Kostas Chatzis - Kai Legomaste Anthropoi - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Kostas Chatzis - Kai Legomaste Anthropoi




Αν έπαιρνα τα βάσανα του κόσμου τα μεγάλα
Если бы я взял на себя страдания мира, великий
χίλιες μπαλάντες θα 'γραφα πικρές
тысячу баллад я бы написал горьких
και τα τραγούδια θα 'σβηνα που χω γραμμένα τ' άλλα
и песни, которые я бы стер, которые я написал для других
που 'ναι γεμάτα από έρωτες ελπίδες και χαρές
которые полны любви надежд и радостей
Είπα λοιπόν το γράψιμο για πάντα πως θα πάψω
Поэтому я сказал, что буду писать вечно, что перестану
ένα τραγούδι αλλιώτικο αν δε γράψω
другая песня, Если я не напишу
κι έτσι ξεκίνησα κάποιο πρωί
и вот однажды утром я начал
τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωή
боли и страдания, которые нужно найти в жизни
Και περπατούσα και περπατούσα
И я шел и шел
κι έφτασα κάπου σε ένα σημείο
и я где-то дошел до точки
κι είδα γραμμένο τι να πεις
и я увидел написанное, что сказать
Βρεφοκομείο η ελπίς
Питомник Элпис
Εκεί οι ανώνυμοι γονείς πηγαίνουν τα μωρά
Вот куда анонимные родители забирают детей
κι όταν θα βγούνε στη ζωή κάποια φορά
и когда они когда-нибудь оживут
παιδιά με δίχως όνειρα γεμάτα με ρυτίδες
дети без сновидений, покрытые морщинами
και μάτια θλιβερά
и глаза грустные
-R-
- Р-
Και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και με αισθήματα
И нас называют людьми с разумом и чувствами
τι ειν' τα νόθα παιδιά μας μπρος τα τόσα προβλήματα
что такое наши незаконнорожденные дети перед столькими проблемами
και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και καρδιά
и нас называют людьми с мозгами и сердцами
και πετάμε στους δρόμους τα μικρά τα παιδιά
и мы выбрасываем на улицы маленьких детей
Εμείς στραβή τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία
Мы криво создали это общество
εμείς με την καρδιά μας και το νου
мы своими сердцами и умами
γεμάτη απ' το σκοτάδι μας γεμάτη απ' αγωνία
полная нашей тьмы, полная страданий
του κάκου ψάχνει να βρει την πόρτα του ουρανού
Поиски Каку, чтобы найти дверь рая
κι αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πως να αλλάξω
и поскольку я человек, и я меняю мир, как изменить
αφού κι εγώ γκρεμίζω τι θα φτιάξουμε
так как я разрушаю то, что мы собираемся сделать
κι όμως
и все же
Ξεκίνησα και πάλι ένα πρωί
Однажды утром я снова начал
τους πόνους και τα βάσανα να βρω μες τη ζωή
боли и страдания, которые нужно найти в жизни
και περπατούσα και περπατούσα
и я шел и шел
κι έφτασα κάπου σε ένα σημείο
и я где-то дошел до точки
κι είδα γραμμένο τι να πεις
и я увидел написанное, что сказать
Γηροκομείο η ελπίς
Дом престарелых Элпис
Εκεί τα στοργικά παιδιά πετάνε τους γονείς
Вот куда любящие дети бросают родителей
το μόνο έγκλημά τους ότι ζήσαν πολλά χρόνια
их единственное преступление в том, что они прожили много лет
και τους ξεχνούν παιδιά κι εγγόνια
и они забыты детьми и внуками
γέροι με δίχως όνειρα γεμάτοι με ρυτίδες
старики без мечты, покрытые морщинами
και μάτια θλιβερά.
и глаза грустные.





Writer(s): Hatzis Kostas Konstand Vitsori Liana


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.