Paroles et traduction Murat İnce - Bu Saçlar

Bu Saçlar

Adı Kaderdi, kadersizliği adında gizliydi,
Tanıştığımızda henüz onaltısındaydı,
Sapsarı saçları, masmavi gözleri vardı
Yanakları al al, dudakları kirazdı,
Gül dalında açmamış goncaydı
Kirli bir el değmişti beyaz ufuklarına,
El ki, kırılası, yok olası, kahrolası,
Hain bir niyetin çirkin soytarısı
Simitlerimi satıyordum Kilyos sahilinde
Kaderimin susam taneli simitlerini...
Sabahtı, güvercinler, serçeler yaylımdaydı,
"Bir gevrek" demişti mavi gözlü kadın,
"Bir gevrek, simitçi" demişti...
Yorgun bakıyordu, sarı dalgın saçları
Sonsuz ufuklara yeni sahiller çiziyordu...
Yanına oturmamı istedi, okul çıkışıymış,
Kader dalgın ama yarınlara umutlu
Sarı mavi kaldırımlarda evine yürüyormuş.
Çakal surat kaldırımdan kapmış Kaderi,
Çok ağlamış, yalvarmış, aman dilemiş,
Sonra susmuş, Kader kadersizliğine polis abi.
Kaderi tanıdığımda bir dilberdi,
Gözleri masmavi, hayalleri kapkara
Ama kalbi halen tertemizdi
Tesadüfen kaderine mazhar olmuş,
Kirletildiği yılları duymuş, kahrolmuştum...
Yeter isimli kadının on yıldır sermayesiymiş
İçeriye de bir hayli borcu varmış.
"Adım Kader lakin kaderin neresindeyim?
Bilmiyorum simitçi, okul çıkışından beri,
Canımın acımadığı bir anı hatırlamıyorum,
On paraya satıldı kaderim bozuk para niyetine
Onaltımda hayatım karartıldı, gücüm yetmedi
Durduramadım kurtulamadım simitçi..."
Pembe kaldırımlarda takunya kafalı,
Hamam bakışlı, salyangoz duruşlu
Ve çakal suratlı bir keş, sizi tahrik etti mi?
Siz hiç kendinize aykırı oldunuz mu?
Ve siz durup dururken, sarı sıcak,
Mavi bir masumun kanına girdiniz mi polis abi?
Bir ara ikimizde sustuk, birden Kader;
"Bezen at kendini diyorum şu serin sulara.
Kilyos beni tutar mış" diye boğuk bir sesle,
Koyu maviye bakarak iç geçirdi
Ve o sakinliği yok edercesine bir ses;
"Yürü lan k... e!" Sonra büyük bir tokat...
Kader ağlıyor, benim burnum kanıyordu,
Simitlerim Kaderin gözyaşlarıyla buluğuyordu...
Kanayan burnuma değil de polis abi
Kaderin yediği silleye ağlıyordum ben...
Yapma! Dedim it surata, Vurma! Dur! dedim, durmadı...
"Kaybol lan! Gebertirim!" Dedi
Ve elini beline götürüp silahını çekti...
Kader onaltısında vurulmuştu,
Bugün yirmialtıydı
Ve ben onaltısında bir çocuktum,
Onaltısında genç kızlık hayallerini,
Yarınlarını kaybetmiş bir kaderi dinliyordum,
Ben Kaderi onaltısında tanımıştım ama
"O" onaltı değildi, yirmialtıda polis abi...
O gün tası tarağı bocalamıştım
Suratı it iskelesi, bakışları
Hayvan ötesi caniye...
Hırsımdan rüzgar parçalanıyor,
Sular yırtılıyordu, dinmiyordu öfkem
Ne kadar vurursam vurayım çirkin suratına.
Uzatmayım polis abi,
Dayanamadım bu cendereye,
Cebimdeki falçatayı çıkartıp,
Şah damarını kesince
Danalar gibi böğürmeye başladı it surat...
Hiç pişmanlık duymadım,
Hayata aykırı hissetmedim,
Çünkü gözleri gülüyordu Kaderin,
Çünkü it soyunun çırpınması, tiril tiril titremesi,
Oluk oluk kanının akması, bir ömrün en kahpe,
En aşağılık duygularla kirletilmesini temizliyordu,
Dahası Kader gözlerini yumarken polis abi başı dikti...
Yüzünde belirgin bir tebessüm vardı...
Neticede Kader'in gözlerinden bir defa göç etmiştim
Ve Kader'in gözyaşları Kilyos'un poyrazına
Ve derin mavilerine karşımıştı bir kere
Benim kaderimde müebbet yazılsa ne yazar polis abi?
Yaz polis abi bir hayata son verdim suçluyum,
Mutluyum en azından bir Kader yaşıyor,
Haa polis abi, simit tablam size emanet,
Çıkarsam bir gün
Kaderimin simitlerini yine satacağım,
Issız ve tenha parklarda kaderimi arıyacağım...
Bir Kader Mahkumunun Hayat Penceresinden...

This Hair

Her name was Kader (Destiny), yet her destiny held no fortune,
She was just sixteen when we first met,
With golden hair and eyes of the deepest blue,
Her cheeks were rosy, her lips like cherries,
She was a bud yet to bloom on a rose stem,
A filthy hand had touched her pure horizons,
A hand, may it break, may it perish, may it be damned,
A vile jester with a treacherous intent,
I was selling my simits on Kilyos beach,
The sesame-speckled simits of my fate...
It was morning, pigeons and sparrows were in full swing,
"One bagel," the blue-eyed woman had said,
"One bagel, simit seller," she had said...
She looked tired, her blonde hair absentminded,
Drawing new shores on endless horizons...
She wanted me to sit next to her, she was just out of school,
Destiny was pensive, but hopeful for tomorrow,
Walking home on yellow and blue pavements.
A jackal-faced man snatched Kader from the pavement,
She cried, begged, pleaded for mercy,
Then fell silent, Kader, to her misfortune, officer.
When I met Kader, she was a beauty,
With eyes of azure, and dreams as black as night,
But her heart was still pure,
By chance, I had become privy to her fate,
I was devastated to hear of the years she had been defiled...
She had been the capital of a woman named Yeter for ten years,
And she owed her a considerable debt.
"My name is Kader, but where am I in destiny's plan?
I don't know, simit seller, since I left school,
I don't remember a moment when my soul didn't ache,
My destiny was sold for ten cents, like a worthless coin,
My life was darkened at sixteen, I was powerless,
I couldn't stop it, I couldn't escape, simit seller..."
On the pink pavements, a wooden-headed,
Bathhouse-eyed, snail-postured,
And jackal-faced man, did he provoke you?
Have you ever gone against your own nature?
And did you, for no reason, enter the blood of a yellow, warm,
And blue innocent, officer?
For a moment, we both fell silent, then suddenly Kader;
"Sometimes I say, throw yourself into these cool waters.
Would Kilyos hold me," she sighed with a muffled voice,
Gazing into the deep blue,
And a voice shattered that stillness;
"Get the f*** out of here!" Then a heavy slap...
Kader was crying, my nose was bleeding,
My simits were getting wet with Kader's tears...
It wasn't my bleeding nose, officer,
But the slap Kader received that made me cry...
Don't! I said to the dog-faced man, Don't hit her! Stop! I said, but he didn't stop...
"Get lost! I'll kill you!" He said,
And reached for his belt and drew his gun...
Kader was shot at sixteen,
Today she was twenty-six,
And I was a boy at sixteen,
Listening to a destiny that had lost its dreams of youth,
Its tomorrows, at sixteen,
I had met Kader when she was sixteen, but
"She" was not sixteen, she was twenty-six, officer...
That day I lost my head,
To the man with the dog-like face, with the gaze of a
Beast beyond human...
The wind was tearing apart with my anger,
The waters were churning, my fury wouldn't subside,
No matter how much I hit his ugly face.
To cut it short, officer,
I couldn't bear this torment,
I pulled out the switchblade from my pocket,
And when I slit his carotid artery,
The dog-faced man started to bellow like a bull...
I felt no remorse,
I didn't feel like I had gone against life,
Because Kader's eyes were smiling,
Because the twitching and trembling of that vile creature,
The gushing of his blood, was cleansing the defilement of a lifetime, the most wicked,
The most despicable feelings,
Moreover, when Kader closed her eyes, officer, her head was held high...
There was a clear smile on her face...
After all, I had once migrated from Kader's eyes,
And Kader's tears had once met Kilyos' north wind
And its deep blue waters,
What does it matter if my fate is written as life imprisonment, officer?
Write it down, officer, I ended a life, I am guilty,
I am happy that at least one Kader lives on,
Oh, officer, my simit tray is entrusted to you,
If I ever get out,
I will sell the simits of my destiny again,
I will search for my destiny in deserted and secluded parks...
From the Life Window of a Kader Prisoner...