Paroles et traduction PIH - Nigdy Już Nie Wróci

Nigdy Już Nie Wróci

Czwarta nad ranem, oczy niewyspane
Nie mogę zasnąć, za oknem płacze deszcz
To do Ciebie, wiesz, czy mnie pamiętasz?
To najszczerszy tekst, piszę go od serca
Samotność jak gorączka nocą dopada
Sam na sam z bezsennością bez skutku się zmagam
Myślę o Tobie jakoś nie mogę przestać
Cały mój świat w Twojej osobie się streszczał
Robiliśmy błędy, wiem, jesteśmy ludźmi
Życie nie pomogło knuło co mogło by nas poróżnić
Los wypowiedział wojnę nam, nie było reguł
Tylko konwulsyjny puls codziennego biegu
Każde niepotrzebne słowo do dzisiaj przeklinam
To smutne, na co dzień człowiek się zapomina
W końcu zastaje dom pusty, zresztą sama wiesz
Nie pożegnałaś się, chciałaś uniknąć łez

Ja wiem, że lepiej byłoby nie czuć nic
Albo cofnąć czas (jeszcze raz)
Nie chcę z tym tak żyć
Widocznie tak być musi
Nigdy, nigdy, nigdy (ta chwila już nigdy)
Nigdy już nie wróci

Wsiadam do pociągu, gdziekolwiek mnie zabierze
Żałuje tylko, że Ty mnie nie odbierzesz
Nie na tą stronę spadła życia moneta
Na końcu podróży nikt na mnie nie czeka (nikt)
Nazajutrz blues pustego łóżka
Cisza wokół i wódka, która nadal parzy w usta
Biegnę przed siebie nieznaną mi drogą
Nie wiem gdzie, po co i nie wiem dla kogo
Nie mam już Ciebie (nie mam), największa strata
Nienawidzę za to siebie, życia i całego świata
Jeszcze raz zatańcz ze mną bo chcę to przeżyć
Znam prawdę (znam), ale nie chcę przestać wierzyć
Dlaczego mój i Twój świat się zderzył
Najgorsze, że na te pytania są odpowiedzi
Te dni się skończyły, a koniec jest końcem
Życie życiem, jaka róża- takie kolce

Ja wiem, że lepiej byłoby nie czuć nic
Albo cofnąć czas (jeszcze raz)
Nie chcę z tym tak żyć
Widocznie tak być musi
Nigdy, nigdy, nigdy (ta chwila już nigdy)
Nigdy już nie wróci

Pamiętam jak się uśmiechałaś, jak zasypiałaś
Delikatną grę mięśni Twojego ciała
Styczniowy deszcz tworzył na gałęziach drzew sople
W powietrzu parował Twój ciepły oddech
Czułem Twój smak, byłaś dla mnie tak bliska
Twoje wilgotne włosy obok mojego policzka
To bezpowrotna przeszłość, dlatego mnie smuci
To wszystko minęło, nigdy już nie wróci

Ja wiem, że lepiej byłoby nie czuć nic
Albo cofnąć czas (jeszcze raz)
Nie chcę z tym tak żyć
Widocznie tak być musi
Nigdy, nigdy, nigdy (ta chwila już nigdy)
Nigdy już nie wróci

Больше Не Вернется

Четыре утра, глаза не сомкнуты,
Не могу уснуть, за окном плачет дождь.
Это тебе, знаешь, помнишь ли ты меня?
Это самый искренний текст, пишу его от сердца.
Одиночество, как лихорадка, ночью нападает,
Один на один с бессонницей безуспешно сражаюсь.
Думаю о тебе, никак не могу перестать,
Весь мой мир в тебе заключался.
Мы делали ошибки, знаю, мы люди,
Жизнь не помогала, строила козни, чтобы нас поссорить.
Судьба объявила нам войну, не было правил,
Только конвульсивный пульс ежедневной беготни.
Каждое ненужное слово до сих пор проклинаю,
Грустно, в повседневной жизни человек забывается.
В конце концов, нахожу дом пустым, впрочем, ты сама знаешь,
Ты не попрощалась, хотела избежать слез.

Я знаю, что лучше было бы ничего не чувствовать,
Или повернуть время вспять (еще раз).
Не хочу так жить,
Видимо, так должно быть.
Никогда, никогда, никогда (этот миг уже никогда)
Больше не вернется.

Сажусь в поезд, куда бы он меня ни увез,
Жаль только, что ты меня не встретишь.
Не на ту сторону упала монета жизни,
В конце путешествия никто меня не ждет (никто).
На следующий день блюз пустой постели,
Тишина вокруг и водка, которая все еще жжет губы.
Бегу вперед по неизвестной мне дороге,
Не знаю куда, зачем и не знаю для кого.
У меня больше нет тебя (нет), самая большая потеря,
Ненавижу за это себя, жизнь и весь мир.
Еще раз станцуй со мной, потому что я хочу это пережить,
Я знаю правду (знаю), но не хочу переставать верить.
Почему мой и твой мир столкнулись?
Хуже всего, что на эти вопросы есть ответы.
Эти дни закончились, а конец есть конец,
Жизнь есть жизнь, какой цветок — такие и шипы.

Я знаю, что лучше было бы ничего не чувствовать,
Или повернуть время вспять (еще раз).
Не хочу так жить,
Видимо, так должно быть.
Никогда, никогда, никогда (этот миг уже никогда)
Больше не вернется.

Помню, как ты улыбалась, как засыпала,
Нежную игру мышц твоего тела,
Январский дождь создавал на ветвях деревьев сосульки,
В воздухе парил твой теплый вздох.
Я чувствовал твой вкус, ты была так близка мне,
Твои влажные волосы рядом с моей щекой.
Это безвозвратное прошлое, поэтому мне грустно,
Все это прошло, больше не вернется.

Я знаю, что лучше было бы ничего не чувствовать,
Или повернуть время вспять (еще раз).
Не хочу так жить,
Видимо, так должно быть.
Никогда, никогда, никогда (этот миг уже никогда)
Больше не вернется.