Paroles et traduction Marek Grechuta feat. Anawa - Nie Dokazuj

Nie Dokazuj

Było kiedyś w pewnym mieście wielkie poruszenie,
Wystawiano niesłychanie piękne przedstawienie,
Wszyscy dobrze się bawili, chociaż był wyjątek.
Młoda pani w pierwszym rzędzie wszystko miała za nic,
Nawet to że śpiewak śpiewał tylko dla tej pani,
I gdy rozum tracił dla niej, śmiała się, klaskała.
W drugim akcie śpiewak śpiewał znacznie już rozważniej,
Młoda pani była jednak ciągle niepoważna,
Aż do chwili, kiedy nagle, nagle wśród pokazu,
Padły słowa...
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Innym razem zaproszony byłem na wernisaż,
Na wystawy późną nocą w głębokich piwnicach,
Czy to były płótna mistrza Jana, czy Kantego?
Nie pamiętam tego...
Były tam obrazy wielkie, płótna kolorowe,
Z nieskromnymi kobietami szkice nastrojowe,
Całe szczęście, że naturą martwą jednak były,
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!
Była także pewna chwila, której nie zapomnę,
Był raz wieczór rozmarzony i nadzieje płonne,
Przez dziewczynę z końca sali podobną do róży,
Której taniec w sercu moim święty spokój zburzył...
Wtedy zdarzył się niezwykły, przedziwny wypadek,
Sam już nie wiem jak to było,
Trudno opowiadać...
Jedno tylko dziś pamiętam,
Jak jej zaśpiewałem...
"Usta milczą, dusza śpiewa,
Usta milczą, świat rozbrzmiewa!"
Lecz dziewczyna nie słuchała,
Tańcem już zajęta,
W tańcu komuś zaśpiewała to co tak pamiętam...
"Nie dokazuj, miły nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miły nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!"
Nie dokazuj, miła nie dokazuj,
Przecież nie jest z ciebie znowu taki cud,
Nie od razu, miła nie od razu,
Nie od razu stopisz serca mego lód!

Не выпендривайся

Было когда-то в одном городе большое волнение,
Показывали невероятно красивое представление,
Все хорошо развлекались, хотя было исключение.
Молодая дама в первом ряду всё считала за вздор,
Даже то, что певец пел только для этой дамы,
И когда я терял для неё разум, она смеялась, хлопала.
Во втором акте певец пел уже значительно рассудительней,
Молодая дама была, однако, всё так же легкомысленна,
Вплоть до момента, когда вдруг, вдруг среди представления,
Прозвучали слова...
Не выпендривайся, милая, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милая, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!
Не выпендривайся, милая, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милая, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!
В другой раз меня пригласили на вернисаж,
На выставку поздней ночью в глубоких подвалах,
То ли это были полотна мастера Яна, то ли Кантия?
Не помню этого...
Там были огромные картины, цветные полотна,
С нескромными женщинами этюды настроения,
К счастью, всё же это были натюрморты,
Не выпендривайся, милая, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милая, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!
Не выпендривайся, милая, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милая, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!
Был также один момент, который я не забуду,
Был однажды мечтательный вечер и напрасные надежды,
Из-за девушки в конце зала, похожей на розу,
Чей танец в моём сердце нарушил святой покой...
Тогда случился необычный, удивительный случай,
Сам уже не знаю, как это было,
Трудно рассказывать...
Только одно сегодня помню,
Как я ей спел...
"Уста молчат, душа поёт,
Уста молчат, мир звучит!"
Но девушка не слушала,
Танцем уже занята,
В танце кому-то спела то, что я так помню...
"Не выпендривайся, милый, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милый, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!"
Не выпендривайся, милая, не выпендривайся,
Ведь ты не такое уж чудо,
Не сразу, милая, не сразу,
Не сразу растопишь сердца моего лёд!