Paroles et traduction Mohsen Namjoo - Tehran

Tehran

طهران من از تو هیچ نمیخواهم
جز تکه پاره های گریبانم
نوستالژیای مرگ مکرر را
تزریق کن دوباره پریشانم

تهران دلت همیشه غبارآلود
رویای سنگخیز تو وهم آلود
پهلویِ پهنه های تو خون آلود
پس یا بمیر یا که بمیرانم

شمس العماره های پر از ماری
دیوآشیان بی در و دیواری
سردابی از جنازه و مرداری
از عشق های بی سر و سامانم

ای شهر شحنه خیز چه مشکوکی
چه کافه های خلوتِ متروکی
گردوی سرنوشت چرا پوکی
از روز و روزگار پشیمانم

هرشنبه سوری تو پر از حوری
مامورهای خيب مزدوری
با لحن خشک و جمله دستوری
اما به من چه من نه مسلمانم

شریان فاضلاب ترین هایی
شن زاری از سراب ترین هایی
ویران تر از خراب ترین هایی
من روح رودهای خروشانم

دیدی که دختر لر از اینجا رفت
حتی امیر دلخور از اینجا رفت
دل نیز با دلِ پُر از اینجا رفت
من دل شکسته ام که نمیمانم

Tehran

Tehran, I ask nothing from you
But the torn pieces of my collar,
Inject me with the nostalgia of recurring death,
Make me lose my mind again.

Tehran, your heart is always dusty,
Your stony dream is illusionary,
The sides of your streets are bloodstained,
So either die or kill me.

Palace of the sun, full of snakes,
A haunted house without doors or walls,
A crypt filled with corpses and cadavers,
Of my aimless and chaotic loves.

Oh, city of suspects and executioners,
What deserted and empty cafes,
Walnut of destiny, why are you hollow?
I regret the day and the time,

Your Thursdays are full of angels,
Agents of the secret police,
With their dry tone and ordered words,
But what do I care, I'm not a Muslim.

The artery of the filthiest,
A desert of mirages,
More ruined than the most ruined,
I am the spirit of the roaring rivers.

You see, the Lor girl has left here,
Even the prince is upset and has left,
The heart, too, with its heavy heart, has left,
I am a broken heart, I won't stay.