Paroles et traduction Petri Laaksonen - Viimeinen Talvi

Kun päättyy talvi viimeinen,
Hän saapuu halki metsien,
Hän päällä tuntureiden seisoo,
Ja korret maahan vaipuvat
Ja oksat tervehdykseen taipuvat.
Ja niin kuin tulen loimu hän,
Käy halki kaiken pimeän.
Jo silmut puhkeavat kukkaan,
Ja kaikki laaksot laulavat,
Kyyhkyset lentoon nousevat
Ja kaikki vuoripurot soivat.

Jo väistyy routa,
Yö kyynelten,
Ja valo saapuu.
Se valtaa sydämen.
He saavat riemun,
Vapauden,
Se loistaa kasvoilta
Kristuksen.

Ja kodittomat, hyljätyt
Hän juhlasaattoon kutsuu nyt.
He nauravat ja unelmoivat,
Ja lapset päänsä nostavat,
Kun kielet särjetyt taas soivat.
He esiin käyvät piiloistaan
Lyöntien jäljet kasvoillaan,
Ja pelko ihmetykseen vaihtuu,
Kun hänen jalanjäljissään
Noin kaikki syttyy elämään
Ja kipu eilisen on poissa.

Когда зима закончится в последний раз,
Он прибывает через лес,
Он стоит на вершине холмов,
И стебли падают на землю
И ветви склоняются в приветствии.
И, подобно вспышке огня, он
Прошел сквозь всю тьму.
Бутоны уже распускаются,
И все долины поют,
Голуби взлетают.
И зазвенят все горные ручьи.

Мы струсили,
Ночь слез.,
И приходит свет.
Это захватывает сердце.
Они получают острые ощущения,
Свобода,
Он сияет с лица
Христос.

И бездомные, брошенные
Сейчас он созывает процессию.
Они смеются и мечтают,
И дети поднимают головы,
Когда сломанные языки зазвенят снова.
Они выходят из своих укрытий
Следы от ударов на его лице,
И страх сменяется Удивлением,
Когда по его стопам
Вот как все воплощается в жизнь
И вчерашняя боль ушла.