Paroles et traduction Karin Bloemen - Geen Kind Meer

Geen Kind Meer

Je leeft je eigen leven wat zij er ook van vindt
Je bent al lang geen kind meer al blijf je ook haar kind
Je wilt 'r over praten, maar niet op haar manier
Je zult haar best verdriet doen maar niet voor je plezier
Wat moet je nog met haar en met haar ouderlijk gezag
En dan opeens dan is 'ie er, die dag

De dag waarop je moeder sterft, dat jij wordt losgelaten
En al haar eigenschappen erft, die jij zo in haar haatte
De scherpe tong, de bokkepruik, de zure schooljuffrouw
Die zullen ze dan binnenkort herkennen gaan in jou
En hopelijk ook de andere kant, de aardige, de zachte
Maar of je die hebt meegeerft valt nog maar af te wachten
De dag waarna de rest een kwestie wordt van tijd en pijn
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn

Wat al die jaren fout ging komt dan niet meer terecht
En wat je nog wou zeggen blijft eeuwig ongezegd
De machteloze frasen van je genegenheid
En dat 't niet haar schuld was en ook dat 't je spijt
De dingen die je lang niet zeggen kon en zeggen wou
En dan zo graag nog 1 keer zeggen zou

De dag waarop je moeder sterft, de dag die al je dagen
Van dan af aan wat grijzer verft, al hou je niks te klagen
Je hebt je goeie vrienden nog, die staan je ook dichtbij
En als je soms een minnaar zoekt dan staan ze in de rij
Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen
En niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen
De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kan en klein
De dag waarna je nooit meer kind zult zijn

No Longer a Child

You live your own life, no matter what she thinks
You have not been a child for a long time, although you remain her child
You want to talk about it, but not her way
You will make her very sad, but not for fun
What do you still need with her and her parental authority
And then suddenly it's there, that day

The day your mother dies, that you are set free
And you inherit all her traits, which you so hated in her
The sharp tongue, the stern face, the sour schoolmarm
They will soon recognize them in you
And hopefully also the other side, the nice, the soft
But whether you have inherited it is yet to be seen
The day after which the rest is a matter of time and pain
The day after which you will never be a child again

What went wrong all those years will not be set right
And what you still wanted to say will remain forever unsaid
The powerless phrases of your affection
And that it was not her fault and also that you are sorry
The things that you could not say for a long time and wanted to say
And then you would like to say it one more time

The day your mother dies, the day that colors all your days
From then on a little grayer, although you have nothing to complain about
You still have your good friends, they are also close to you
And if you sometimes look for a lover, they will line up
But no one will know how you could play with your doll
And nobody will ever share your earliest past with you again
The day after which you can never be vulnerable and small again
The day after which you will never be a child again