Mijn Hoofd Weer Op Je Schouder - Live In Amstelveen/ 1993 - Paul De Leeuw , Willeke Alberti traduction en russe

Mijn Hoofd Weer Op Je Schouder - Live In Amstelveen/ 1993

't Leek zo mooi, 't sprak vanzelf
Jij en ik en zo moest het altijd blijven
Ons geluk kon niet stuk
En de zon die zou voor ons eeuwig schijnen
Maar ineens wou je weg, 't ging zo vlug
En wat bleef dat was een droom
Zo gaat het vaak om je heen
Heel onverwacht ziet de één het niet meer zitten
De ander blijft, 't huis is leeg
's Avonds laat vertelt de kamer zijn verhaal
Van hoe het was, wat 'ie zei
Maar wat bleef dat is die droom
M'n hoofd weer op je schouder
Je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder
Maar toch weer even bij elkaar
Je hoofd weer op m'n schouder
Je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder
Maar toch weer even bij elkaar
Het geluk 's net een bloem
Je plukt hem af; hoopt dat 'ie zal blijven bloeien
Je neemt hem mee, in je hand
Veel te vast, want je wilt hem niet verliezen
Maar na een dag in een vaas valt 'ie uit
En wat bleef dat is die droom
Die lege plek in je huis, in je hart
Je denkt dat die niet terug zal komen
En je zegt: "Slijt wel weg, gaat voorbij"
Je probeert het te vergeten
Maar 's avonds laat telefoon: "Ja, met mij"
Ik kom terug voor onze droom
M'n hoofd weer op je schouder
Je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder
Maar toch weer even bij elkaar
M'n hoofd weer op je schouder
Je handen spelen met m'n haar
We zijn dan wel wat ouder
Maar toch weer even bij elkaar

Моя голова снова на твоем плече - Живое выступление в Амстелвене/ 1993

Всё казалось таким прекрасным, само собой разумеющимся,
Ты и я, и так должно было быть всегда.
Нашему счастью не было конца,
И солнце должно было светить для нас вечно.
Но вдруг ты решила уйти, всё произошло так быстро,
И всё, что осталось, — это мечта.
Так часто бывает вокруг,
Совершенно неожиданно один из двоих больше не хочет продолжать.
Другой остаётся, дом опустел.
Поздно вечером комната рассказывает свою историю
О том, как всё было, что она говорила.
Но всё, что осталось, — это мечта.
Моя голова снова на твоем плече,
Твои руки играют с моими волосами.
Пусть мы стали немного старше,
Но всё же мы снова вместе.
Твоя голова снова на моём плече,
Твои руки играют с моими волосами.
Пусть мы стали немного старше,
Но всё же мы снова вместе.
Счастье — словно цветок,
Ты срываешь его, надеясь, что он будет цвести вечно.
Ты держишь его в руке,
Слишком крепко, потому что не хочешь потерять.
Но после дня в вазе он вянет,
И всё, что осталось, — это мечта.
Это пустое место в твоём доме, в твоём сердце.
Ты думаешь, что оно никогда не исчезнет,
И говоришь: "Время лечит, всё пройдёт".
Ты пытаешься забыть,
Но поздно вечером звонит телефон: "Да, это я".
Я возвращаюсь ради нашей мечты.
Моя голова снова на твоем плече,
Твои руки играют с моими волосами.
Пусть мы стали немного старше,
Но всё же мы снова вместе.
Моя голова снова на твоем плече,
Твои руки играют с моими волосами.
Пусть мы стали немного старше,
Но всё же мы снова вместе.