Paroles et traduction Magda Umer - Oczy tej małej

Oczy tej małej

Posłuchaj pan, panie podróżny, co się zdarzyło na Próżnej:
żyła tam Jagna dobra i czysta, i chodził do niej Jan kancelista.
Akurat to była niedziela, kręciła się karuzela,
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły i całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

A lato, jak bywa w Warszawie - młodym służyło łaskawie.
On ją zabierał nieraz na łódki, a ona jego leczyła smutki.
Posłuchaj pan, panie wędrowny: nastał ten dzień niewymowny
- Odszedł bez słowa kochanek podły, na nic się zdały płacz jej i modły.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie, że dla niej światem był jeden człowiek?
Przez niego więc siebie zabiła ta, co z miłości tańczyła...
Bóg jej wybaczył czyny sercowe i lody podał jej malinowe.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A on był dla niej, jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł...

Posłuchaj niewierny kochanku, co nienawidzisz poranków:
Wróci do ciebie jeszcze ta trumna, gdzie leży twoja kochanka dumna.
Bo taki, co kochać nie umie - przegra, choć wszystko rozumie.
Bóg cię pokarze swą nieczułością za to, żeś gardził ludzką miłością.

Oczy tej małej, jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty,
A tyś był dla niej więcej niż Bóg,
Pokłoń się do jej martwych nóg...

Глаза этой малышки

Послушай, путник, что случилось на Пружной:
Жила там Ягна, добрая и чистая, и ухаживал за ней Ян, канцелярист.
Как раз было воскресенье, крутилась карусель,
Повел туда Ягну возлюбленный нежный и совсем вскружил ей милый ум.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки - белые тетради,
А он был для нее, как молодой бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

А лето, как обычно в Варшаве, молодым благоволило.
Он катал ее не раз на лодке, а она лечила его печали.
Послушай, странник: настал тот день несказанный,
Ушел без слов возлюбленный подлый, ни к чему оказались ее слезы и молитвы.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки - белые тетради,
А он был для нее, как молодой бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

Поезда уйдут и корабли - она не вернется к матери.
Кто бы поверил во всем Макове, что для нее всем миром был один человек?
Из-за него покончила с собой та, что от любви танцевала...
Бог ей простил деяния сердечные и мороженое малиновое подал.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки - белые тетради,
А он был для нее, как молодой бог,
Ах, если бы он еще любить мог...

Послушай, неверный любовник, ненавидящий утра:
Вернется к тебе еще этот гроб, где лежит твоя возлюбленная гордая.
Потому что тот, кто любить не умеет - проиграет, хоть все понимает.
Бог тебя накажет своим безразличием за то, что ты презирал людскую любовь.

Глаза этой малышки, как два неба,
Мысли этой малышки - белые тетради,
А ты был для нее больше, чем Бог,
Поклонись ее мертвым ногам...