Paroles et traduction Miuosh - Chicago

Chicago

Zbyt mocny podmuch rzuca nami jak liśćmi,
Omija nas ten cały wyścig i zbędny zgiełk,
Nie słyszę świata zza mgły zbyt gęstych myśli,
Zbyt ciężkich, żeby drwić z nich i widzieć w nich cel.
Czuję jej biel na mojej skórze, a w ustach jej zapach,
Słony lęk wysokości, mimo to chcieliśmy latać
Bez skrzydeł - kurwa, dopiero stąd to widzę,
Jak sznur spleciony z naszych dni gdy zaczyna mi szyję drapać.
Gaśniemy tak samo jak zapał w nas,
I nie wiem czy to ludzie wzięli nam to czy zabrał czas,
Dzieci małych miast z mapami gwiazd w rękach,
Gdy nie ma się co tracić, można na wszystko przysięgać.
Ledwo pamiętam dziś jak brzmiałaś wtedy,
Dziś zrobiłbym wszystko, żeby cofnąć się do kiedyś,
Bo nic nie mamy gdy odchodzimy stąd nago
I czuję tylko wiatr i szklany chłód - Chicago

Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę sedno
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic czego chcesz, czego pragniesz, na pewno
Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę wiarę w to

Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic

Nic z rzeczy, o których śnisz, naprawdę nic

Nie umiałbym przeprosić ich za żadne z moich słów,
Choć po większości z nich zostało krótkie echo, wstyd i brud,
Lud ma swój głos, ma swoje sny i błędy mieliśmy
I nie chcieliśmy być jak wszyscy ci następni tu.
Spajał mnie z Tobą ból, zawsze pół na pół,
Byliśmy głupi i ślepi, jak każdy życia król,
Sól naszych czół tylko łamała słów gorycz
Kiedy gasły neony wokół kolejnej z tych pustych dróg.
Jedyny nasz wróg to my sami tu
Przerysowani i ućpani czymś czego jeszcze nie znamy,
Gdy budzi nas znów ten sam wiatr i szklany chłód
I pomagamy mu, kopiąc sobie grób własnymi rękami.

Zbędny trud - wierzyliśmy do końca
Szukając przez palce nocą słońca, pijani wspak

Nikt nie mówił nam jak latać tak,
Kilkadziesiąt centymetrów ponad jednym z wietrznych miast

Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę sedno
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic czego chcesz, czego pragniesz, na pewno
Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę wiarę w to
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic z rzeczy, o których śnisz, naprawdę nic

Chicago

A gust too strong throws us around like leaves,
This whole race and unnecessary noise passes us by,
I can't hear the world from behind the fog of too thick thoughts,
Too heavy to mock them and see purpose in them.
I feel her whiteness on my skin, and her scent in my mouth,
Salty fear of heights, yet we wanted to fly
Without wings - fuck, only from here I see it,
Like a rope woven from our days when it starts to scratch my neck.
We fade away just like the zeal in us,
And I don't know if people took it from us or time stole it,
Children of small towns with maps of stars in their hands,
When you have nothing to lose, you can swear on anything.
I barely remember how you sounded then,
Today I would do anything to go back to sometime,
Because we have nothing when we leave here naked
And I feel only the wind and the glassy cold - Chicago

I can't walk
And when I raise my head, I lose the point in a moment
Because we really have nothing here
Nothing you want, nothing you desire, for sure
I can't walk
And when I raise my head, I lose faith in it in a moment

Because we really have nothing here

Nothing of the things you dream of, really nothing

I couldn't apologize to them for any of my words,
Although after most of them there was a short echo, shame and dirt,
People have their voice, their dreams and we had mistakes
And we didn't want to be like all the next ones here.
Pain bound me to you, always half and half,
We were stupid and blind, like every king of life,
The salt of our foreheads only broke the bitterness of words
When the neon lights went out around another one of these empty roads.
Our only enemy is ourselves here
Overdrawn and drugged with something we don't know yet,
When the same wind and glassy cold wake us up again
And we help it by digging our own grave with our own hands.

Unnecessary effort - we believed until the end
Searching for the sun through our fingers at night, drunk backwards

Nobody told us how to fly like that,
A few dozen centimeters above one of the windy cities

I can't walk
And when I raise my head, I lose the point in a moment
Because we really have nothing here
Nothing you want, nothing you desire, for sure
I can't walk
And when I raise my head, I lose faith in it in a moment
Because we really have nothing here
Nothing of the things you dream of, really nothing