Paroles et traduction Kaija Koo - Tinakenkätyttö

Tinakenkätyttö

Hei, ei ei, en sitä salaa,
Näillä teillä loppuun palaa,
Tinakenkäni on sulaa laavaa.

Hän katselee rauhattomana itään,
Tuo tyttö hentoinen tinakengissään.
Kuuluuko sieltä suunnalta ketään,
Joka voisi ottaa tytön reppuselkään.

Hän on piirtänyt viestin karttaan, siellä lukee
Vie minut turvaan.

Ehkä hänet on luotu lentämään,
Ettei sulata tie hänen kenkiään

Hei, ei ei, en sitä salaa,
Näillä teillä loppuun palaa,
Tinakenkäni on sulaa laavaa.

Tule, tule siis ennen aamua
Et täältä muuten enää löydä mua
Kun aurinko nousee on pakko liikkua

Hän muistaa kuinka koulussa naurettiin,
Kun hän oli toisenlainen kuin kaikki muut.
Ja unissaan hän palaa pulpettiin,
Ja tinasotilasarmeija tukkii toisten suut

Ei täällä voi olla paikoillaan,
Muuten tinakenkäsi sulaa

Juokse sinne missä on viileää
Siellä amor nuolella tähtää

Hei, ei ei, en sitä salaa,
Näillä teillä loppuun palaa,
Tinakenkäni on sulaa laavaa.

Tule, tule siis ennen aamua
Et täältä muuten enää löydä mua
Kun aurinko nousee on pakko liikkua

Tämä tie sut loppuun käyttää
Sen pinta väreilee
Kaikki kangastuksilta näyttää
Ja ilma syttyy tuleen
Pojan tinakenkäisen
Mistä löytäisit sä sen, tyttö tinakenkäinen

Hei, ei ei, en sitä salaa,
Näillä teillä loppuun palaa,
Tinakenkäni on sulaa laavaa.

Tule, tule siis ennen aamua
Et täältä muuten enää löydä mua
Kun aurinko nousee on pakko liikkua

Девочка с оловянными башмачками

Эй, нет, нет, я не скрываю,
На этих дорогах сгораю дотла,
Мои оловянные башмачки – расплавленная лава.

Он смотрит на восток, встревоженный,
На эту хрупкую девочку в оловянных башмачках.
Слышно ли оттуда кого-нибудь,
Кто мог бы взять девочку за плечи.

Она нарисовала на карте послание, там написано:
Забери меня в безопасное место.

Может быть, она создана для полета,
Чтобы дорога не расплавила ее башмачки.

Эй, нет, нет, я не скрываю,
На этих дорогах сгораю дотла,
Мои оловянные башмачки – расплавленная лава.

Приди, приди же до рассвета,
Иначе ты меня здесь больше не найдешь,
Когда взойдет солнце, мне придется идти.

Она помнит, как в школе смеялись,
Когда она была не такой, как все.
И во сне она возвращается за парту,
И армия оловянных солдатиков затыкает другим рты.

Здесь нельзя стоять на месте,
Иначе твои оловянные башмачки расплавятся.

Беги туда, где прохладно,
Там Амур целится из лука.

Эй, нет, нет, я не скрываю,
На этих дорогах сгораю дотла,
Мои оловянные башмачки – расплавленная лава.

Приди, приди же до рассвета,
Иначе ты меня здесь больше не найдешь,
Когда взойдет солнце, мне придется идти.

Эта дорога тебя изнурит,
Ее поверхность мерцает,
Все кажется миражом,
И воздух вспыхивает огнем
От оловянного башмачка мальчика,
Где же ты его найдешь, девочка с оловянными башмачками?

Эй, нет, нет, я не скрываю,
На этих дорогах сгораю дотла,
Мои оловянные башмачки – расплавленная лава.

Приди, приди же до рассвета,
Иначе ты меня здесь больше не найдешь,
Когда взойдет солнце, мне придется идти.