Paroles et traduction Kolera - Kim Buna Dayanır

Kim Buna Dayanır

Usulca siliniyor yüzüme yansıyan son gülen çehre
Iki düğümle sıkıca bağla olup bitene düşer çene
Kâmil eder bu işkence
Dervişe çeviriyorsun beni
Buladığın bir dertten alıp salıp ayrı bir derde
Dönüşü yok bilerek geçmişe özlem beslemek zarar
Ya erkeksin ya erkek gibi kız ağalamak yasak
Kararsızım burcum bir terazi bir başak
Ezilmesin çiçeklerim sâdık gülüm çimendir
Yalnız dünyadaki yalnızlığım öyle virâne
Huzur vermiyorki kimse herkeste var birtane
Yalnızlıksa son istasyon ömür avâre
Olacakları hissediyorum, hissediyorum biçâre
Elim gibi titriyor sokaktaki fersiz lambalar
Benim kadar üşümüyorlar ama bir ben kadar yalnızlar
Sığınılacak liman yok uzakta yakın civarlar
Sağım solumda azgın dalgalar vah hâlime
Sen güldürdün beni, ağlattın yaktın beni
Gül mü? diken mi bu? zakkum mu? şeker mi? Kim buna dayanır
Karmakarışıp kendime dolanıp düşüyorum yine
Varsın sevmesin kimse
Tek sensin beni sevmesi gereken gözlerimleyim
Gördüklerim uzak düşümden uzak kalmak istediklerimse koşar adım peşimde
Kolum dirençsiz, kızlar edepsiz, adamlar sadakatsiz, kadınlar geçimsiz, çocuklar sevimsiz
Büyük gibi konuşan çocuklar, çocuklaşan büyükler
Yağmur güneşin olamazdı, yok olurdu tüm zerreler
Semeri ceylana değilde eşşeğe vuran mukadder
Değil midir ki ikisinin de gözleri birbirinden güzel
Katırın cefası sesinin yüksek çıkmasından
Ceylanın edası uzağa çekilip saklanmasından
Dışarı saçmadan kendini içine kapan, kapaklan
Dışı olsa da yakuttan geri çıkan yok tabuttan
Hayrın içindeyse şer ve şerrin içindeyse hayır
çıkaramıyorum olanlar zehir mi bal mı?
Yara, bere, çizik içinde malup bir hâlde
Her gece ölsem de her sabah döndüm yine
Sen güldürdün beni, ağlattın yaktın beni
Gül mü? diken mi bu? zakkum mu? şeker mi? Kim buna dayanır
Karmakarışıp kendime dolanıp düşüyorum yine
Varsın sevmesin kimse
Tek sensin beni sevmesi gereken Kolera! iki sıfır bir iki (bir iki, bir iki)

Who Can Bear This?

The last smiling face reflected on my face is slowly fading away
With two knots, the jaw drops tightly and everything collapses
This torture completes
You are turning me into a dervish
Taking me from one trouble to another
Knowing there is no return, it is harmful to long for the past
Either be a man or cry like a man, it is forbidden to cry
I am indecisive, my zodiac sign is Libra and Virgo
My flowers should not be crushed, my faithful rose is pasture
My loneliness in the world is so desolate
No one gives me peace, everyone has a special one
Loneliness is the last station, life is a vagrant
I feel it, I feel it, I am helpless
The lifeless street lamps tremble like my hand
They are not as cold as me, but they are as lonely as me
There is no safe haven nearby or far
On my right and left, there are fierce waves, woe to me
You made me laugh, you made me cry, you burned me
Is it a rose? A thorn? Henbane? Sugar? Who can bear this?
Confused, I get tangled up in myself and fall again
Let no one love me
Only you should love me with my eyes
My dreams are distant, and those I want to stay away from run after me
My arms are weak, the girls are immodest, the men are unfaithful, the women are incompatible, the children are unlovable
Children speaking like adults, adults acting like children
Rain could not be sun, all particles would vanish
Fate strikes the donkey, not the gazelle
Aren't their eyes equally beautiful?
The mule suffers because of its loud voice
The gazelle's grace comes from its seclusion
Close up and withdraw, without revealing yourself
Even if the exterior is ruby, no one returns from the coffin
If there is evil in good and good in evil
I cannot tell, is it poison or honey?
Defeated, covered in wounds, cuts and scratches
I die every night, and I come back every morning
You made me laugh, you made me cry, you burned me
Is it a rose? A thorn? Henbane? Sugar? Who can bear this?
Confused, I get tangled up in myself and fall again
Let no one love me
Only you should love me, Kolera! Two, zero, one, two (one, two, one, two)