Paroles et traduction Kommil Foo - Man genaamd Marianne

Man genaamd Marianne

Toen ik vier was ging m'n vader weg.
Je kan zeggen dat is brute pech, maar...
Dat neem ik hem niet kwalijk verre van.
Er is een ander feit dat me verteerd
Dat me woedend maakt en me frustreerd.
De naam die hij me gaf was Marianne.
Hij was een zwerver en een dronkenlap.
Hij dacht waarschijnlijk wat een goeie grap,
Maar ik. ik draag er de gevolgen van!
Elke vrouw giechelt, dan word ik rood
En als een kerel lacht ik sla hem dood.
'T Is lastig leven voor een man, genaamd Marianne.

Ik groeide op voor galg en rat.
Ik trekte rond altijd van stad tot stad,
Uit schaamte voor die verdomde naam.
Maar ik zweer het op m'n moeders ziel,
Ik zal hem vinden die zak, die imbeciel.
Hij moet doodt, hij die me dit heeft aangedaan.

En op een god vergeten dag
In een god vergeten grijze stad,
Zit ik in een kroeg zomaar zonder plan.
De deur gaat open, ik krijg een schok
Daar staat hij, de zak, die voor hij vertrok dacht
Mijn zoon die noem ik marianne

Ik herkende hem die gore rat
Van een foto die mijn moeder had
Z'n grijze haar, z'n stijve manke poot
Hij was groot en sterk z'n blik was kil
Ik keek hem aan en mijn hart stond stil
En ik zei: mijn naam is marianne
En gij zijt over vijf seconden dood

Ik haalde uit en hij ging neer
Ik trapte en schopte hem keer op keer
Maar hij krabbelde recht en had een mes paraat
Ik knalde een stoel kapot op zijn hoofd
Hij crashte door het raam half verdoofd
En we duwden mekaar in de modder midden op straat
Hij was snel en sneed een stuk van m' n oor
Maar ik sloeg hem en sloeg hem, almaar door
Hij gromde en kwijlde als een dolle hond
Hij trok z'n blaffer maar ik was eerst
Ik hield hem onder schot, kalm, beheerst
En plots speelde een glimlach, om z'n mond
Hij zei: zoon, het leven is hard en ruw
En wie het maken wil moet sterk zijn en sluw
En ik wist dat je mij moest missen onderweg
Dus ik gaf je die naam en zei vaarwel
'T was hard en wreed, dat besef ik wel
Maar 't is die naam die je kracht gaf, en lef
Je vocht als een leeuw, dat meen ik echt
En, je haat me diep en da' s je goeie recht
En als je me wil doden ga gerust je gang
Maar bedank me eerst voor je dat doet
Voor de kloten aan je lijf en de pit in je bloed
Want ik ben de gast die je naam gaf: marianne

Ik staarde hem aan en stamelde: pa
En hij weende ook, of toch bijna en
We vlogen elkaar in de armen als één man
We zien elkaar nu af en toe
Hij steunt me als ik domme dingen doe
En als ik zelf ooit een zoon heb, dan noem ik hem
Linda, els of cindy, alles behalve marianne

A Man Named Marianne

When I was four, my father left.
You might say that's just bad luck, but...
I don't blame him, far from it.
There's another fact that eats away at me
That fills me with rage and frustration.
The name he gave me was Marianne.
He was a drifter and a drunkard.
He probably thought it was a funny joke,
But me, I bear the consequences!
Every woman giggles, then I blush.
And if a guy laughs, I knock him dead.
It's a tough life for a man named Marianne.

I grew up for the gallows and the rats.
I wandered from city to city,
Ashamed of that damned name.
But I swear on my mother's soul,
I will find him, that jerk, that imbecile.
He must die, the one who did this to me.

And on a godforsaken day
In a godforsaken grey city,
I'm sitting in a bar with no plan.
The door opens, I get a shock
There he is, the jerk, who before he left thought
I'll name my son Marianne

I recognized him, that filthy rat
From a photo my mother had
His grey hair, his stiff, limping leg
He was tall and strong, his gaze was cold
I looked at him and my heart stood still
And I said: my name is Marianne
And you're dead in five seconds

I struck out and he went down
I kicked and stomped him over and over
But he scrambled up and had a knife ready
I smashed a chair over his head
He crashed through the window, half stunned
And we pushed each other in the mud in the middle of the street
He was quick and sliced off a piece of my ear
But I hit him and hit him, again and again
He growled and drooled like a mad dog
He pulled his gun but I was first
I held him at gunpoint, calm, controlled
And suddenly, a smile played around his lips
He said: son, life is hard and rough
And those who want to make it must be strong and cunning
And I knew you had to miss me along the way
So I gave you that name and said goodbye
It was harsh and cruel, I realize that
But it's that name that gave you strength and courage
You fought like a lion, I really mean it
And, you hate me deeply and that's your right
And if you want to kill me, go right ahead
But thank me first before you do
For the balls on your body and the fire in your blood
Because I'm the guy who gave you your name: Marianne

I stared at him and stammered: dad
And he cried too, or almost and
We flew into each other's arms as one man
We see each other now and then
He supports me when I do stupid things
And if I ever have a son of my own, I'll call him
Linda, Els or Cindy, anything but Marianne