Paroles et traduction Kwiat Jabłoni - Nie ma czasu (Live)

Nie ma czasu (Live)

Z oddali patrzę, poważny mam wzrok
Bo to co było słusznie odchodzi
Kiedy podchodzę, wtedy już wiem
Wiem z czym na zawsze człowiek się rodzi
Z tym, że jest radość w sercu dziecięca
I że chcesz wierzyć w to, czego nie ma
Że kiedy pierwszy zapada wzrok
Boisz się w duchu własnego cienia
A przecież byliśmy już tak daleko
Przecież byliśmy już tak daleko
Nie ma czasu na więcej
Nie ma czasu, bo przecież
Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Słonce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
I znowu stoję na pół przecięta
Powraca co było już tylko we śnie
Ta sama trwoga jest niepojęta
To samo szczęście, jasność co wcześniej
Krok co pewny był chwiejny się staje
Przypomina się serce ciężkie
Dalekie bliskie się teraz wydaje
Co było małe znowu jest wielkie
A przecież byliśmy już tak daleko
A przecież byliśmy już tak daleko
Bo nie ma czasu na więcej
Nie ma czasu, bo przecież
Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Słonce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Nie ma czasu na więcej
Nie ma czasu, bo przecież
Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Słonce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Bo nie ma czasu na więcej
Nie ma czasu, bo przecież
Słońce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat
Słonce znów wstaje, a ja nie odróżniam dni od lat

Нет времени (Live)

Смотрю издалека, взгляд мой серьёзен,
Ведь то, что было правильным, уходит.
Когда подхожу, тогда уже знаю,
Знаю, с чем навсегда человек рождается.
С детской радостью в сердце,
И с желанием верить в то, чего нет.
Что, когда первый раз взгляд угасает,
Боишься в душе собственной тени.
А ведь мы были уже так далеко,
А ведь мы были уже так далеко.
Нет времени на большее,
Нет времени, ведь знаешь,
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
И снова стою я, наполовину разбита,
Возвращается то, что было уже только во сне.
Тот же самый страх непонятен,
То же самое счастье, ясность, как раньше.
Шаг, что был твёрдым, шатким становится,
Вспоминается сердце тяжёлое.
Далёкое близким теперь кажется,
Что было маленьким, снова огромным.
А ведь мы были уже так далеко,
А ведь мы были уже так далеко.
Ведь нет времени на большее,
Нет времени, ведь знаешь,
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Нет времени на большее,
Нет времени, ведь знаешь,
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Ведь нет времени на большее,
Нет времени, ведь знаешь,
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.
Солнце снова встаёт, а я не различаю дни от лет.