Paroles et traduction Liesbeth List - Dat soort volk (Ces gens-là)

Dat soort volk (Ces gens-là)

Je hebt je hebt de oudste broer
Zo'n vale, kale vent
Stom als een mallemoer
Die z'n eigen naam niet kent
Die drinkt zoveel, meneer
En die is zo vaak lam
Dat 'ie zo ongeveer
Niet ene moer meer kan
Hij is volslagen maf
Maar vindt zichzelf een heer
Hij is elke avond zat
Van wijn als kattepis
En 's morgens zit 'ie mat
Te maffen in de mis
Stijf als een eiken bint
Als 'n altaarkaars zo geel
Hij stottert als een kind
En hij is ook nog scheel
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Denkt niet na, meneer
Dat denkt niet na
Dat bidt

En dan die andere broer:
Z'n peenhaar heeft misschien
Nog nooit een kam gezien
En hij 's vals als een hoer
Al geeft 'ie de armen dan
De hemden van z'n gat
Hij is getrouwd met An
Zo'n meisje uit de stad
Nou ja een andere stad
Maar da's hem niet genoeg
Hij scharrelt heel wat af
Met actetas en das
Dophoed en winterjas
In z'n opgepoetste Daf
Hij doet graag reuze sjiek
Maar is het voor geen cent:
Nou, als je 'n stuiver bent
Speel dan niet voor een piek!
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Leeft niet echt, meneer
Dat leeft niet echt
Dat knoeit

En dan de rest van 't stel:
De moeder die stom lacht
Of raaskalt als de hel
Daarboven dag en nacht
Besnord, bebaard, verstard
Papa's vergeeld portret
Hij stierf aan een zwak hart
Bij 'n vreemde vrouw in bed
Nu kijkt hij hoe z'n schaar
Slurpt van de koude pap
Dat gaat daar dan van schlppp
Dat gaat daar dan van schlppp
En die stokouwe vrouw
Die altijd trilt en beeft
Ze denken: sterf maar gauw
Omdat zij centen heeft
Ze zijn niet eens meer stil
Als zij wat zeggen wil
Zeg nou zelf, meneer
Dat soort volk, meneer
Praat nooit echt, meneer
Dat praat nooit echt
Dat telt

En dan en dan en dan is er nog Jan
Blij als een lentewei
En hij houdt echt van mij
Zoals ik hou van Jan
En Jan zegt vaak: ik zal
Een huis gaan bouwen, meid
Met ramen overal
En kamers, groot en wijd
Daarin ga ik met jou
Fijn wonen, zal je zien
En al is 't nog niet gauw
Het komt toch wel misschien
Want de anderen willen 't niet
De anderen willen 't niet
Die zeggen strijk en zet:
Jan is te goed voor jou:
Ze vinden mij maar net
Een kattemeppersvrouw
'K Heb nooit een kat gevild
Of 't moet lang geleden zijn
Of 'k had het niet gewild
Maar 't beest stonk naar azijn
Nou ja, ze willen 't niet
Nou ja, ze willen 't niet

Als wij elkaar soms zien
(Da's dan geen toeval hoor!)
Dan zegt Jan: Meid, misschien
Gaan wij er wel vandoor!
Dan zegt 'ie: ik loop weg
En dan heel eventjes
Heel eventjes maar hoor
Geloof ik wat hij zegt
Meneer, heel eventjes
Heel eventjes maar hoor
Want weet u, dat soort volk, meneer
Dat loopt niet weg
Dat loopt niet weg, meneer
Dat loopt niet weg

Maar 't wordt al laat, meneer
En ik moet echt naar huis

That Kind of People (Ces gens-là)

There's the oldest brother, see
A pallid, balding man
Dumb as a box of rocks
Can't even tell his own name
He drinks so much, sir
And he's so often soused
That he can barely do
A single damn thing anymore
He's completely mad
But thinks he's quite the gent
He's plastered every night
On wine like cat's piss
And in the morning, he just sits
Dozing off in mass
Stiff as an oak tree
As yellow as an altar candle's flame
He stutters like a child
And he's cross-eyed too, for shame
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They don't think, sir
They don't think
They just pray

And then there's the other brother
His greasy hair has maybe
Never seen a comb in its life
And he's as fake as a whore's smile
Even though he gives to the poor
The shirts right off his back
He's married to Ann
A girl from the city, see
Well, a different city, that is
But that's not enough for him
He chases skirts all over
With briefcase and tie
Fedora and winter coat
In his polished Daf car
He likes to act all posh
But he's not worth a dime
If you're just a penny, my friend
Don't pretend to be a pound!
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They don't truly live, sir
They don't truly live
They just mess around

And then the rest of the bunch:
The mother with her vacant laugh
Or ranting like a banshee
Up there day and night
Mustached, bearded, and stiff
Papa's yellowed portrait
He died of a weak heart
In bed with another woman, no less
Now he watches his brood
Slurping their cold porridge
It goes like this, schlppp
It goes like this, schlppp
And that ancient woman
Always shaking and trembling
They think: just die already
Because she has some money
They're not even quiet anymore
When she tries to say something
Tell me yourself, sir
That kind of people, sir
They never truly speak, sir
They never truly speak
They just count

And then and then and then there's Jan
Happy as a spring meadow
And he truly loves me
Just as I love Jan
And Jan often says: I will
Build a house, my girl
With windows all around
And rooms, big and wide
In it, I'll live with you
We'll be happy, you'll see
And even if it's not soon
It might still happen, maybe
Because the others don't want it
The others don't want it
They say: forget it, girl
Jan is too good for you
They think I'm just about
A cat-beating woman
I've never skinned a cat
Or it must've been ages ago
Or I wouldn't have wanted to
But the beast reeked of vinegar
Well, they don't want it
Well, they don't want it

When we sometimes see each other
(It's not a coincidence, you know!)
Then Jan says: Girl, maybe
We'll just run away together!
Then he says: I'm leaving
And then for a little while
Just a little while, mind you
I believe what he says
Sir, just a little while
Just a little while, mind you
Because you know, that kind of people, sir
They don't run away
They don't run away, sir
They don't run away

But it's getting late, sir
And I really must go home