Paroles et traduction KAT - Delirium tremens

Delirium tremens

Mamo, tyle lat
Mamo, nie ma cię
Mamo, ciepła brak
Mamo, a ty gdzie?
Uciekasz za dom
Uciekasz jak pies

Mamo, ogarnia mnie koszmarny sen
Mamo, boję się
Mamo, ramie daj
Mamo, błagam Cię
Mamo, wszech lat kocham Cię
Chociaż mnie nie chciałaś mieć
Hej tam piwo lej do rąk
Dlaczego, dlaczego drżą?

Mamo, tak bym chciał
Mamo, chwalić cię
Mamo, ale jak
Mamo, skoro wie
Mamo, wszech lat kocham Cię
Chociaż mnie nie chciałaś mieć
Hej tam piwo lej do rąk
Dlaczego, dlaczego drżą?

Mam dwadzieścia pięć lat
I życie połamane jak patyk
Co spojrzę wstecz, ogromna czarna plama
Co spojrzę przed się, twardy, zimny głaz
Czułem powołanie w życiu swym na księdza
Albo na żołnierza
I poznałem, że ni ten ani tamten
Nie mają już, czego bronić
Byłem Faustem
I byłem Prometeuszem
Porównywałem pyłek wiedzy
Z wszechświatowym pyłem tajemnicy
I wydzierałem ogień niebu
Aby go nieść swoim braciom
Kto mały okazał się robaczkiem świętojańskim
Który świeci nie oświecając
I pali się nie rozpalając
A serce moje
Które opukiwało całą ziemię
Szukając nieznajomej i nie znalazło jej
Porwawszy gołębice wylało świętą, niewinną krew
Narzędzie ułomnienia
Które nawet o pomstę wołać nie może
A kiedym przyzywał do boju wszystkie legiony żywych
Pod hasłem, "kto w Boga wieży?"
Poznałem wówczas
Przy oślepiającym świetle prawdy
Że w głębi ochnistrantku wszechżycia
Leży zbrodnia
I ostatni sztandar swój spalić muszę
Tak więc jestem teraz żywy bez życia
Tęskny bez tęsknoty i błądzący bez błędu
Okręt mój nie mając kompasu ani steru
Płynie w nieznaną dal
Więc niech się wypełni miara mojej pustyni
Porzucę ten świat
Którego intrygi nie są dość zabawne
Ani cierpienia dość małe, aby utrzymać swe łzy
Zamknę się w pięknym
Książęcym grobie moich przodków
A może, może odkryje nowy świat swojej duszy
Którego przeczucie zjawia mi się
Z nieodpartą siłą
Ową metafizyczną stroną duszy
Którą widzę we snach swoich
A zapominam na jawie
I tak może mi się uda
Zwiedzić drugą połowę księżyca
Wiecznie zakrytą dla ziemskiej świadomości
Oto jest dzień jasny, słoneczny
Ale cóż to znaczy
Moja dusza ma swoje własne światło
I swoje własne od słońca niezależne
Ciemności
Pójdźmy stąd
Bo dla tego który mierzył kulą we własne serce
Nie ma ani dziś, ani jutro, ani tu, ani tam
Tylko niezmierzone królestwa myśli
Zamknięte w łupinie orzecha

Mamo, pije sam
Mamo, nie wiem gdzie?
O wszystkie dzieci modle się
Mamo, a twój grzech
Uciekłaś za dom
Uciekłaś jak pies
Aaa

Delirium tremens

Mom, so many years
Mom, you're gone
Mom, no warmth
Mom, where are you?
You run away behind the house
You run away like a dog

Mom, a horrific nightmare grips me
Mom, I'm scared
Mom, give me your arm
Mom, I beg you
Mom, I've loved you all these years
Even though you didn't want me
Hey there, pour beer into my hands
Why, why do they tremble?

Mom, I wish I could
Mom, praise you
Mom, but how
Mom, since she knows
Mom, I've loved you all these years
Even though you didn't want me
Hey there, pour beer into my hands
Why, why do they tremble?

I'm twenty-five
And my life is broken like a stick
When I look back, a huge, black stain
When I look ahead, a hard, cold block
I felt a calling in my life to be a priest
Or a soldier
And I realized that neither this nor that
No longer have anything to defend
I was Faust
And I was Prometheus
I compared the dust of knowledge
With the cosmic dust of mystery
And I stole fire from heaven
To give to my brothers
Who turned out to be a firefly
That shines without illuminating
And burns without burning
And my heart
Which palpitated all over the world
Searching for a stranger and not finding her
Having snatched the doves, it spilled holy, innocent blood
An instrument of weakness
Which cannot even cry for vengeance
And when I summoned all the legions of the living to battle
Under the motto, "who believes in God?"
I realized then
In the blinding light of truth
That in the depths of the abyss of all life
Lies crime
And I must burn my last banner
So now I am alive without life
Longing without longing and wandering without error
My ship has no compass or rudder
Sailing into the unknown
So let the measure of my desert be fulfilled
I will abandon this world
Whose intrigues are not funny enough
Nor are its sufferings small enough to sustain its tears
I will shut myself in the beautiful
Royal tomb of my ancestors
And maybe, maybe I will discover a new world of my soul
Whose presentiment appears to me
With irresistible force
That metaphysical side of the soul
Which I see in my dreams
And forget when I'm awake
And so I may succeed
In visiting the other half of the moon
Forever hidden from earthly consciousness
This is a bright, sunny day
But what does it mean
My soul has its own light
And its own darkness, independent of the sun
Darkness
Let's get out of here
Because for him who aimed a bullet at his own heart
There is neither today nor tomorrow, neither here nor there
Only the immeasurable realms of thought
Enclosed in a nutshell

Mom, I drink alone
Mom, I don't know where?
I pray for all the children
Mom, and your sin
You ran away behind the house
You ran away like a dog
Aaa