Głupawica - KSU traduction en russe

Głupawica

Kiedy wszystko się wali i kończy się świat,
A depresja zamraża jak zima
Kiedy wszyscy są obcy i warczą jak psy,
Martwa rozpacz ogłupia i spina
Ani kroki do przodu, stary
Sztandar jak strzęp, Wielskie słowa brzmią pusto jak kpina
Oczy nie chcą już płakać, widać że szkoda im łez,
A deprechy nie można zatrzymać

Gdzie podziałem drogę własną i wbiegłem na ścieżki kręte?
Czemu nie wiem co jest prawdą, czemu wpadłem w krąg zaklęty?
Porzuciłem drogę własną i wracam na ścieżki kręte
Zapomniałem co jest prawdą i stoję w kręgu przeklętym

Te straszliwe decyzje, które trzeba pchnąć,
W sprawach błahych, nudnych i zwykłych
Wszyscy bliscy są obcy, wrogowie to zło,
Jak tu uciec, odpłynąć lub zniknąć?
Nie odejdę w nieznane, nie wtopię się w tło,
Czy odwaga jest gorsza od śmierci?
Płynę z moją depresją, szarą rzeką bez dna,
Przez bezradność, obłudę i śmieszność

Gdzie podziałem drogę własną i wbiegłem na ścieżki kręte?
Czemu nie wiem co jest prawdą, czemu wpadłem w krąg zaklęty?
Porzuciłem drogę własną i wracam na ścieżki kręte
Zapomniałem co jest prawdą i stoję w kręgu przeklętym

Dobranoc nadchodzi mrok
Okrywa dobro i zło
Dobranoc króluje mrok
Umarły radość i złość

Gdzie podziałem drogę własną i wbiegłem na ścieżki kręte?
Czemu nie wiem co jest prawdą, czemu wpadłem w krąg zaklęty?
Porzuciłem drogę własną i wracam na ścieżki kręte
Zapomniałem co jest prawdą i stoję w kręgu przeklętym

Дурацкий тупик

Когда всё рушится и мир катится в тартарары,
А депрессия сковывает, как лютый мороз,
Когда все вокруг чужие и рычат, словно псы,
Мёртвое отчаяние оглушает и сжимает в тиски.
Ни шагу вперёд, старина,
Знамя — как лохмотья, великие слова звучат пусто, как насмешка.
Глаза не хотят больше плакать, видно, жалко им слёз,
А депрессию не остановить.

Где я сбился с пути и забрёл на кривые тропы?
Почему я не знаю, что есть истина, почему попал в заколдованный круг?
Я бросил свой путь и возвращаюсь на кривые тропы,
Я забыл, что есть истина, и стою в проклятом кругу.

Эти ужасные решения, которые нужно принять,
В делах банальных, скучных и обыденных.
Все близкие — чужие, враги — это зло,
Как убежать, уплыть или исчезнуть?
Я не уйду в неизвестность, не растворюсь в толпе,
Разве мужество хуже смерти?
Я плыву со своей депрессией, серой рекой без дна,
Сквозь бессилие, лицемерие и нелепость.

Где я сбился с пути и забрёл на кривые тропы?
Почему я не знаю, что есть истина, почему попал в заколдованный круг?
Я бросил свой путь и возвращаюсь на кривые тропы,
Я забыл, что есть истина, и стою в проклятом кругу.

Спокойной ночи, наступает тьма,
Покрывает добро и зло.
Спокойной ночи, царит тьма,
Умерли радость и гнев.

Где я сбился с пути и забрёл на кривые тропы?
Почему я не знаю, что есть истина, почему попал в заколдованный круг?
Я бросил свой путь и возвращаюсь на кривые тропы,
Я забыл, что есть истина, и стою в проклятом кругу.