ยังคอยสู่ขวัญ - ไผ่ พงศธร traduction en allemand

ยังคอยสู่ขวัญ

สุดโค้งทุ่งนา คือฟ้าสีหม่น ดั่งใจคนคอย
ลมพัดวอยๆ ให้เมฆเปลี่ยนรูปเป็นนวลหน้าน้อง
เจ้าทิ้งลาบเทาสะเดาช่อขมตามลมหนาวล่อง
ไปสู่แสงทองที่สาดในใจ

ทำงานทางโน้นน้องเป็นไงบ้าง ส่งข่าวแหน่เด้อ
แสงสีที่เจอพาชีวิตเปลี่ยน ไปมากแค่ไหน
หลายครั้งเสียงเจ้าอ่อนล้า จนรู้สึกได้
หากสู้บ่ไหวบ้านเฮายังรอ

ท้องทุ่งอีสาน ยังมีความฮักอยู่ทุกเม็ดทราย
คอยซับเหงื่อใจในยามทุกท้อ
อ้อมแขนบ้านไร่ปลายนา ชายคาซอมซ่อ
กับคนมอซอยังคอยสู่ขวัญ

อ้ายยังตั้งตาคอยน้องคืนบ้าน เคียงคนอยู่หลัง
ฝากฮักนำทาง ให้คนเคยใกล้อย่าไลลืมกัน
อ้ายถางคันแท แทวใกล้เถียงนา
คอยคนพลัดบ้านมานั่งนำกัน หอมลมยามแลง

ท้องทุ่งอีสาน ยังมีความฮักอยู่ทุกเม็ดทราย
คอยซับเหงื่อใจในยามทุกท้อ
อ้อมแขนบ้านไร่ปลายนา ชายคาซอมซ่อ
กับคนมอซอยังคอยสู่ขวัญ

อ้ายยังตั้งตาคอยน้องคืนบ้าน เคียงคนอยู่หลัง
ฝากฮักนำทาง ให้คนเคยใกล้อย่าไลลืมกัน
อ้ายถางคันแท แทวใกล้เถียงนา
คอยคนพลัดบ้านมานั่งนำกัน หอมลมยามแลง

Warte immer noch auf dich, Liebling

Am Ende des Reisfeldes ist der Himmel grau, wie das Herz des Wartenden.
Der Wind weht sanft und lässt die Wolken sich in dein schönes Gesicht verwandeln.
Du hast das bittere rohe Fleisch und die bitteren Blüten mit dem kalten Wind ziehen lassen,
dem goldenen Licht entgegen, das in deinem Herzen scheint.

Wie geht es dir bei der Arbeit dort drüben? Gib mir Bescheid.
Haben die Lichter, die du getroffen hast, dein Leben sehr verändert?
Oft ist deine Stimme so schwach, dass ich es fühlen kann.
Wenn du nicht mehr kämpfen kannst, unser Zuhause wartet immer noch.

In den Feldern von Isan gibt es in jedem Sandkorn Liebe.
Sie trocknet den Schweiß deines Herzens in Zeiten der Verzweiflung.
Die Arme des Bauernhofs am Ende des Feldes, das Strohdach der Hütte,
und der schäbige Mensch warten immer noch darauf, dich zu trösten.

Ich warte immer noch sehnsüchtig darauf, dass du nach Hause kommst, an der Seite derer, die zurückgeblieben sind.
Ich schicke dir Liebe, damit die, die einst nah waren, sich nicht vergessen.
Ich habe den Damm gerodet und den Weg zur Hütte freigemacht.
Ich warte darauf, dass die, die ihr Zuhause verlassen haben, zurückkehren, um sich zu mir zu setzen und den Duft des Abendwinds zu genießen.

In den Feldern von Isan gibt es in jedem Sandkorn Liebe.
Sie trocknet den Schweiß deines Herzens in Zeiten der Verzweiflung.
Die Arme des Bauernhofs am Ende des Feldes, das Strohdach der Hütte,
und der schäbige Mensch warten immer noch darauf, dich zu trösten.

Ich warte immer noch sehnsüchtig darauf, dass du nach Hause kommst, an der Seite derer, die zurückgeblieben sind.
Ich schicke dir Liebe, damit die, die einst nah waren, sich nicht vergessen.
Ich habe den Damm gerodet und den Weg zur Hütte freigemacht.
Ich warte darauf, dass die, die ihr Zuhause verlassen haben, zurückkehren, um sich zu mir zu setzen und den Duft des Abendwinds zu genießen.