атлет
И гусар в мужья.

Помнишь, как вальсировал со мной,
С Девой, Мадонной, легендой тех лет?
Помнишь, как мир пустился в пляс,
Мир, что в твои объятья упал?

Испуганный богохульник, ты прижимал к сердцу,
Втайне расцветают эти две,
Возносимые жаром, в унисон дышащие,
Как и я вся, в догадках и тумане.

И эти двое над двумя,
Которые тоже есть, но их нет,
Ведь толпой заслонены,
Вмиг заслонены, и вниз,
Словно там как раз и были,
И лазурью ласкали
Одну ту, другую ту, пополам.

А тут нога застряла,
Заноза в ботинке застряла,
Ведь дырка в подошве
У моего претендента на мужа.
Но дернется, вырвется,
О, уже свободен, отошла,
И вальсирует, шаркая оторванной подошвой.

Помнишь, как вальсировал со мной,
С Девой, Мадонной, легендой тех лет?
Помнишь, как мир пустился в пляс,
Мир, что в твои объятья упал?

Испуганный богохульник, ты прижимал к сердцу,
Втайне расцветают эти две,
Возносимые жаром, в унисон дышащие,
Как и я вся, в догадках и тумане.

И эти двое над двумя,
Которые тоже есть, но их нет,
Ведь толпой заслонены,
Вмиг заслонены, и вниз,
Словно там как раз и были,
И лазурью ласкали
Одну ту, другую ту, пополам.