Paroles et traduction Luc Steeno - Inch' Allah

Inch' Allah

Het Midden-Oosten in al z'n pracht, lag in het schijnsel van de maan
En dit lied ontstond die nacht, tussen Torah en Koran
Maar toen zag ik Jeruzalem, als een bloem in de woestijn
En ik hoorde een requiem, tussen de regels van mijn ein
In een kapel klinkt zacht een lied, hoe krijg je vrede voor elkaar
Zelfs de vogels schuilen voor 't verdriet, op elke straathoek loert gevaar

Ik hoop op de dag waarop de zonen
Van Ismaël en Israël
In vrede samen zullen wonen
Met vriendschap als hun metgezel
Inch' Allah, Inch' Allah
Inch' Allah, Inch' Allah

En de olijfboom in de tuin, huilt om z'n vrouw, huilt om z'n vriend
Die rusten onder het oorlogspuin, een graf dat niemand ooit verdiend
Op een doorn van prikkeldraad, kijkt een vlinder naar een roos
Maar als hij z'n plaats verlaat, wordt hij verstoten, reddeloos

O God, oh Allah, luister even
Zien jullie niet wat hier gebeurd
Uw kinderen, angstig voor hun leven
In jullie land door bloed gekleurd
Inch' Allah, Inch' Allah
Inch' Allah, Inch' Allah

Wie heeft de moed hier vrouw te zijn, die bij de bron haar water haalt
Want elke straat en ieder plein, is al zo vaak met bloed betaald
Maar bij het woord, Jeruzalem, fluistert nog steeds door de woestijn
Dat verre zachte requiem, in ieder woord van mijn ein

Een requiem voor zoveel zielen, voor man of vrouw, hun kind, hun droom
Die aan beide kanten vielen, het is genoeg, Salam, Shalom!
Inch' Allah, Inch' Allah
Inch' Allah, Inch' Allah

Иншаллах

Ближний Восток во всей своей красе лежал в свете луны,
И эта песня родилась той ночью, между Торой и Кораном.
Но затем я увидел Иерусалим, как цветок в пустыне,
И услышал реквием между строк своего конца.
В часовне тихо звучит песня, как достичь мира друг с другом,
Даже птицы прячутся от горя, на каждом углу подстерегает опасность.

Я надеюсь на день, когда сыновья
Измаила и Израиля
Будут жить вместе в мире,
С дружбой как спутницей.
Иншаллах, Иншаллах,
Иншаллах, Иншаллах.

А оливковое дерево в саду плачет по жене, плачет по другу,
Которые покоятся под обломками войны, в могиле, которой никто не заслужил.
На колючей проволоке бабочка смотрит на розу,
Но если он покинет свое место, то будет отвергнут, потерян.

О Боже, о Аллах, послушайте,
Разве вы не видите, что здесь происходит?
Ваши дети, боящиеся за свою жизнь,
В вашей стране, окрашенной кровью.
Иншаллах, Иншаллах,
Иншаллах, Иншаллах.

У кого хватит смелости быть здесь женщиной, которая набирает воду у источника,
Ведь каждая улица и каждая площадь уже столько раз была омыта кровью.
Но при слове Иерусалим пустыня все еще шепчет,
Тот далекий тихий реквием, в каждом слове моего конца.

Реквием по стольким душам, мужчинам и женщинам, их детям, их мечтам,
Которые пали по обе стороны, довольно, Салам, Шалом!
Иншаллах, Иншаллах,
Иншаллах, Иншаллах.