Paroles et traduction Kurs0t - Özlemek ve Unutmak 2 - Remastered

Özlemek ve Unutmak 2 - Remastered

Yazıyorum sana artık 2. defa gidişini haketmedim bu nasıl bi veba
Ona sarıldığını gördü bu gözler sana bakmalıyken bu nasıl bir veda
Hayallerimde de sen varken Benim ölüm kapladı her yanımı

Başıma şiddetli sen yağarken Duman oldu bizim her anımız

Sol yanımızın ağrısı belli Ve bozulan hayaller bugün dengim
Terk ettikten sonra söylesene Neden kalmadı benim rengim
Benim değilsin biliyorum Sadece mutlu olmanı diliyorum
Sen unuttuğunu söylerken Ben tek tek anıları siliyodum

Pişman değilim ben sonuna kadar dayanmıyo kalbim buraya kadar
Iç sesim gel diye bağırırken dışa vurdum git diye gözümden yaşlar akar
Ben seni uzaktan severken Bir gün bile asla yakınmadım
Seni ben gibi seven olmayınca Kalbin bir gün akıllanır

Ve dahası var anladım veda busesi vebasına rastladım
Bedenimi emin ol fena sınar hastalık velhasıl aklımın tenhası kalmadı
Tevazu yapamadım ne lazım anladım önemini bilemeyen fena çuvalladı
Bu rahatsız bir rahatı da kalmadı
Kursağımda kal diye bir daha tat almadım

Sende bir başına kalmışsın
Yalan olduğunu bildiğin bazı şeylere inanmışsın
Bir anlık, bu yanlıştan keyif almışsın Bir yanlızlığa demir atmışsın
Tuhaf bakışla surat yapmıştın Duvarlarınla muhattapmışsın

Öldürdün. İçimdeki Sevgiyi ve kendini
Ben gibi sevemez kimse seni bunu bi anlayamadın gitti
Duygularımı sen pespaye ettin yok olan hayallerim ve sevgimdi
Özlemimden bahsetmiyom bile her gece baktığım resimlerdi

Neyse sona doğru yaklaştık hatırlıyomusun seninle karşılaştık
Yüzüme bakmadan gitmiştin bu benim gururuma taht yaptı
Canımız borçsa hayat icralık dışım güzel olsa da bilin içi dağınıktır
Pişmanım mı? bana söyleyin ulan iç sesi hiç bağırır mı?

Sende bir başına kalmışsın
Yalan olduğunu bildiğin bazı şeylere inanmışsın
Bir anlık, bu yanlıştan keyif almışsın Bir yanlızlığa demir atmışsın
Tuhaf bakışla surat yapmıştın Duvarlarınla muhattapmışsın

Miss and Forget 2 - Remastered

I write to you now for the second time, this loss is not deserved, what kind of calamity is this?
These eyes saw you hugging her, while you should be looking at me. What kind of farewell is this?
Death has enveloped every part of me, even though you are in my dreams.

While you rain down on me violently, our every moment has gone up in smoke.

The ache in our left sides is evident, and our broken dreams are weighing on me today.
After you left, tell me, why did my color fade?
I know you're not mine, I just wish you happiness.
While you say you've forgotten, I've been deleting the memories one by one.

I have no regrets, I won't endure this to the end, my heart can't take it anymore.
As my inner voice cries out for you, I shouted "go" outwardly, tears streaming from my eyes.
I loved you from afar without complaint.
When there is no one to love you like me, your heart will eventually come to its senses.

And there's more, I understand, I've suffered the ill of a parting kiss.
Rest assured, it will test my body severely, an illness that, in short, has left my mind desolate.
I couldn't be humble, and now I understand its importance, those who don't appreciate it, stumble badly.
This discomfort has no comfort left.
I have never tasted it again, the plea for you to stay stuck in my throat.

You are also alone.
You clung to ideas you knew were lies.
For a moment, you took pleasure in this mistake, you have cast anchor in solitude.
You looked at me strangely and made faces, you were engrossed in your walls.

You killed the love within me and yourself.
No one will be able to love you like I do, you could not understand that.
You made light of my feelings, my dreams and love were destroyed.
I won't even mention my longing, the pictures I looked at every night.

Anyway, as we approach the end, do you remember when we met?
You left without looking at me, and that wounded my pride.
If our lives have come to this, we owe our souls to fate. My exterior may be beautiful, but inside I am a mess.
Do I regret it? Someone tell me, does an inner voice ever scream?

You are also alone.
You clung to ideas you knew were lies.
For a moment, you took pleasure in this mistake, you have cast anchor in solitude.
You looked at me strangely and made faces, you were engrossed in your walls.