Paroles et traduction Karian - Pusty futerał

Pusty futerał

Tańczę w blasku nocy sam, w dłoni szkło, wylewam żal
Żółty szalik głaszcze krtań, która cienko przędzie
Piję do minionych lat, gdy niegrzeczny był mój świat
Stał w kącie przez długi czas, słysząc reprymendę
Miał lekko zamazane hologramy, wizje pisane przez opętanych
Gesty, które dziurawiły ściany, wielkiej miary szał
Ten uśmiech, od dawna nieużywany, ciepło skute lodu odłamkami
Rozum zapełniony wrażeniami budzącymi strach
Przez które znów rozklejam swe wnętrze na milion warstw
Myślami sięgam po powietrze z dziecięcych lat
Pusty futerał w dłoni dzierżę - niechciany skarb
Utożsamiam się z nim czym prędzej, ma tak jak ja

Pusto, pusto, pusto, uzupełnij moje wnętrze
Ciągle biegam w kółko z gumą Turbo na podeszwie
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij mnie czym prędzej
Karol nie chce usnąć, pragnie bawić się w najlepsze
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij moje wnętrze
Ciągle biegam w kółko z gumą Turbo na podeszwie
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij mnie czym prędzej
Karol nie chce usnąć, pragnie bawić się w najlepsze (najlepsze...)

W świetle prawa byłem zły, okradając niebo z gwiazd
Mały człowiek, wielkie sny - nie wie, kiedy pryśnie czar
Fantazja stale się tli, od dziś wierzy w lepszy czas
W nocy widzi kontur dni zerkając przez szybę w drzwiach
Pragnie wyrwać się stąd w całości, na stałe
Zapaść się pod ziemię w radości lub w pamięć
Mimo wielu niedogodności, trwa dalej
W przekonaniu, że jeśli zwątpi, mrok zdepcze blask

Pusto, pusto, pusto, uzupełnij moje wnętrze
Ciągle biegam w kółko z gumą Turbo na podeszwie
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij mnie czym prędzej
Karol nie chce usnąć, pragnie bawić się w najlepsze
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij moje wnętrze
Ciągle biegam w kółko z gumą Turbo na podeszwie
Pusto, pusto, pusto, uzupełnij mnie czym prędzej
Karol nie chce usnąć, pragnie bawić się w najlepsze

Пустой футляр

Танцую в блеске ночи один, в руке стакан, изливаю печаль,
Желтый шарф ласкает горло, которое тонко поет.
Пью за прошлые годы, когда мой мир был непослушным,
Стоял в углу долгое время, слыша выговор.
Имел слегка размытые голограммы, видения, написанные одержимыми,
Жесты, которые дырявили стены, безумный размах.
Эта улыбка, давно неиспользованная, тепло, скованное осколками льда,
Разум, наполненный впечатлениями, вызывающими страх,
Из-за которых я снова разделяю свое нутро на миллион слоев.
Мыслями тянусь к воздуху детских лет,
Пустой футляр держу в руке — нежеланное сокровище.
Отождествляю себя с ним поскорее, у него, как и у меня,

Пусто, пусто, пусто, заполни мое нутро,
Постоянно бегаю по кругу с жвачкой Turbo на подошве.
Пусто, пусто, пусто, заполни меня поскорее,
Кароль не хочет спать, хочет играть вовсю.
Пусто, пусто, пусто, заполни мое нутро,
Постоянно бегаю по кругу с жвачкой Turbo на подошве.
Пусто, пусто, пусто, заполни меня поскорее,
Кароль не хочет спать, хочет играть вовсю (вовсю...).

По закону я был плохим, воруя звезды с неба,
Маленький человек, большие мечты — не знает, когда рассеется чары.
Фантазия все еще тлеет, с сегодняшнего дня верит в лучшее время,
Ночью видит контуры дней, глядя сквозь стекло в двери.
Хочет вырваться отсюда целиком, навсегда,
Провалиться под землю в радости или в памяти,
Несмотря на многие неудобства, продолжает идти дальше,
В убеждении, что если усомнится, тьма растопчет свет.

Пусто, пусто, пусто, заполни мое нутро,
Постоянно бегаю по кругу с жвачкой Turbo на подошве.
Пусто, пусто, пусто, заполни меня поскорее,
Кароль не хочет спать, хочет играть вовсю.
Пусто, пусто, пусто, заполни мое нутро,
Постоянно бегаю по кругу с жвачкой Turbo на подошве.
Пусто, пусто, пусто, заполни меня поскорее,
Кароль не хочет спать, хочет играть вовсю.