Paroles et traduction Marinella - Tilefono

Tilefono

Τηλεφωνώ, σε κάτι φίλους μου παλιούς
που μοιραστήκαμε μαζί στιγμές ωραίες.
Τηλεφωνώ, σε κάποιους άγνωστους γνωστούς
που μας χωρίζουνε συνθήματα κι ιδέες.
Τηλεφωνώ, σε ξεχασμένους αριθμούς
που ανακαλύπτω στη μικρή παλιά ατζέντα.
Τηλεφωνώ, σε κάποιες γνώριμες φωνές
να συνεχίσω την κομμένη μας κουβέντα.
Χτύπησα εφτά μηδενικά
στη συσκευή της αγωνίας,
βγαίνει ο θυρωρός της παγωνιάς
το κλεφτρόνι της γωνίας,
Θρύψαλα, γυαλιά, συναγερμός,
ο ταξιτζής που κάνει βάρδια
να ο φοβισμένος εραστής
με τα βιαστικά του χάδια.
Σε ξενοδοχεία κεντρικά
μια θλίψη τοξικομανίας
κι όλα σ′ ένα σχήμα ερημιάς
και βουβής μονοτονίας.
Τηλεφωνώ, αναζητώντας μια γραμμή
που θα με φέρει στο γνωστό ξανά κανάλι.
Τηλεφωνώ, για να αισθάνομαι ασφαλής
μέσα στην ανασφάλειά μου τη μεγάλη.
Τηλεφωνώ, σ' έναν απρόσωπο καιρό
που έχει όνομα, τηλέφωνο και φίρμα.
Τηλεφωνώ, και διοχετεύω τη ζωή
σ′ ένα μονόλογο βραχνό μέσα απ' το σύρμα.
Χτύπησα εφτά μηδενικά
στη συσκευή της αγωνίας,
βγαίνει ο θυρωρός της παγωνιάς
το κλεφτρόνι της γωνίας,
Θρύψαλα, γυαλιά, συναγερμός,
ο ταξιτζής που κάνει βάρδια
να ο φοβισμένος εραστής
με τα βιαστικά του χάδια.
Σε ξενοδοχεία κεντρικά
μια θλίψη τοξικομανίας
κι όλα σ' ένα σχήμα ερημιάς
και βουβής μονοτονίας...

Телефон

Звоню своим старым друзьям,
с которыми мы делили прекрасные моменты.
Звоню каким-то знакомым незнакомцам,
которых отделяют от меня лозунги и идеи.
Звоню по забытым номерам,
которые нахожу в своей маленькой старой записной книжке.
Звоню знакомым голосам,
чтобы продолжить наш прерванный разговор.
Набрала семь нулей
на аппарате тревоги,
отвечает швейцар холода,
воришка с угла,
Осколки, стекла, сигнализация,
таксист, дежурящий на смене,
вот испуганный любовник
с его торопливыми ласками.
В центральных отелях
печаль наркотической зависимости
и всё в форме одиночества
и немой монотонности.
Звоню, ищу линию,
которая вернёт меня на знакомый канал.
Звоню, чтобы чувствовать себя в безопасности
в моей огромной тревоге.
Звоню в безликое время,
у которого есть имя, телефон и бренд.
Звоню и направляю свою жизнь
в хриплый монолог по проводам.
Набрала семь нулей
на аппарате тревоги,
отвечает швейцар холода,
воришка с угла,
Осколки, стекла, сигнализация,
таксист, дежурящий на смене,
вот испуганный любовник
с его торопливыми ласками.
В центральных отелях
печаль наркотической зависимости
и всё в форме одиночества
и немой монотонности...