Paroles et traduction Miuosh feat. Organek - Kawa i papierosy

Kawa i papierosy

Gdy każdy nerw pod skórą jeszcze mi gra
Ja ciągle nie chcę się poddawać jeszcze
Bo jedno życie człowiek tylko ma
Z reguły to najlepsze
Ja woda, ogień i ziemia i powietrze
I jam jest ten, który sprawia
I w nic więcej ja już nie wierzę
Niczego się już nie obawiam

E!
Przepalam do końca moje zdrowie, czas odliczany najróżniejszymi gatunkami kobiet
Każdą wymyśloną spowiedź i zapomniane imię
Niczego jeszcze się nie nauczyłem, nic nie zrobiłem, kiedy jeszcze mogłem
Gdy ledwo widzisz, wszystko zdaje się być dobre
Znam proste słowa, tnę zdania złe
Łatwo było uciekać, ciężej chcieć
Jak zwykły śmieć dziś ledwo oddycham
Dobiega do mnie jakaś muzyka i
Nie dotyka ból, zapach elektromagnetycznych pól
Na wpół przenika [mnie...]
Próbuje przestać chcieć, zacząć znikać
Chwilami jeszcze we mnie wrze
Wiem wszystko, nie muszę o nic już pytać
Kończymy się jak papierosy, kawa i chleb

Kawa i chleb, papierosy, kawa i chleb
Papierosy, kawa i chleb

Przepijam na dobre moją pamięć
Każdy zapomniany krzyk i każde zdanie
Kocham twój lament w ten chory sposób
Chemiczny zamęt, nasze własne faktotum
Mój spokój tonie, trzymając cię za rękę
Pamiętam lepsze dni, gdy ciąłem eter moim dźwiękiem na pół
Ależ wtedy było pięknie
Świat jest twój, aż nie pojmiesz, że pękniesz
Aż nie czujesz, że nie sięgniesz już
Żadnej z rzeczy, po które tyle biegłeś tu
Resztki tchu wypluwam w rzece krzywych przekleństw
Nie wiem sam, po co jeszcze tu jestem
Znam swoje miejsce pomiędzy ścianami
Na wpół będąc sobą wydycham grzech
Zapomina mnie, co czuwało nad nami
Kończymy się jak papierosy, kawa i chleb

Kawa i chleb, papierosy, kawa i chleb
Papierosy, kawa i chleb

Idę wciąż prosto, chociaż mnie nosi
Chadzam na boki na własne życzenie
I rękę złamię temu, kto ją podnosi
Pomruk zamienię w milczenie

Staczamy się powoli jak kamienie
Ale nie obrastamy mchem
Niech nasze życie nie będzie westchnieniem
Kończymy się jak papierosy, kawa i chleb
Kawa i chleb, papierosy, kawa i chleb
Papierosy, kawa i chleb

Кофе и сигареты

Когда каждый нерв под кожей еще играет
Я все еще не хочу сдаваться
Ведь одну жизнь человек только имеет
Как правило, это лучшая
Я вода, огонь, земля и воздух
И я тот, кто создает
И ни во что больше я уже не верю
Ничего уже не боюсь

Эй!
Сжигаю дотла свое здоровье, время отсчитывается самыми разными типами женщин
Каждой выдуманной исповедью и забытым именем
Ничему еще не научился, ничего не сделал, когда еще мог
Когда едва видишь, все кажется хорошим
Знаю простые слова, режу плохие фразы
Легко было убегать, тяжелее хотеть
Как обычный мусор, сегодня едва дышу
До меня доносится какая-то музыка и
Не трогает боль, запах электромагнитных полей
Наполовину пронизывает [меня...]
Пытаюсь перестать хотеть, начать исчезать
Порой еще во мне кипит
Знаю все, не нужно ни о чем спрашивать
Заканчиваемся, как сигареты, кофе и хлеб

Кофе и хлеб, сигареты, кофе и хлеб
Сигареты, кофе и хлеб

Запиваю напрочь свою память
Каждый забытый крик и каждое слово
Люблю твой плач этим больным способом
Химический хаос, наш собственный фактотум
Мое спокойствие тонет, держа тебя за руку
Помню лучшие дни, когда резал эфир своим звуком напополам
Как же тогда было прекрасно
Мир твой, пока не поймешь, что лопнешь
Пока не почувствуешь, что не достигнешь уже
Ни одной из вещей, за которыми так бежал сюда
Остатки дыхания выплевываю в реке кривых проклятий
Сам не знаю, зачем я еще здесь
Знаю свое место между стен
Наполовину будучи собой, выдыхаю грех
Забывает меня то, что оберегало нас
Заканчиваемся, как сигареты, кофе и хлеб

Кофе и хлеб, сигареты, кофе и хлеб
Сигареты, кофе и хлеб

Иду все прямо, хотя меня качает
Сбиваюсь с пути по собственному желанию
И руку сломаю тому, кто ее поднимает
Ропот превращу в молчание

Скатываемся медленно, как камни
Но не покрываемся мхом
Пусть наша жизнь не будет вздохом
Заканчиваемся, как сигареты, кофе и хлеб
Кофе и хлеб, сигареты, кофе и хлеб
Сигареты, кофе и хлеб