Paroles et traduction Mohsen Chavoshi - Ghazal Khoon

Ghazal Khoon

عاشق و مجنونت شدم نخونده مهمونت شدم
کلی پریشونت شدم اما بازم نیومدی
قهوه ی فنجونت شدم شمع تو شمعدونت شدم
خاک تو گلدونت شدم اما بازم نیومدی
همیشه ممنونت شدم من نی چوپونت شدم
آب تو بیابونت شدم اما بازم نیومدی
شعرای ارزونت شدم عمری غزل خونت شدم
تسلیم قانونت شدم اما بازم نیومدی
دنا و هامونت شدم نزدیکتر از جونت شدم
رگت شدم خونت شدم اما بازم نیومدی
خادم و دربونت شدم اسیر زندونت شدم
گلاب کاشونت شدم اما بازم نیومدی
یه جوری مدیونت شدم سنگ خیابونت شدم
راهی میدونت شدم اما بازم نیومدی
تو سختی آسونت شدم تو دردا درمونت شدم
ناجی پنهونت شدم اما بازم نیومدی
کشته ی مژگونت شدم هلاک چشمونت شدم
رفتم و قربونت شدم اما بازم نیومدی
لباس و صابونت شدم سارق ایمونت شدم
چشمای گریونت شدم اما بازم نیومدی
همیشه ممنونت شدم من نی چوپونت شدم
آب تو بیابونت شدم اما بازم نیومدی
شعرای ارزونت شدم عمری غزل خونت شدم
تسلیم قانونت شدم اما بازم نیومدی
یه جوری مدیونت شدم سنگ خیابونت شدم
راهی میدونت شدم اما بازم نیومدی

Ghazal of Blood

I fell in love and mad for you, became your guest unbidden,
Troubled you deeply, yet you never came.
I became the coffee in your cup, the candle on your stand,
The soil in your flowerpot, yet you never came.
Forever grateful to you, I became your reed flute,
The water in your desert, yet you never came.
I became your cheap poems, the Ghazal of your blood for a lifetime,
Surrendered to your law, yet you never came.
I became your Dena and Hamoon, closer than your own soul,
Your vein, your blood, yet you never came.
I became your servant and doorkeeper, a captive in your prison,
The rosewater of your Kashan, yet you never came.
I became indebted to you, the stone of your pavement,
A path you know, yet you never came.
In hardship, I was your ease, in pain, your remedy,
Your hidden savior, yet you never came.
Slain by your eyelashes, perished by your eyes,
I went and sacrificed myself for you, yet you never came.
I became your clothes and soap, the thief of your faith,
The tears in your eyes, yet you never came.
Forever grateful to you, I became your reed flute,
The water in your desert, yet you never came.
I became your cheap poems, the Ghazal of your blood for a lifetime,
Surrendered to your law, yet you never came.
I became indebted to you, the stone of your pavement,
A path you know, yet you never came.