Powrót do Przyszłości - Meek, Oh Why? traduction en allemand

Powrót do Przyszłości

Wypłukane z magnezu ciało siłą przyzwyczajenia
ciągnę przez miasto pomału zapewniając fragment cienia
wszystkiemu co widzę przed sobą na swojej drodze
być może słońce świeci z tyłu lub po prostu w smutku brodzę
wczoraj miałem dzień, w którym stałem się na moment
swoim własnym cieniem, więc dzisiaj ubolewam w słowie
Słone myśli w głowie zakażają smakiem wody spod powiek
i spadają na chodnik jak deszcze majowe
ciągle jeszcze w sobie mam wspomnienie kiepskie i nowe
które poznałem wczoraj i już raczej nie chce go mieć
Myślałem "przejdzie może do poranka"
ale dzisiaj dopiero wywołana została ta wczorajsza klisza
lepiej słuchaj uważnie
przeniesiemy się kilka razy w czasie, byś zrozumieć mógł wszystko dokładnie
Przedwczoraj wstałem dzień był tak normalny jak każdy inny
ale towarzyszył mi w nim kac moralny
i kac fizyczny
dzieje się tak ciągle, bo wypełniam durną ideę pod nazwą rock n'roll
siedziałem i myślałem "co się dzieje?"
raczej nie podejrzewałem, że dostane szansę, by się przenieść w czasie
było mi smutno, ale budowała myśl
że całe jutro spędzę gdzieś w przyszłości dziś
musiałem tylko przeczekać jak najprędzej
jutro obudzę się w przeszłości i zobaczę jak to będzie
Był późny wieczór, ciągle nie mogłem zasnąć
podekscytowany tą niepowtarzalną szansą
i nagle ranek przywitał mnie znienacka

lekko zdziwiony obudziłem się w ciele czterdziestolatka
Trzęsą mi się dłonie, szybko czas ucieka
chcę zobaczyć kim jestem, a w lustrze wrak człowieka
mnie wita i pytam sam siebie w myślach "Jak to?"
myślałem, że obudzę się w domu za miastem i zasadzką
Na moje bezpieczeństwo będą rozsypane zabawki
i ujrzę swoją żonę, a zarazem mamę tych bajdli
ale z tej bajki budzę się, gdy niedopałki
wygrzebuję z kosza i proszę o parę groszy do flaszki
przypadkiem spotkanego zioma, on lekko zapłakany
ja przeżywam deja vu, ale wyciąga co ma
i czuję, że nawet nie jest mi głupio z całą gadką
jest to co powiedziałem ważne, że kupię starogardzką
Pare łyków i nagle stał się piękniejszym dzień
uzupełniłem we krwi procenty i jest mi lżej
szukam w kieszeni telefonu, ale nie mam go wcale
chciałbym podzwonić do kumpli
chociaż nie odbierałem prawie nigdy
będąc dwudziestolatkiem
chciałbym móc cofnąć się w czasie
ale wiem, że jest już po fakcie
więc dopijam resztę starogardzkiej w jednej z bram pomału
wchodzą strażnicy miejscy, mówią "Panie Mikołaju"
Panie Mikołaju, myślę sobie skąd mogą mnie znać?
może kojarzą moją muzę, robię ją od lat
Pojawił się promień nadziei
może jest jednak coś pozytywnego
w tej całej wrogiej materii
lecz nie trwa długo moje uniesienie
zaczynam ich obserwować, widzę raczej pogardliwe spojrzenie
i zdaje sobie sprawę, że to dla mnie kiepska pora
Czeka mnie izba wytrzeźwień, tak jak przedwczoraj
ostatnie co pamiętam, to że każdy był podobny
czerwony, trzęsący, pijany i bezdomny

Wiele się od nich nie różniłem, więc

poszedłem spać
na szczęście po obudzeniu
miałem dwadzieścia lat
I tak idę przez miasto
wypłukany magnez z ciała mam rzecz jasna tą wczorajszą starogardzką
wolałbym raczej stąd zniknąć, jaki to ma sens
skoro tak właśnie ma wyglądać moja przyszłość
wszystko trwa chwilę dłużej, podchodzi do mnie jakiś menel
i pyta czy dam mu parę groszy na wódę
długo nie myśląc w sumie sięgam do portfela
kątem oka zauważam, że nasze spotkanie go onieśmiela
i mimo że, dzieli nas przepaść mówi że był podobny do mnie
ale przez pijaństwo przepadł, więc
żebym na siebie uważał
dziękuje za te parę groszy idzie do sklepu, więc sajonara
(Do widzenia!)
chociaż był dziwną osobą, po krótkiej chwili zrozumiałem
że właśnie gadałem sam ze sobą
to wszystko przecież jest tak proste
przeniosłem się lat do przodu by samemu siebie ostrzec

Zurück in die Zukunft

Magnesium-ausgewaschener Körper, aus reiner Gewohnheit
schleppe ich langsam durch die Stadt, einen Schatten werfend
auf alles, was ich vor mir auf meinem Weg sehe
vielleicht scheint die Sonne von hinten oder ich wate einfach im Kummer
gestern hatte ich einen Tag, an dem ich für einen Moment wurde
mein eigener Schatten, also klage ich heute in Worten
Salzige Gedanken im Kopf infizieren mit dem Geschmack des Wassers unter den Lidern
und fallen auf den Gehweg wie Mairegen
immer noch trage ich eine schlechte und neue Erinnerung in mir
die ich gestern kennengelernt habe und lieber nicht mehr haben möchte
Ich dachte "vielleicht geht es bis zum Morgen vorbei"
aber erst heute wurde dieser gestrige Film entwickelt
hör besser genau zu
wir werden uns ein paar Mal durch die Zeit bewegen, damit du alles genau verstehen kannst
Vorgestern bin ich aufgestanden, der Tag war so normal wie jeder andere
aber ein moralischer Kater begleitete mich dabei
und ein physischer Kater
das passiert ständig, weil ich eine dumme Idee namens Rock 'n' Roll lebe
ich saß da und dachte 'was ist los?'
ich ahnte kaum, dass ich die Chance bekommen würde, durch die Zeit zu reisen
ich war traurig, aber der Gedanke baute mich auf
dass ich das ganze Morgen heute irgendwo in der Zukunft verbringen würde
ich musste nur so schnell wie möglich abwarten
morgen werde ich in der Zukunft aufwachen und sehen, wie es sein wird
Es war spät am Abend, ich konnte immer noch nicht einschlafen
aufgeregt wegen dieser einmaligen Chance
und plötzlich begrüßte mich der Morgen unerwartet

leicht überrascht wachte ich im Körper eines Vierzigjährigen auf
Meine Hände zittern, die Zeit rennt schnell davon
ich will sehen, wer ich bin, doch im Spiegel ein menschliches Wrack
begrüßt mich, und ich frage mich in Gedanken 'Wie das?'
ich dachte, ich würde in einem Haus außerhalb der Stadt aufwachen und als Stolperfalle
für meine Sicherheit wären verstreute Spielzeuge
und ich würde meine Frau sehen, und zugleich die Mutter dieser Kinder
aber aus diesem Märchen wache ich auf, als ich Zigarettenkippen
aus dem Mülleimer krame und um ein paar Groschen für eine Flasche bitte
einen zufällig getroffenen Kumpel, er leicht verweint
ich erlebe ein Déjà-vu, aber er zieht heraus, was er hat
und ich fühle, dass es mir mit dem ganzen Gerede nicht einmal peinlich ist
es ist, was ich gesagt habe, wichtig, dass ich Starogardzka kaufe
Ein paar Schlucke und plötzlich wurde der Tag schöner
ich habe die Prozente im Blut aufgefüllt und es geht mir leichter
ich suche in der Tasche nach dem Handy, aber ich habe es gar nicht
ich würde gerne meine Kumpels anrufen
obwohl ich fast nie rangegangen bin
als ich zwanzig war
ich wünschte, ich könnte die Zeit zurückdrehen
aber ich weiß, dass es schon zu spät ist
also trinke ich den Rest des Starogardzka langsam in einer der Toreinfahrten
kommen Stadtpolizisten herein, sagen 'Herr Mikołaj'
'Herr Mikołaj', denke ich mir, woher können die mich kennen?
vielleicht kennen sie meine Musik, ich mache sie seit Jahren
Ein Hoffnungsschimmer erschien
vielleicht gibt es doch etwas Positives
in dieser ganzen feindlichen Materie
doch meine Hochstimmung währt nicht lange
ich beginne sie zu beobachten, sehe eher einen verächtlichen Blick
und ich realisiere, dass dies eine schlechte Zeit für mich ist
Die Ausnüchterungszelle erwartet mich, genau wie vorgestern
das Letzte, woran ich mich erinnere, ist, dass jeder ähnlich war
rot, zitternd, betrunken und obdachlos

Ich unterschied mich nicht sehr von ihnen, also

ging ich schlafen
zum Glück nach dem Aufwachen
war ich zwanzig Jahre alt
Und so gehe ich durch die Stadt
das Magnesium aus dem Körper gespült, natürlich durch den gestrigen Starogardzka
ich würde lieber von hier verschwinden, welchen Sinn hat das
wenn meine Zukunft genau so aussehen soll
alles dauert einen Moment länger, ein Penner kommt auf mich zu
und fragt, ob ich ihm ein paar Groschen für Wodka gebe
ohne lange nachzudenken, greife ich eigentlich zur Brieftasche
aus dem Augenwinkel bemerke ich, dass unsere Begegnung ihn einschüchtert
und obwohl uns ein Abgrund trennt, sagt er, er war mir ähnlich
aber durch die Trunkenheit ist er untergegangen, also
solle ich auf mich aufpassen
er dankt für die paar Groschen, geht zum Laden, also Sayonara
(Auf Wiedersehen!)
obwohl er eine seltsame Person war, verstand ich nach einem kurzen Moment
dass ich gerade mit mir selbst gesprochen hatte
das alles ist doch so einfach
ich bin Jahre nach vorne gereist, um mich selbst zu warnen