Paroles et traduction Nikos Oikonomopoulos - Ekptotos Aggelos

Ekptotos Aggelos

Δεν βλέπω να έρθει το πρωί
Ούτε τον ήλιο να με βρει
Να με ζεστάνει
Ένα σκοτάδι αχανές
Και του μυαλού μου οι φωνές
Με έχουν τρελάνει

Στην απομόνωση που μ' άφησες εσύ
Που 'χεις καρδιά συνηθισμένη να μισεί
Δεν βλέπω να έρθει το πρωί
Η απουσία σου μπορεί να με ξεκάνει

Με την ψυχή μου δεν τα βρήκα πουθενά
Στέγνωσα θάλασσες και γκρέμισα βουνά
Γιατί εκείνα που τα ήθελα πολύ ποτέ δεν ήρθαν
Με το όνειρό μου χτυπημένο στα φτερά
Έξω από του σύμπαντος την άρρωστη χαρά
Έξω από του κόσμου τα παραμύθια

Πάνω μου, πάνω μου το λάθος
Έκπτωτος άγγελος μονάχος
Διώξε με από την αγκαλιά σου
Κόψε με από τα φτερά σου

Πάνω μου δάκρυα και ευθύνες
Πάνω μου μαχαιριές οι μνήμες
Όλες οι νύχτες εκείνες
Που σαν το κερί
Έλιωνες πάνω μου

Δεν βλέπω να έρθει το πρωί
Όλα τα χρώματα μαζί
Και όλους του ήχους
Εδώ σιωπή και μοναξιά
Και έχω για μόνη συντροφιά
Τέσσερις τοίχους

Εξαφανίστηκε το γέλιο και η χαρά
Όλα κοντά μου και όλα τόσα μακριά
Δεν βλέπω να έρθει το πρωί
Χωρίς εσένα να με βρει ποτέ μου πάλι

Με την ψυχή μου δεν τα βρήκα πουθενά
Στέγνωσα θάλασσες και γκρέμισα βουνά
Γιατί εκείνα που τα ήθελα πολύ ποτέ δεν ήρθαν
Με το όνειρό μου χτυπημένο στα φτερά
Έξω από του σύμπαντος την άρρωστη χαρά
Έξω από του κόσμου τα παραμύθια

Πάνω μου, πάνω μου το λάθος
Έκπτωτος άγγελος μονάχος
Διώξε με από την αγκαλιά σου
Κόψε με από τα φτερά σου

Πάνω μου δάκρυα και ευθύνες
Πάνω μου μαχαιριές οι μνήμες
Όλες οι νύχτες εκείνες
Που σαν το κερί
Έλιωνες πάνω μου

Падший ангел

Не вижу, как наступает утро,
Не вижу солнца, что нашло бы меня,
Чтобы согреть.
Лишь бескрайняя тьма
И голоса в моей голове,
Что сводят меня с ума.

В одиночестве, на которое ты меня обрекла,
Ты, чье сердце привыкло ненавидеть,
Я не вижу рассвета.
Твое отсутствие может убить меня.

Моя душа не нашла себе места,
Я осушил моря и разрушил горы,
Потому что то, чего я так желал, так и не сбылось.
С разбитой мечтой,
Вне больной радости вселенной,
Вне сказок этого мира.

На мне, на мне вина,
Падший ангел, одинокий.
Прогони меня прочь из своих объятий,
Оборви мои крылья.

На мне слезы и ответственность,
На мне ножами воспоминания.
Все те ночи,
Когда ты, словно воск,
Таяла на мне.

Я не вижу рассвета,
Всех красок мира,
И всех его звуков.
Лишь тишина и одиночество,
И моя единственная компания -
Четыре стены.

Смех и радость исчезли,
Все близко, и все так далеко.
Я не вижу рассвета,
Без тебя, чтобы найти меня снова.

Моя душа так и не обрела покоя,
Я осушил моря и разрушил горы,
Потому что все, чего я так желал, так и осталось недостижимым.
С разбитой мечтой,
Вне фальшивой радости мироздания,
Вне сказок этого мира.

На мне, на мне эта ошибка,
Падший ангел, одинокий.
Прогони меня из своих объятий,
Оборви мои крылья.

На мне слезы и вина,
На мне ножами воспоминания.
Все те ночи,
Когда ты, словно воск,
Таяла на мне.