Skotadi - Misdeal traduction en russe

Skotadi

Ζω το σκοτάδι πολλές φορές κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη
Ένας ακόμα αριθμός απ' το λογαριασμό μίας χώρας που πέφτει
Κι αν από τύχη βρέθηκα εδώ μπορεί κι από τύχη να φύγω
Σφίγγει αργά στο λαιμό η θηλιά που από μόνος τυλίγω

Είναι η εποχή η πιο σκοτεινή από ότι έχουμε ζήσει?
Είμαστε έτοιμοι ο κόσμος αυτός απ' την αρχή να αρχίσει?
Είμαστε τίποτα αν περπατάμε μονάχοι, το 'πε κι ο Marcos
Σαστίζουμε εμπρός στη σκληρή αλήθεια με φόβο και πάθος

Πόσες ζωές πρέπει να χάσουμε απ' του φασίστα το χέρι
Πόσους φονιάδες έχουμε δίπλα μας που δεν κρατάνε μαχαίρι
Πόσοι ηθικοί αυτουργοί, πόσοι προδότες, πόσοι ρουφιάνοι
Πόση φωτιά είναι ικανή το κρύο στις καρδιές μας να γιάνει

Πόσοι εργάτες νεκροί, πόσοι Ιάσωνες, πόσες Ελένες
Πόσες καμμένες εκτάσεις και πόσες πόλεις πλημμυρισμένες
Πόσοι Αντώνηδες, πόσοι Θανάσηδες, και πόσοι Παύλοι ακόμα
Πόσα αθώα παιδιά του κόσμου αυτού να χωρέσει το χώμα

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Οτι συμβαίνει σε σένα θα γίνει σε μένα και σ' άλλους πιο πέρα
Είναι ο ουρανός που μας δένει και η γή αγκαλιά σε θυμίζει μητέρα
Μπρστά στον ανθρώπινο πόνο, συμπόνοια και αλληλεγγύη ταιριάζει
Πατρίδα, θρησκεία, ιδεολογία μάλλον για εμπόδιο μοιάζει

Είναι κατάντια μεγάλη, να πνίγεις ψυχές μεσοπέλαγα
Για ποια ιστορία και ποια περηφάνεια μιλάτε απ' τα έδρανα
Την ανθρωπιά, την εκτελούμε, όλοι μαζί, εδώ και χρόνια
Πενήντα οχτώ τα καρφιά που εξέχουν, στα ματωμένα βαγόνια

Χάνονται άνθρωποι άδικα, από τα δικά μας τα χέρια
Τα χέρια που θαύματα κάνουν, που σώζουν ζωές, που ψάχνουν τ' αστέρια
Εξοπλισμοί, πυρηνικά στήνουν πολέμους για πλάκα
Η Γάζα πληγή, χιλιάδες ζωές, στα χέρια του κάθε μαλάκα

Τόσα δεινά που περάσαμε, οι μνήμες γεμίζουν μουσεία
Την ιστορία θυμόμαστε όταν μιλάμε για μεγαλεία
Την ανεπάρκεια την ψυχική μας σφυρηλατούμε στη βία
Στου εγωισμού τις κορφές πάντα φυτρώνουν μνημεία

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Συγχώρεσε με για τα μινόρε και τα θλιμμένα μου λόγια
Τρέχουν ανάποδα μες το μυαλό τα χαλασμένα ρολόγια
Χάνω το χρόνο, την εποχή, γίνομαι απολειφάδι
Όσο το χώμα αυτό κυβερνά ο μεσαίωνας και το σκοτάδι

Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα
Το σκοτάδι βαριά τιμωρία
Και στο κέρδος ψυχές παρανάλωμα
Ματωμένο λουλούδι στη ράγα
Σαν ελπίδα γεννιέται το χάραμα

Тьма

Я живу во тьме, часто глядя в отражение зеркала
Лишь ещё один номер в счёте страны, что рушится
Если случайно я здесь оказался, то случайно и уйду
Петля медленно сжимает горло, что сам же и сплел

Неужто это самая тёмная эпоха из всех, что знали?
Готов ли мир к тому, чтоб начать всё с самого начала?
Мы - ничто, если идём в одиночку, как сказал Маркос
Мы цепенеем пред жестокой правдой, в страхе и страсти

Сколько жизней отнимем мы у фашистской руки?
Сколько убийц рядом с нами без ножей в кулаке?
Сколько моральных пособников, предателей, стукачей?
Сколько огня нужно, чтоб холод в сердцах отогреть?

Сколько рабочих погибло, Ясонов, Елен?
Сколько сожжённых земель, затопленных городов?
Сколько Антонов, Фанасисов, и Павлов ещё?
Сколько невинных детей мира примет земля?

Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет
Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет

Что случилось с тобой, случится со мной и с другими
Небо связывает нас, земля напоминает объятья матери
Перед человеческой болью - сострадание и солидарность
Отечество, вера, идеология - скорее преграда

Великое падение - топить души в открытом море
О какой истории и гордости вы с трибун вещаете?
Мы казним человечность все вместе, годами
Пятьдесят восемь гвоздей торчат из окровавленных вагонов

Люди гибнут напрасно от наших же рук
Рук, творящих чудеса, спасающих жизни, ищущих звёзды
Вооружения, ядерные боеголовки - войны ради забавы
Газа - рана, тысячи жизней в руках любого подлеца

Столько бедствий пережили, воспоминания заполняют музеи
Историю вспоминаем, говоря о величии
Мы ковали душевную ущербность в горниле насилия
На вершинах эгоизма всегда прорастают памятники

Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет
Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет

Прости мне минорные и печальные слова
Сломанные часы бегут в мозгу вспять
Теряю время, эпоху, становлюсь реликтом
Пока землёй правят Средневековье и тьма

Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет
Тьма - тяжкое наказание
Души - топливо для наживы
Окровавленный цветок на рельсе
Как надежда рождается рассвет