Paroles et traduction Mohsen Chavoshi - Bewildered

Bewildered

آن دوست که من دارم وان یار که من دانم
شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم
بخت این نکند با من کان شاخ صنوبر را
بنشینم و بنشانم گل بر سرش افشانم
ای روی دلارایت مجموعه زیبایی
مجموع چه غم دارد از من که پریشانم
از من که پریشانم
دریاب که نقشی ماند از طرح وجود من
چون یاد تو میآرم خود هیچ نمیمانم
ای خوبتر از لیلی بیمست که چون مجنون
عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم
یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم
یک پشت زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم

Bewildered

That friend I hold dear, that love I know so well,
With lips so sweet, yet far from my touch they dwell.
Fate plays a cruel game, denying me the bliss,
To sit with that cypress-formed love, and seal our bond with a kiss.
Oh, your beautiful face, a collection of loveliness rare,
Why should it grieve, seeing me lost in despair?
Seeing me lost in despair?
Know that a mere trace remains of my being's design,
When I recall your memory, I lose all sense of mine.
Oh, fairer than Layla, I fear I'll become like Majnun,
Driven by love for you, through mountains and deserts I'll run.
If all the world turned against me, their faces full of scorn,
I'd forsake them all, should you from me turn.
If all the world turned against me, their faces full of scorn,
I'd forsake them all, should you from me turn.