Paroles et traduction Orkhan Zeynalli - Qravitasiya

Qravitasiya

Daha neçə uşaq aclıqdan öləcək şəkil naminə?
Nə qədər insan batacaq ki, gündəm dəyişsin?
Dünyanın alın yazısı yazılıb qan ilə
Biz ruhumuzu endirdikcə baş barmaq qalxır göyə

Hələ çox quyular qazılacaq səngər deyə
Çox güllə atılacaq kimsə igid olsun deyə
Ədalət mücərrəd məvhum və əlçatmaz
Yüz dəfə diz çökdüm bircə dəfə sən gəl deyə

Zirvəyə çevrilir ən alçaq dərələr
Hələ çox güləcək bizə qəbirdən ölülər
Yoxdur artıq kiçik günah, var ancaq irilər
Getsə də köhnə zalımlar, gələcək yenilər

Küləklə döyüşdükcə ümidsiz gəmilər
Batdıqca canlar dibə yeni ləpələr dirilər
Yuyulduqca sahillər, dağılar qum saraylar
Şahlar can verər, öz xislətində boğulub ağlar

Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Bəlkə göz gec qırpınanda kimsə görər deyə
Kimsə çəkir yerə, kimsə çəkir yenə
Günahlar yaddaş kimi, buraxmır heç yerə

Mən yalançıyam, sən ədalətsizsən
Mən çarəsiz olduqca sən səssizsən
Nə qədər zirvəyə qalxsaq da sənə toxunmaqçün
Sonda ölüm qravitasiyası səni çəkir yerə

Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Bəlkə göz gec qırpınanda kimsə görər deyə
Əllər açılır göyə, əllər açılır göyə
Günahlar yaddaş kimi, buraxmır heç yerə

Mən yalançıyam, sən ədalətsizsən
Mən çarəsiz olduqca sən səssizsən
Nə qədər zirvəyə qalxsaq da sənə toxunmaqçün
Sonda ölüm qravitasiyası səni çəkir yerə

Гравитация

Сколько ещё детей умрет от голода ради красивой картинки?
Сколько людей должно погибнуть, чтобы повестка дня изменилась?
Судьба мира написана кровью,
Пока мы опускаем наши души, большие пальцы поднимаются к небу.

Ещё много колодцев выроют, называя их окопами,
Много пуль будет выпущено, чтобы кто-то стал героем.
Справедливость — абстрактный призрак, недостижимый,
Сто раз я вставал на колени, моля тебя прийти хоть раз.

Самые низкие долины превращаются в вершины,
Ещё долго будут смеяться над нами мертвецы из могил.
Нет больше маленьких грехов, есть только большие,
Даже если уйдут старые тираны, придут новые.

Безнадежные корабли сражаются с ветром,
По мере того как тонут души, на дне рождаются новые волны.
Когда берега омываются, разрушаются песчаные замки,
Цари умирают, захлебываясь и рыдая в собственной природе.

Руки тянутся к небу, руки тянутся к небу,
В надежде, что кто-то заметит, когда глаза медленно закроются.
Кто-то тянет к земле, кто-то тянет снова,
Грехи, как память, никуда не отпускают.

Я лжец, а ты несправедлива,
Я беспомощен, а ты молчишь.
Как бы высоко мы ни поднимались, чтобы коснуться тебя,
В конце концов, гравитация смерти притянет тебя к земле.

Руки тянутся к небу, руки тянутся к небу,
В надежде, что кто-то заметит, когда глаза медленно закроются.
Руки тянутся к небу, руки тянутся к небу,
Грехи, как память, никуда не отпускают.

Я лжец, а ты несправедлива,
Я беспомощен, а ты молчишь.
Как бы высоко мы ни поднимались, чтобы коснуться тебя,
В конце концов, гравитация смерти притянет тебя к земле.