Paroles et traduction Liesbeth List - Dat Soort Volk

Dat Soort Volk

Je hebt je hebt de oudste broer
Zo'n vale, kale vent
Stom als een mallemoer
Die z'n eigen naam niet kent
Die drinkt zoveel, meneer
En die is zo vaak lam
Dat 'ie zo ongeveer
Niet ene moer meer kan
Hij is volslagen maf
Maar vindt zichzelf een heer
Hij is elke avond zat
Van wijn als kattepis
En 's morgens zit 'ie mat
Te maffen in de mis
Stijf als een eiken bint
Als 'n altaarkaars zo geel
Hij stottert als een kind
En hij is ook nog scheel
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Denkt niet na, meneer
Dat denkt niet na
Dat bidt

En dan die andere broer:
Z'n peenhaar heeft misschien
Nog nooit een kam gezien
En hij 's vals als een hoer
Al geeft 'ie de armen dan
De hemden van z'n gat
Hij is getrouwd met An
Zo'n meisje uit de stad
Nou ja een andere stad
Maar da's hem niet genoeg
Hij scharrelt heel wat af
Met actetas en das
Dophoed en winterjas
In z'n opgepoetste Daf
Hij doet graag reuze sjiek
Maar is het voor geen cent:
Nou, als je 'n stuiver bent
Speel dan niet voor een piek!
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Leeft niet echt, meneer
Dat leeft niet echt
Dat knoeit

En dan de rest van 't stel:
De moeder die stom lacht
Of raaskalt als de hel
Daarboven dag en nacht
Besnord, bebaard, verstard
Papa's vergeeld portret
Hij stierf aan een zwak hart
Bij 'n vreemde vrouw in bed
Nu kijkt hij hoe z'n schaar
Slurpt van de koude pap
Dat gaat daar dan van schlppp
Dat gaat daar dan van schlppp
En die stokouwe vrouw
Die altijd trilt en beeft
Ze denken: sterf maar gauw
Omdat zij centen heeft
Ze zijn niet eens meer stil
Als zij wat zeggen wil
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Praat nooit echt, meneer
Dat praat nooit echt
Dat telt

En dan en dan en dan is er nog Jan
Blij als een lentewei
En hij houdt echt van mij
Zoals ik hou van Jan
En Jan zegt vaak: ik zal
Een huis gaan bouwen, meid
Met ramen overal
En kamers, groot en wijd
Daarin ga ik met jou
Fijn wonen, zal je zien
En al is 't nog niet gauw
Het komt toch wel misschien
Want de anderen willen 't niet
De anderen willen 't niet
Die zeggen strijk en zet:
Jan is te goed voor jou:
Ze vinden mij maar net
Een kattemeppersvrouw
'K Heb nooit een kat gevild
Of 't moet lang geleden zijn
Of 'k had het niet gewild
Maar 't beest stonk naar azijn
Nou ja, ze willen 't niet
Nou ja, ze willen 't niet

Als wij elkaar soms zien
(Da's dan geen toeval hoor!)
Dan zegt Jan: Meid, misschien
Gaan wij er wel vandoor!
Dan zegt 'ie: ik loop weg
En dan heel eventjes
Heel eventjes maar hoor
Geloof ik wat hij zegt
Meneer, heel eventjes
Heel eventjes maar hoor
Want weet u, dat soort volk, meneer
Dat loopt niet weg
Dat loopt niet weg, meneer
Dat loopt niet weg

Maar 't wordt al laat, meneer
En ik moet echt naar huis

That Kind of People

You have, you have the eldest brother
Such a pale, bald guy
Dumb as a box of rocks
Who doesn't even know his own name
He drinks so much, sir
And he's so often drunk
That he can barely
Do a single thing anymore
He's completely nuts
But thinks he's a gentleman
He's drunk every night
On wine like cat pee
And in the morning he sits there dull
Dozing off in the mass
Stiff as an oak plank
As yellow as an altar candle
He stutters like a child
And he's also cross-eyed
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They don't think, sir
They don't think
They pray

And then that other brother:
His greasy hair has perhaps
Never seen a comb
And he's as false as a whore
Even though he gives the poor
The shirts off his back
He's married to Ann
A girl from the city
Well, another city
But that's not enough for him
He fools around quite a bit
With briefcase and tie
Top hat and winter coat
In his polished Daf
He likes to act all posh
But he's not worth a dime:
Well, if you're a penny
Don't act like a pound!
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They don't really live, sir
They don't really live
They mess around

And then the rest of the bunch:
The mother who laughs stupidly
Or rants like hell
Up there day and night
Mustached, bearded, rigid
Papa's yellowed portrait
He died of a weak heart
In bed with a strange woman
Now he watches his flock
Slurping the cold porridge
That goes there with a slurp
That goes there with a slurp
And that ancient woman
Who always shakes and trembles
They think: just die already
Because she has money
They're not even quiet anymore
When she wants to say something
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They never really talk, sir
They never really talk
They count

And then and then and then there's Jan
Happy as a lark
And he truly loves me
Just like I love Jan
And Jan often says: I will
Build a house, girl
With windows everywhere
And rooms, large and wide
In it, I will live with you
Happily, you'll see
And even if it's not soon
It might still happen
Because the others don't want it
The others don't want it
They say iron and starch:
Jan is too good for you:
They barely consider me
A cat-beater woman
I've never skinned a cat
Or it must have been a long time ago
Or I wouldn't have wanted to
But the beast stank of vinegar
Well, they don't want it
Well, they don't want it

When we sometimes see each other
(That's no coincidence, you know!)
Then Jan says: Girl, maybe
We'll just run away!
Then he says: I'm leaving
And then for a brief moment
Just a brief moment, mind you
I believe what he says
Sir, for a brief moment
Just a brief moment, mind you
Because you know, that kind of people, sir
They don't run away
They don't run away, sir
They don't run away

But it's getting late, sir
And I really must go home