Paroles et traduction Miltos Pashalidis - Erotokritos (Apospasma A505-528)

Erotokritos (Apospasma A505-528)

Κι έπαψεν η ξεφάντωση,
κι επέρασεν η ώρα,
και καθενείς στο σπίτι του
επήγε εκεί στη Xώρα.
Κι ο Pήγας βάνει λογισμόν,
πολλά βαριά τον πιάνει,
ίντά′ναι κι ο τραγουδιστής
τση νύκτας δεν εφάνη.
Kαι μ' άλλον τρόπο εβάλθηκε,
ποιός είναι να κατέχει,
κι ώστε να μάθει και να δει,
μεγάλην έγνοιαν έχει.
Kαι πιάνει, μιάν αργατινή,
δέκα από την Aυλή του,
οπού επλερώνονταν καλά
να βλέπουν το κορμί του.
Λέγει τως· "Πιάστε τ′ άρματα χωστά,
και μη μιλείτε,
κι αμέτε σε παραχωστό κρουφά,
και φυλαχτείτε.
Kι αν έρθει αυτός που τραγουδεί
και παίζει το λαγούτο,
γλήγορα φέρετέ τον-ε
εις το Παλάτι ετούτο."
Kινούν, και πάσιν το ζιμιό
κ' οι δέκα αρματωμένοι,
καθένας το Ρωτόκριτο
ήστεκεν κι ανιμένει.
Κι εις ώραν ολιγούτσικην,
οπού'σατε χωσμένοι,
θωρούνε με ένα σύντροφο
αξάφνου και προβαίνει.
Κι αρχίζει πάλι το σκοπό
το γλυκοζαχαρένιο,
κ′ εχτύπαε το λαγούτο του,
σαν το′χε μαθημένο.
Tότες, από το χάλασμα
εβγαίνουν οι αντρειωμένοι,
κι ως είδεν ο Ερωτόκριτος,
σκολάζει και σωπαίνει.
Και το λαγούτο εσκόρπισεν
εις εκατό κομμάτια,
να μην τον-ε γνωρίσουνε
εκείνα τα ξένα μάτια
Να μην τον-ε γνωρίσουνε
εκείνα τα ξένα μάτια

Erotokritos (Apospasma A505-528)

And the revelry has ceased,
And the hour has passed,
And each one to his home
Went there in the country.
And Rigas ponders,
Many heavy thoughts seize him,
Who is it, and the singer
Of the night did not appear.
And in another way he set out,
Who it is to know,
And so that he may learn and see,
He has great concern.
And he takes, one late night,
Ten from his court,
Who were well paid
To watch over his body.
He says: "Take up your hidden weapons,
And do not speak,
And go secretly to a secluded place,
And watch out.
And if he comes who sings
And plays the lute,
Bring him quickly
To this palace."
They move, and go the ambush
The ten armed men,
Each one for Rotokritos,
He stood and waited.
And in a short while,
Where you were hidden,
They behold with a companion
Suddenly and forth he comes.
And begins again the tune
The sweet, sugary,
And he strikes his lute,
As he had learned.
Then, from the ruin
The valiant men come forth,
And as Erotokritos saw,
He stops and is silent.
And the lute he scattered
Into a hundred pieces,
Lest they recognize him
Those foreign eyes
Lest they recognize him
Those foreign eyes