Paroles et traduction Murat İnce - Tutunamadım

Tutunamadım

Gece susmasını bilseydi ben hiç konuşur muydum
Yaralarım azmasaydı hatıralarım canlanmasaydı ve senin bir selamın gelseydi ben hiç çıldırır mıydım
Duvarlar üstüme üstüme geliyor yazdığım her sözcük kalbimden hesap soruyor
Hiçbir savunma biçimi gecenin görkemli saltanatını mum kadar aydınlatamıyor
Ve ben siyaha koşuyorum ama siyah konuşmuyor
Unutulmuş bir sokağın gece lambası bile değilim
Sokak köpeklerinin ulumaları iliklerime geçiyor
Korkmak
Yok hayır
Değil korkmak bu bu sadece yangının siyaha geçmesi siyahın yangına sönmesi
İçinde hiçbir umut barındırmayan bir adamın üzgün bestesi
Sahibi olamadığım yıllarımın boynunda tasmalar ki tutsak eder sen gittikten sonra da beni
Bir adım dahi kıpırdayamam ve camlar kırılır faili kaçak kalanı kör ışıklarda masum ben
Ama o işte masum ben şimdi parmaklıklar ardında
Haksızlık sonuna kadar ömrümü demliyor
Ömrüm ki sana mahkum sana tutsak bir sana bir iki sözüne muhtaç
Aşıklar düşüyor bu şehirde birer ikişer ve her akşam ve her sabah aşıklar ölüyor bu şehirde
Elimden bir şey gelmiyor
Tutunamıyorum ne kendime ne kendimi geçen gölgeme yaslanamıyorum
Ölümler bir sabah bir akşam beklemiyor bu şehirde
Umutlar sen gittiğinden beri küs kalmışlar öyle ki
Yalvarsan yakarsan boş öyle ki umutlar düş olmuşlar uyurgezer bedenime
Ve her defasında bir uçurumun kenarındayım düşmekteyim her defasında
Tutarsınlara kurduğum beklemelerim umutlarımı küs saymışlar
Dedim ya gece susmasını bilseydi ben hiç konuşur muydum
Ben şimdi parmaklıklar ardında
Ben şimdi sana tutsak bu zindanda
Tutunamadım ne kendime ne de sana
Yalan ömrüm bir uçurum kenarında
Ben şimdi parmaklıklar ardında
Ben şimdi sana tutsak bu zindanda
Tutunamadım ne kendime ne de sana
Yalan ömrüm bir uçurum kenarında
Aa aa a a a aaaa aa
Aa aa a a a aaaa aa
Aa aa a a a aaaa aa

I Was Unable to Stay Connected

If the night had the knowledge of silence, would I have spoken,
If my wounds hadn't worsened, my memories hadn't come to life, and if I had gotten a greeting from you, would I have gotten crazy?
Walls are closing upon me, each word I write seeks an explanation from my heart.
No form of defense can illuminate the night's grandeur as much as a candle.
And I run towards the darkness, but darkness says nothing.
I am not even a forgotten street's night light.
Howls of street dogs penetrate my bone marrow.
Fear?
No, no,
That is not fear; it is just the fire turning black, the black getting extinguished by fire.
It is a sorrowful composition of a man without any hope.
Collars on the neck of my years, under which I could not be a master, imprison me after you left.
I cannot move a single step, and windows are shattered, the culprit remains unseen, and I am innocent under the blinding lights.
But there I am innocent, now behind bars.
Unfairness brews my whole life.
My life that is condemned to you, imprisoned by you, a life in need of a single word, two words from you.
Lovers perish in this city, one by one, every evening and every morning, lovers die in this city.
I can't do anything.
I cannot cling to myself, or to my own shadow that surpasses me.
Deaths do not wait for morning or evening in this city.
Hopes have been sulking since you left, so much so,
That if you beg or plea, it’s useless; hopes have become dreams in my somnambulant body.
And every time I am on the edge of a cliff, I fall every time.
My expectations that I have established for the dependent have neglected my hopes.
Like I said, if the night had the knowledge of silence, would I have spoken?
Now I am behind bars.
I am now your prisoner in this dungeon.
I could not cling to myself, nor to you.
My false life is on the edge of a cliff.
Now I am behind bars.
I am now your prisoner in this dungeon.
I could not cling to myself, nor to you.
My false life is on the edge of a cliff.
Aa aa a a a aaaa aa
Aa aa a a a aaaa aa
Aa aa a a a aaaa aa