Paroles et traduction Kuba Knap feat. Młody & DJ HWR - Łomot

Łomot

Dla stu tysięcy jestem tylko smugą w przestrzeni
Dla kilku typów tym, który przyszedł tu coś zmienić
Z dedykacją dla nich krzesam wciąż te iskry nadziei
I nie błyszczę jak cekin, gdy se śmigam po dzielni
Sram na komputery nad którymi pochyleni głupcy
Pod ciśnieniem zamieniają się w tworzywa sztuczne
Mnie nie tyka to, bez kompa ponad rok
A smartfona to nie miałem nigdy, nadal latam z nokią
Popołudnia - ziomki, książki i radiowa dwójka
Żyję dużo, piszę szybko gdzieś w drodze do studia
Nie muszę się naprężać, żeby leszczom wpierdol spuszczać
Zestaw moich postaw - moja zbroja, tarcza, włócznia
Robię swoje kiedy konsumujesz kieszonkowe bez szans
Że skumasz kiedy Netflix ci się zamieni w next life
Postmodernistyczny bełkot ci z mózgu zlepi pendrive
W którym nie ma słów Herberta, są durne teksty z reklam

Radykalny, ale biorę na to poprawkę
Stanowię przeciwwagę dla tych, co ci skaczą po gardle
Stoję za każdym moim słowem, tramwajem jeżdżę bo se mogę
Przed pieniądzem się nie gnę, o Bogu mówię pełnym głosem
Dziś zaborcy kupują se volksdeutshy za zniżkę
Do Multikina i do klubu fitness
Lojalnościowe mam pakiety na znajomym straganie
I mi japy nie zamyka finansowy kaganiec
Nie wzdycham do Ameryki, nie łykam ich propagandy
Z pozycji pustelnika widzę, że Internet jest prywatny
Trzymam dystans, dlatego z bliska widzę te kontrasty
A głos intuicji i sumienia aż nazbyt mam wyraźny
Frustrację i gniew przerabiam na wiarę do walki
Wstaję z wyra, staję w szranki, chociaż nocą czuwam tylko
Czuję misję tu na dzielni, gdzie się ziścił cud nad Wisłą
Zaczynam dzień modlitwą, zanim zasznuruję trampki

Wielkie rzeczy mnie śmieszą, więc się często śmieję z siebie
Mówią, że wiedza jest kluczem, a ja mówię 'wiem, że nie wiem'
Świat pełen niespodzianek, bo mnie cieszą rzeczy małe
Wykluczając mój przychód oraz twoją fujarę
Te życiowe schody są jak moja klawiatura
Brudne, krzywe, wyszczerbione ale, że moje to duma
Mam palce pianisty nad kartką papieru
Mam papier z ulicy a partytury mam w sercu
A gdy w najmłodszych lat zwierciadła spojrzę
Widzę siebie w butach po siostrze na bazarze w miłosnej
Spadek pięknej kultury, który wcześniej mogłem podnieść
Bo jestem tak klasyczny, że na winklu stoję w kontrapoście
Głąby są jak wenus z milo i nie mają rączek
Są bezbronne gdy im wciskasz między striny a biodra dolce
W tej plątaninie wąskich dróg wiodących na manowce
Pośród klątw i zmąceń proszę dobry Boże chroń mnie

Boom

For a hundred thousand, I'm just a speck in space
For a few guys, I'm the one who came here to change things
Dedicated to them, I still ignite these sparks of hope
And I don't shine like sequins when I'm cruising through the neighborhood
I shit on computers over which fools are hunched
Under pressure, they turn into plastics
It doesn't touch me, no computer for over a year
And I never had a smartphone, I still fly with a Nokia
Afternoons – buddies, books and Radio Two
I live a lot, I write quickly somewhere on the way to the studio
I don't have to strain to beat the crap out of the suckers
My set of attitudes – my armor, shield, spear
I do my thing when you're consuming your allowance without a chance
That you'll get it when Netflix turns into next life for you
Postmodernist gibberish will stick a pen drive to your brain
Where there are no words of Herbert, there are stupid texts from commercials

Radical, but I'm taking a correction on that
I'm a counterweight to those who are jumping down your throat
I stand by every word I say, I ride the tram because I can
I don't bow down to money, I speak of God in a full voice
Today, the occupiers buy themselves volksdeutshy at a discount
To Multikino and to the fitness club
I have loyalty packages at a friend's stall
And a financial muzzle doesn't shut my mouth
I don't sigh for America, I don't swallow their propaganda
From the position of a hermit, I see that the Internet is private
I keep my distance, which is why I see these contrasts up close
And the voice of intuition and conscience is too clear for me
I turn frustration and anger into faith in the fight
I wake up with a bang, I enter the fray, although I only stay up at night
I feel a mission here in the neighborhood, where a miracle on the Vistula happened
I start the day with a prayer before I lace up my sneakers

Big things make me laugh, so I often laugh at myself
They say knowledge is the key, and I say 'I know I don't know'
The world is full of surprises, because small things make me happy
Excluding my income and your fujara
These stairs of life are like my keyboard
Dirty, crooked, chipped but, because they're mine, it's pride
I have a pianist's fingers over a piece of paper
I have paper from the street and I have the score in my heart
And when I look in the mirror in my youngest years
I see myself in my sister's shoes in the bazaar in Miłosna
The legacy of beautiful culture, which I could have raised before
Because I'm so classic that I stand on the corner in contrapposto
The dummies are like Venus de Milo and have no handles
They are defenseless when you push dolce between their strings and hips
In this tangle of narrow roads leading astray
Amidst curses and turmoil, please, good God, protect me