Paroles et traduction Percival Schuttenbach - Swadźba

Swadźba

Pieśń smutną niesie
Wiatr świszczący po lesie
O miłości dwojga co
Dwojgiem serc dola złączyła.
Dwojgiem serc złączyła,
Szczęściem przepełniła,
Lecz nacieszyć się szczęściem tym
Jeno chwile zezwoliła.
Dnia pewnego wszystko się skończyło,
Chodź mąż był gotów oddać żonie wszystko.
Swe życie także oddałby w potrzebie,
Chodź wzajemności dawno nie starczyło.
Zdradziła męża oddając innemu
To, co dla niego było przeznaczone.
Serce złamała, w proch zadeptała,
Uczucie zniszczyła, niczym w jakimś szale.
Czy pięknego równie coś
Tak jak miłość jest na świecie?
Okrutnego równie coś
Tak jak zdrada na tym świecie?
Czy to złe siły tak ją opętały?
Czy też choroba jakaś dotknęła?
A może podłość raczej, i niecnota
Wprzódy już się w jej duszy skrywały?
Tego nie wiedzieć ni starym bogom,
Ni mędrcom, nawet złym demonom.
Jedno to pewne - że szczęście obojga
Już raz na zawsze dla nich się skończyło.
Pieśń smutną niesie
Wiatr świszczący po lesie
O miłości dwojga co
Dwojgiem serc dola złączyła.
Dwojgiem serc złączyła,
Szczęściem przepełniła,
Lecz nacieszyć się szczęściem tym
Jeno chwile zezwoliła.

Свадьба

Песню грустную несет
Ветер, свищущий по лесу,
О любви двоих, чьи
Два сердца судьба соединила.
Два сердца соединила,
Счастьем переполнила,
Но насладиться счастьем этим
Лишь на мгновение позволила.
В один день все закончилось,
Хоть муж был готов жене отдать все.
Свою жизнь также отдал бы в беде,
Хоть взаимности давно не хватало.
Предала мужа, отдав другому
То, что для него было предназначено.
Сердце разбила, в прах растоптала,
Чувство уничтожила, словно в каком-то безумии.
Есть ли что-то прекраснее,
Чем любовь на этом свете?
Есть ли что-то ужаснее,
Чем измена на этом свете?
Неужто злые силы ее так околдовали?
Или болезнь какая коснулась?
А может, подлость скорее, и низость
Изначально в ее душе скрывались?
Этого не ведают ни старые боги,
Ни мудрецы, ни даже злые демоны.
Одно лишь верно - счастье обоих
Раз и навсегда для них закончилось.
Песню грустную несет
Ветер, свищущий по лесу,
О любви двоих, чьи
Два сердца судьба соединила.
Два сердца соединила,
Счастьем переполнила,
Но насладиться счастьем этим
Лишь на мгновение позволила.