Paroles et traduction Mt Beyazkin - Kimsesiz

Kimsesiz

Bırakıp gidesi geliyor insanın
Veda edesi...

Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım
Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım
Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım

Anne bu gurbet toprağını atıyorum üzerimden
Çırılçıplak gözlerimin içine bakacağım aynalar var sonsuzlukta
Anne bu içimdeki gurbeti yakıyorum müsadenle
Daha kavuşacağım sarılacağım kucaklar var toprağında
Anne tüm acıları siliyorum hasretinle
Özledikçe büyüttüğüm gözyaşlarım var şeker yanaklarında
Anne tüm göç eden kuşlar adına söz veriyor semalar
Dönecekler ve ötecekler yine baharlarında
Anne susmakta kader kapanıp içine kendine küsmekte
Bilsem de yine de yalnızlık sarıyor sevsem de
Anne burası terk edilmiş bir şehir
Adı gurbet
Rakım denize eşit
Nüfus Mt
O da gidiyor veda şarkılarını söyleyip
Anne dalıp gittiğin okyanusları örttüm üzerine yokluğunun
Sen güneşi en karanalıktan görebilen ol diye rüyalarında
Anne mt gidiyor gördüğün ütopyalara

Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım
Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım

Veda eden kuşların mevsimi
Yerleri yapraklar süpürür
Uçuşur saçları kaderin
Soğuk günlerin yavaşça selamı gözükür
Buruşur dudakları hüzünlü anların
Gökyüzü yavaşça üzerine örtünür
Anne yaprakları dökülür tüm mutlu masalların
Ve ruhlar sonbahara bürünür
Yalnızlık uğultusu fırtınayla eser
Ama yinede yollarında yürünür ölümün
Hayallere tebessüm ederken
İnan ki her şeye değer
Titrer korkudan seven
Unutur mu?
Unuturum
Unutulur mu?
Unutsa dert, unutmasa başka bir dert
Yaşatmak hatrına gelecekte çiçekler kurutur mu?
Umut adına koşsa yorulur mu?
Yaşatsa bir dert yaşatmasa bir dert
Belki sevgidendir
Sarılsan somutur mu hatıraların fotoğraflarına
Belki hasret ve özlemdendir
Sarılsan unutur tüm hüzün dolu anları
Belki de bu aşk kalbindendir, kendindendir

Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım
Yapraklarım döküldü
Ben bir sonbaharım

Orphan

I feel like leaving
Saying goodbye...

My leaves have fallen
I am an autumn
My leaves have fallen
I am an autumn
My leaves have fallen
I am an autumn

Mom, I'm throwing this foreign land off my shoulders
There are mirrors in infinity that will look into the bareness of my eyes
Mom, with your permission, I am burning this longing in my heart
There are embraces in your land that I will embrace
Mom, I'm erasing all the pain with your longing
I have tears that I have grown bigger by missing you, on your sweet cheeks
Mom, the skies are promising on behalf of all the migrating birds
They will return and sing again in their spring
Mom, it is fate to be silent, to be closed within yourself, to be sulking
Even though I know, loneliness still embraces me, even though I love it
Mom, this is an abandoned city
Its name is longing
Altitude is equal to the sea
Population is Mt
He is also leaving, singing goodbye songs
Mom, I covered the oceans you went into with your absence
So that you can see the sun from the darkest place in your dreams
Mom, Mt is going to the utopias you saw

My leaves have fallen
I am an autumn
My leaves have fallen
I am an autumn

The season of farewell birds
Leaves sweep their places
Destiny's hair flies
The slow greeting of cold days appears
The lips of sad moments wrinkle
The sky slowly covers over it
Mom, the leaves of all happy stories fall
And souls are clothed in autumn
The roar of loneliness blows with the storm
But still, death's paths are walked on
Smiling at dreams
Believe me, everything is worth it
He who trembles in fear loves
Does he forget?
I forget
Will I be forgotten?
If I forget, it's a sorrow, if I don't, it's another sorrow
Would he dry flowers in the future for the sake of keeping alive?
Would he run on behalf of hope, get tired?
If he keeps it alive, it's a sorrow, if he doesn't, it's a sorrow
Maybe it's because of love
Would memories be tangible if you embraced them in photographs?
Maybe it's because of longing and missing you
If you embraced them, you would forget all the sad moments
Maybe this love is from your heart, from yourself

My leaves have fallen
I am an autumn
My leaves have fallen
I am an autumn