Paroles et traduction Magdalena Kumorek - Dusza w Niebiosach

Przybyła dusza na klęczkach do nieba w bożą obczyznę
Nie chciała patrzeć na gwiazdy i na wieczności pierwszyznę
Nie chciała ulec weselu, ni nowym jaśnieć obliczem
Ani wspominać nikogo, ani zapomnieć o niczem

I rozpuściła warkocze, i pomyślała w błękicie
Że w niekochanych objęciach przemarnowała swe życie
Bez zdrady i bez oporu, starannie kryjąc swą ranę
Pieściła usta nielube i oczy niemiłowane

I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna
I przezywała je - losem i była losom posłuszna
I trwała dla nich bezwolna, i kwitła dla nich bezduszna
I przezywała je - losem i była losom posłuszna

A że nie kochała tak tkliwie, a nie kochała tak czule
Że nikt w jej jasnym uśmiechu nie trafił myślą na bóle
Lecz teraz nagle pojęła, że wobec Boga i nieba
Już nic nie wolno ukrywać i nic ukrywać nie trzeba

Śmierć w niej obnaża pośpiesznie prawdę tak długo tajoną
Tą prawdą skrzą się źrzenice, tą prawdą błyska się łono!
I dusza lękiem spłonęła, że wkrótce po jej pogrzebie
Przyjdzie w ślad za nią kochanek, aby odnaleźć ją w niebie

Wyciągnie ku niej ramiona, ziemskiej wyzbyte rozpaczy
I zajrzy w oczy i dawne jej niekochanie zobaczy
Wyciągnie ku niej ramiona, ziemskiej wyzbyte rozpaczy
I zajrzy w oczy i dawne jej niekochanie zobaczy

Пришедшая душа на коленях на небеса в чужбину Божью
Она не хотела смотреть на звезды и на вечность.
Она не желала поддаваться свадьбе, не сияла лицом.
Ни вспоминать никого, ни забывать ни о чем

И распустила косы, и подумала в синеве
Что в нелюбимых объятиях она омрачила свою жизнь
Без предательства и без сопротивления, тщательно скрывая свою рану
Она ласкала нелюбимые губы и недобрые глаза

И продолжалась для них безвольная, и процветала для них бессердечная
И переживала их-судьбой и повиновалась судьбе
И продолжалась для них безвольная, и процветала для них бессердечная
И переживала их-судьбой и повиновалась судьбе

И что она не любила так нежно, и не любила так нежно
Что никто в ее яркой улыбке не ударил мыслью о боли
Но теперь она вдруг поняла, что перед Богом и небом
Больше ничего не нужно скрывать и ничего не нужно скрывать

Смерть в ней обнажает наспех истину, так долго таящуюся
Этой истиной искривляются отречения, этой истиной блестит лоно!
И душа с тревогой сгорела, что вскоре после ее похорон
Любовник последует за ней, чтобы найти ее на небесах

Он протянет к ней руки, обессиленные отчаянием.
И заглянет в глаза, и прежняя ее нелюбовь увидит
Он протянет к ней руки, обессиленные отчаянием.
И заглянет в глаза, и прежняя ее нелюбовь увидит