Paroles et traduction Michał Bajor - Naszych Matek Maleńkie Mieszkania (2017)

Naszych Matek Maleńkie Mieszkania (2017)

Mały balkon nasturcja porasta
I trzepocze na wietrze firanka
Świecą zmierzchem w ciemnej ścianie miasta
Naszych matek maleńkie mieszkanka

Matka dzień o świtaniu zaczyna
Szarym wróblom okruchy wymiata
Czasem świeczkę zapali za syna
Co wyfrunął daleko do świata

W matki domu zeschły wrzos i mięta
Listy, które oszczędziła wojna
W matki domu codzienność odświętna
W matki domu powszedniość, powszedniość dostojna

Biegnący przez huczący kram dnia twego
Tak dawno już nie byłeś tam...

Przytulone jak jaskółcze gniazda
Ciepłym gwarem świergoczą co ranka
W ciemnej ścianie ogromnego miasta
Naszych matek maleńkie mieszkanka

W matki wzroku niepokój odważny
O dziś, jutro, o dziecko sąsiada
Tutaj nie ma spraw małych, nieważnych
Tu każdemu należy się rada

Przez to miejsce maleńkie i schludne
Biegnie prosto i dalej gna w przestrzeń
Twego życia zerowy południk
Byś mógł sobie określić gdzie jesteś

Biegnący przez huczący kram dnia twego
Tak dawno już nie byłeś tam...

Aż nadejdzie zwyczajny poranek
I któregoś zwykłego poranka
Zogromnieją w pałace lustrzane
Naszych matek maleńkie mieszkanka

Uśmiech matek ozdobi oblicze
Matki będą powtarzały sobie
Że dziś muszą wrócić królewicze
Zagubieni po świecie synowie

Każda matka łzę jasną uroni
Drzwi otworzy niezgrabnie i prędko
Syn królewicz wrócił szóstką koni...
Nie, to tylko pan listonosz, z rentą

Biegnący przez huczący kram dnia złego
Tak dawno już nie byłem tam...

Dlaczego?

Our Mothers' Tiny Apartments (2017)

A small balcony overgrown with nasturtiums
And a curtain fluttering in the breeze
There gleam in the twilight in the dark wall of the city
Our mothers' tiny apartments

Mother begins the day at dawn
She sweeps out crumbs for the grey sparrows
Sometimes she lights a candle for her son
Who flew far away into the world

In mother's house dried heather and mint
Letters that war spared
In mother's house everyday is festive
In mother's house everyday, everyday is dignified

Rushing through the bustling hullabaloo of your day
It's been so long since you were there...

Nestled like swallows' nests
They chirp every morning with a warm din
In the dark wall of the huge city
Our mothers' tiny apartments

In mother's gaze anxiety and courage
About today, tomorrow, about the neighbor's child
Here there are no small or unimportant matters
Here everyone deserves advice

Through this place tiny and tidy
It runs straight and further into space
Your life's zero meridian
So that you can tell where you are

Rushing through the bustling hullabaloo of your day
It's been so long since you were there...

Until an ordinary morning comes
And on an ordinary morning
They will magnify into mirrored palaces
Our mothers' tiny apartments

Mothers' smiles will decorate their faces
Mothers will repeat to themselves
That today the princes must return
Sons lost in the world

Each mother will shed a tear
Awkwardly and quickly will open the door
The prince son returned on six horses...
No, it's just the postman, with pension

Rushing through the bustling hullabaloo of an evil day
It's been so long since I was there...

Why?