Paroles et traduction Miuosh - Dalej

Dalej

Chociaż w mediach wciąż to samo gówno,
Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć, gdy na to patrzysz, robi Ci się smutno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.
Choć dobrze wiesz, że nic nie zmieni się jutro,
Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć większość słów wyrzucasz znów na próżno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.

Za bardzo nie ma chyba za czym tutaj biegać
Nie zdarza się kariera, no chyba, że się sprzedasz.
Grupa presję wywiera, kochasz, to trzaskać trzeba,
Po latach i przez lata, Fandango - tu i teraz.
To błąd, gdy nieraz nie idzie się dobrym tropem,
Sam bym sobie napluł w ryj za te parę zwrotek.
Choć nieraz wszystko sypie się, musisz chcieć wrócić z powrotem,
I nie pierdolić, że boli, nie zapije na siłę.
Potem - dla Boga i rodziny, nie po sławę i flotę,
By honoru nie splamić żadnym szczeniackim lotem.
Stawiam przed Tobą prawdę, nie zazdrość i głupotę,
Znam to: wiara i nadzieja, choć to płyty są złote.
Wiesz, nie możesz myśleć, co wydarzy się potem,
Pierdol konwenanse i setki tanich plotek.

Ja Ci to mówię, jeśli słyszysz mnie, to uwierz,
Bo nie rządzi to co znane, tylko to co dobrze kopie.

Ref.
Chociaż w mediach wciąż to samo gówno,
Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć, Gdy na to patrzysz, robi Ci się smutno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.
Choć dobrze wiesz, że nic nie zmieni się jutro,

Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć większość słów wyrzucasz znów na próżno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.

I tak za parę lat będzie tak samo jak dzisiaj.
Choć w radiu o nas cisza, na blokowiskach głośno,
Z okien non-stop to, co nas tu przyniosło.
Katowice - miasto tonie w dźwiękach,
Od ich ilości aż w szwach pęka, klękaj.
Dziewiętnaście - rap był tu jak przysięga,
Na przekór temu, że nie mówią o tym w mediach.
Słyszysz mnie? FDG nie MTV,
My mamy wersy z serca, a nie przeboje z Vivy.
I chuj z tym, że jakiś refren jest chwytliwy,
To ten rap: od prawdziwych dla prawdziwych.

Od paru lat się grzebie z tym, pierdole szanse, wolę,
Umrzeć spełniony, niż paść przećpany bansem, polej.
Za te wszystkie lata tu na dole, ten nasz świat, czasu szmat,
I wspomnień, że ja pierdole.

Ref.
Chociaż w mediach wciąż to samo gówno,
Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć, Gdy na to patrzysz, robi Ci się smutno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.
Choć dobrze wiesz, że nic nie zmieni się jutro,
Robi się dalej, mówi się trudno.
Choć większość słów wyrzucasz znów na próżno,
Pisze się dalej, mówi się trudno.

Дальше

Хоть в СМИ всё та же херня,
Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть, когда ты на это смотришь, тебе становится грустно,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть ты прекрасно знаешь, что завтра ничего не изменится,
Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть большинство слов ты снова бросаешь на ветер,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».

Не за чем, наверное, тут особо гнаться,
Карьера не случается, разве что продашься.
Группа давит, любишь — надо фигачить,
Годами и долгие годы, Fandango — здесь и сейчас.
Это ошибка, когда идёшь не по той дороге,
Сам бы себе плюнул в лицо за эти пару куплетов.
Хоть порой всё валится из рук, ты должен хотеть вернуться,
И не пиздеть, что больно, не заливать за воротник.
Потом — ради бога и семьи, не ради славы и бабла,
Чтобы не запятнать честь каким-нибудь щенячьим полётом.
Я говорю тебе правду, не зависть и глупость,
Я это знаю: вера и надежда, хоть пластинки и золотые.
Знаешь, ты не можешь думать о том, что будет потом,
К чёрту условности и сотни дешёвых сплетен.

Я тебе это говорю, если ты меня слышишь, то поверь,
Ведь правит не то, что известно, а то, что хорошо качает.

Припев:
Хоть в СМИ всё та же херня,
Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть, когда ты на это смотришь, тебе становится грустно,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть ты прекрасно знаешь, что завтра ничего не изменится,

Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть большинство слов ты снова бросаешь на ветер,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».

И всё равно через пару лет будет так же, как сегодня.
Хоть по радио про нас тишина, на районах гремит,
Из окон нон-стоп то, что нас сюда привело.
Катовице — город тонет в звуках,
От их количества аж по швам трещит, преклонись.
Девяносто девятый — рэп здесь был как клятва,
Назло тому, что об этом не говорят в СМИ.
Слышишь меня? FDG, не MTV,
У нас куплеты от души, а не хиты с «Вивы».
И плевать, что какой-то припев цепляет,
Это тот самый рэп: от настоящих для настоящих.

Пару лет вожусь с этим, на хрен шансы, я лучше
Умру состоявшимся, чем буду задавлен баблом, налей.
За все эти годы здесь, внизу, этот наш мир, кучу времени,
И воспоминаний, что я, блядь...

Припев:
Хоть в СМИ всё та же херня,
Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть, когда ты на это смотришь, тебе становится грустно,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть ты прекрасно знаешь, что завтра ничего не изменится,
Делай дальше, говори себе: «Не беда».
Хоть большинство слов ты снова бросаешь на ветер,
Пиши дальше, говори себе: «Не беда».