270183 - Misdeal traduction en russe

270183

Έχω μια εικόνα χαραγμένη στο μυαλό μου
Ότι αράζουμε στο σπίτι το παλιό
Μια Κυριακή ηλιόλουστη στο πατρικό μου
Στη βεράντα να γελάμε μετά από το φαγητό

Έχω μια θλίψη και μια χαρά συνάμα
Μια νοσταλγία μου χαϊδεύει το μυαλό
Πηγάζει μέσα απ' τις παλιές φωτογραφίες
Κι απ' την ανάγκη να σας πω ένα ευχαριστώ

Εκεί έμαθα πως να μην έχω απωθημένα
Να μη φοβάμαι με ανθρώπους να δεθώ
Να μη με νοιάζει ότι λέγεται για μένα
Μα να έχω και το σθένος το λάθος μου να δεχθώ

Η λογική να σβήνει τον εγωισμό μου
Και με θυσίες να κερδίζω ότι αγαπώ
Ότι η ζωή δεν είναι μόνο ευκαιρίες
Θα χρειαστεί στο μέλλον να τσαλακωθώ

Έχω μια εικόνα από μια μάνα που ήταν βράχος
Πρ ώτη φορά έσπασε όταν έφυγα εγώ
Μα αυτό το δάκρυ, η αγωνία και το άγχος
Φτιάξαν θεμέλια για κάτι αλη θινό

Έχω στα αυτιά μου έναν πατέρα να μου λέει
Ότι απόρριψη και ήττα θα γευτώ
Μα η θέληση μου αν τα σωθικά μου καίει
Ότι κι αν γίνει εγώ θα ξανασηκωθώ

Έχω μια θεία που ήταν δεύτερη μου μάνα
Σε κάθε δάκρυ μου είχα κάπου να πιαστώ
Μου 'πε άλλοτε είναι η ζωή κυρία κι άλλοτε πουτάνα
Μα εγώ οφείλω ευγενικά να της φερθώ

Και πες μου εσύ τώρα αν έχει σημασία
Τι είναι θετό και τι είναι βιολογικό
Αφού αγάπη αν πάρεις μόνο στην ουσία
Το δρομολόγιο θα 'ναι πάντα μαγικό

Κι έτσι κυλούσε ο χρόνος φεύγαν οι εποχές
Σαν σκηνικά άλλαζαν έξω απ' το παράθυρο
Κι έτσι γεννήθηκαν εικόνες και στιγμές
Απ' το 0 το '83 ως το άπειρο
Κι έτσι κυλούσε ο χρόνος φεύγαν οι εποχές
Σαν σκηνικά άλλαζαν έξω απ' το παράθυρο
Κι έτσι γεννήθηκαν εικόνες και στιγμές
Απ' το 0 το '83 ως το άπειρο

270183

В моём сознании запечатлён образ:
Мы отдыхаем в старом доме,
В солнечное воскресенье в отчем крае,
На веранде смеёмся после обеда.

Во мне печаль и радость вместе,
Ностальгия ласкает мысли,
Родник её – в старых фотоснимках,
И в потребности сказать вам спасибо.

Там я научился не копить обиды,
Не бояться сближаться с людьми,
Не волноваться о пересудах,
Но мужественно признавать ошибки.

Чтоб логика усмиряла эгоизм,
Жертвами завоёвывал любовь,
Что жизнь – не только возможности,
Придётся в будущем изрядно помучиться.

Вижу образ матери-скалы,
Впервые сломавшейся при моём отъезде.
Но слёзы, тревога и волненье
Заложили фундамент под истину.

Слышу отца, твердящего мне:
"Отвергнут и побеждён ты будешь",
Но если воля жжёт нутро,
Что б ни случилось – поднимусь вновь.

Есть тётя – вторая мать,
В каждой слезе дававшая опору.
Говорила: "Жизнь то госпожа, то потаскуха,
Но я обязан обходиться с ней благородно".

Скажи же, есть ли разница теперь,
Что принято, а что по крови,
Если любовь ты даёшь по сути,
Путь всегда будет волшебным.

Так текло время, сменялись сезоны,
Как декорации за окном,
Так рождались образы и мгновенья
С нуля 83-го до бесконечности.
Так текло время, сменялись сезоны,
Как декорации за окном,
Так рождались образы и мгновенья
С нуля 83-го до бесконечности.