Paroles et traduction Paul Van Vliet - A2

A2

En de zon die ging onder en de zon die ging op
En ik zat in de file en het schoot maar niet op
En voordat het donker werd moest ik er zijn
Bij m′n liefje, m'n liefje in Nieuwegein
Ik had drie jaar gezeten voor oplichterij
In de Bijlemerbajes en toen kwam ik vrij
Ik was onschuldig veroordeeld - door niemand geloofd
Van m′n geld en m'n eer en m'n liefje beroofd
En dat lief had gezegd: ik heb drie jaar gewacht
Ik heb liggen woelen, haast iedere nacht
Maar als jij er vanavond voor tienen niet bent
Dan kan je het schudden - neem ik een andere vent
En de zon die ging op en de zon die ging neer
En bumper aan bumper en toen stopten we weer
En voordat het donker werd moest ik er zijn
Bij m′n liefje, m′n liefje in Nieuwegein
En de uren verstreken en ik reed in z'n een
En zo kropen wij verder Abcoude - Vinkeveen
Breukelen - Maarssen; ik denk: Krijg nou de pest
Daar liep het weer klem bij Utrecht-West
En toen nam ik de vluchtstrook en dat was een gok
Het was erop of eronder: een race tegen de klok
Maar nergens politie dus ik denk: Ik red het misschien
En het leek te gaan lukken: het was zeven voor tien
En de zon die ging op en de zon die ging neer
En toen stond het weer stil, voor de zoveelste keer
En voordat het donker werd moest ik er zijn
Bij m′n liefje, m'n liefje in Nieuwegein
En ik keek op het stadsplan, bevond mij dus hier
En ik moest naar de Arresleedrift nummer vier
En ik sprong in mijn wagen en het leek zo dichtbij
Maar ik kwam in een woonerf: de Dorstvlegelwei
Toen de Pimpelmeesburg - het Ratelslangspoor
De Parelhoenhof - ik denk: Hoe loopt dat hier door
De Kaasmakershorst - de Kafmolendreef
De Tinnengietersteede - als ik dit overleef
De Leerlooiersstate - waar ben ik nou weer
In de Vuurvliegwarande - m′n hart ging tekeer
De Vossebesgaarde - ja, die stad was geschift
Maar toen was ik er bijna... nee, de Disselsjeesdrift
En de zon die ging op en de zon die ging neer
En ik kwam dus te laat en toen zat ik daar weer
In de Bijlemerbajes - waar je eerder zal zijn
Dan in de Arresleedrift in Nieuwegein

A2

И солнце садилось, и солнце вставало,
А я всё в пробке торчал, и дело не двигалось с места.
И прежде чем стемнеет, мне нужно было быть там,
У моей любимой, моей любимой в Нейвегейне.
Три года я отсидел за мошенничество
В тюрьме Бейлмербайес, а потом вышел на свободу.
Меня осудили невиновного - никто не поверил,
Лишили денег, чести и моей любимой.
И моя любимая сказала: "Я ждала три года,
Я ворочалась, почти каждую ночь.
Но если ты сегодня не появишься до десяти,
То можешь катиться - найду себе другого мужика".
И солнце вставало, и солнце садилось,
Бампер к бамперу, и мы снова остановились.
И прежде чем стемнеет, мне нужно было быть там,
У моей любимой, моей любимой в Нейвегейне.
Часы шли, я ехал один,
И так мы медленно ползли: Абкуде - Винкевен,
Брёкелен - Маарсен; я думаю: "Чтоб тебя!",
Там снова затор у Утрехта-Запад.
И тогда я свернул на обочину, и это был риск,
Пан или пропал: гонка со временем.
Но нигде полиции, так что я думаю: "Может, успею",
И, казалось, всё получится: было без семи десять.
И солнце вставало, и солнце садилось,
И снова всё встало, в который уже раз.
И прежде чем стемнеет, мне нужно было быть там,
У моей любимой, моей любимой в Нейвегейне.
Я посмотрел на карту города, понял, что я здесь,
А мне нужно на Арресслидрифт, номер четыре.
Я прыгнул в машину, казалось, так близко,
Но я попал в жилой район: Дорствлегелвей.
Потом Пимпелмесбург - Рателслангспур,
Парелхоенхоф - я думаю: "Как тут проехать?".
Каасмакерсхорст - Кафмолендреф,
Тинненгитерстеде - если я это переживу,
Леерлоойерсстате - где я теперь?
В Вюрвлигваранде - моё сердце колотилось.
Воссебесгарде - да, этот город был сумасшедшим,
Но вот я почти у цели... нет, Дисселсджисдрифт.
И солнце вставало, и солнце садилось,
И я опоздал, и вот я снова здесь,
В Бейлмербайес - куда ты скорее попадешь,
Чем на Арресслидрифт в Нейвегейне.