Paroles et traduction Pauli Hanhiniemi - Päivä Jatkuu Kuukauden

En tiedä jäikö mulle mitään,
En tiedä, loppui lumous.
Kuinka keskimäärin pärjätään?
Mä muista en ees kaipaanko ketään.
Mä mietin jäikö mulle mitään,
Kun lempi läksi lätkimään
Lensi pois ja painui pilven taa.
Mä tiedä en et kaipaanko ketään.

Kaupungissa ilta niinpä kai on aikaa vain,
Kesän valoo riittää se on almanakassain.
Täällähän ei ilta tuu,
Päivä jatkuu kuukauden.
Oon täältä päin ja kai mä sitten kestän sen.
Säkin kävit luona mun,
Muistatko mun huoneessain?
Sä kai tulit minut hyvästelläksesi vain...

Jos mä oisin juovuksissa,
Jossain linjurissa matkalla.
Ei kanssamatkustajat vois kuin vain kuunnella,
Kun mietin ääneen kaipaanko ketään.
Maantie maalaismaisemassa,
Mä istun parvekkeella kerrostalossa.
Katu alla vielä kohisee,
Mä tiedä en et kaipaanko ketään.

Kaupungissa ilta niinpä kai on aikaa vain,
Kesän valoo riittää se on almanakassain.
Täällähän ei ilta tuu,
Päivä jatkuu kuukauden.
Oon täältä päin ja kai mä sitten kestän sen.
Säkin kävit luona mun
Muistatko mun huoneessain?
Sä kai tulit minut hyvästelläksesi vain...

Kaupungissa ilta niinpä kai on aikaa vain,
Kesän valoo riittää se on almanakassain.
Täällähän ei ilta tuu,
Päivä jatkuu kuukauden.
Oon täältä päin ja kai mä sitten kestän sen.
Säkin kävit luona mun,
Muistatko mun huoneessain?
Kai sä tulit minut hyvästelläksesi vain...

Я не знаю, оставил ли я что-нибудь ...
Я не знаю ... чары закончились.
Как ты справляешься в среднем?
Я даже не помню, скучаю ли я по кому-нибудь.
Мне было интересно, осталось ли что-нибудь для меня.,
Когда моя любовь ушла ...
Он улетел и скрылся за облаком.
Не знаю, скучаю ли я по кому-нибудь.

В городе, я думаю, есть только время.,
Света лета достаточно, он есть в моем альманахе.
Это не ночь,
День длится целый месяц.
Я здешний и думаю, что справлюсь.
Ты тоже ходила ко мне,
Помнишь, в мою комнату?
Ты, должно быть, пришел попрощаться со мной...

Если бы я был пьян...
Где-то на линии.
Попутчики могут только слушать,
Когда я спрашиваю вслух, скучаю ли я по кому-нибудь.
Проселочная дорога,
Я сижу на балконе в многоквартирном доме.
Улица внизу все еще гудит,
Я не знаю, скучаю ли я по кому-нибудь.

В городе, я думаю, есть только время.,
Света лета достаточно, он есть в моем альманахе.
Это не ночь,
День длится целый месяц.
Я здешний и думаю, что справлюсь.
Ты тоже ходила ко мне.
Помнишь, в моей комнате?
Ты, должно быть, пришел попрощаться со мной...

В городе, я думаю, есть только время.,
Света лета достаточно, он есть в моем альманахе.
Это не ночь,
День длится целый месяц.
Я здешний и думаю, что справлюсь.
Ты тоже ходила ко мне,
Помнишь, в мою комнату?
Ты пришел попрощаться со мной, не так ли?..