Paroles et traduction Piekielny - Nie Otwieram Okien

Nie Otwieram Okien

Chyba jestem za głupi, by to przyswoić
Człowiek wiecznie się uczy, wiecznie się boi
I co z tego, że tu oddać krew za nią byłem gotów
Skoro jej przywódcy mają mnie i bliskich za idiotów
Hektolitry potu, każdy dzień jest jak wyprawa
Wilki wyją co rusz, las jest pełen wilczych zabaw
Ale coraz częściej pragną tu polować na ulicach
Czują, że ktoś nie uwzględnia ich w tych swoich statystykach
Dziadek mi mówił, że to wyjątkowa ziemia
I że nadchodzi czas normalności i przemian
Szkoda, że odszedł, bo może dziś by umiał
Wytłumaczyć, co po drodze poszło nie tak, jak przeczuwał
Nadmiar wrażeń, nawet nie ma, gdzie się schować
Te same twarze mówią ciągle inne słowa
Niby uczyli mnie, czym jest punkt widzenia
Ale z mojego punktu widzenia, to wszystko to ściema
A prawdy nie ma
Ciach temat

Ja czasem nie otwieram okien cały dzień
Tylko po to, by przez chwilę wierzyć, że to tylko sen
I patrzę w przyszłość gdzieś, lecz tło rozmywa się
Tak żyć nam przyszło, więc podaj mi tlen
Ja czasem nie otwieram okien cały dzień
Tylko po to, by przez chwilę wierzyć, że to tylko sen
I patrzę w przyszłość gdzieś, lecz tło rozmywa się
Tak żyć nam przyszło, więc podaj mi tlen

Coraz mniej czasu na uczty, a byłem ich fanem
Coraz mniej też chęci na nie, widząc co jest grane
Dziś w garści leków to apetyt na życie
W każdym człowieku cierpliwość ma gdzieś granice
Jedni mówią, że Polacy cieszą się, że jest jak jest
Z drugiej strony słyszę, że mój naród nie może ich znieść
Tak łatwo przypisują sobie nas na własność
O zdanie pytają nas tylko raz na kilka lat wciąż
Tylko raz na kilka lat wciąż
Jak to? Tylko raz na kilka lat wciąż
Kurwa, raz na kilka lat wciąż
Raz na kilka lat? A i tak mamy to gdzieś
Każdy tak często marzy, że aż zapomina
Mają na drogich lekarzy, dla nich tylko lecytyna
Na pamięć znam te wasze obietnice, zamilcz
By żyło się lepiej, wszystkim, którzy za wami

Ja czasem nie otwieram okien cały dzień
Tylko po to, by przez chwilę wierzyć, że to tylko sen
I patrzę w przyszłość gdzieś, lecz tło rozmywa się
Tak żyć nam przyszło, więc podaj mi tlen
Ja czasem nie otwieram okien cały dzień
Tylko po to, by przez chwilę wierzyć, że to tylko sen
I patrzę w przyszłość gdzieś, lecz tło rozmywa się
Tak żyć nam przyszło, więc podaj mi tlen

Не Открываю Окна

Кажется, я слишком глуп, чтобы это принять,
Человек вечно учится, вечно боится.
И что с того, что я был готов отдать за неё кровь,
Если её лидеры считают меня и моих близких идиотами.
Гектолитры пота, каждый день как поход,
Волки воют то и дело, лес полон волчьих забав.
Но всё чаще они хотят охотиться здесь, на улицах,
Чувствуют, что кто-то не учитывает их в своей статистике.
Дед говорил мне, что это особенная земля,
И что наступает время нормальности и перемен.
Жаль, что он ушёл, ведь, может быть, сегодня он смог бы
Объяснить, что пошло не так, как он предчувствовал.
Слишком много впечатлений, даже негде спрятаться,
Те же лица постоянно говорят разные слова.
Вроде учили меня, что такое точка зрения,
Но с моей точки зрения, всё это ложь.
А правды нет.
Тема закрыта.

Я иногда не открываю окна целый день,
Только для того, чтобы на мгновение поверить, что это просто сон.
И смотрю куда-то в будущее, но фон размывается.
Нам суждено так жить, поэтому дай мне кислород.
Я иногда не открываю окна целый день,
Только для того, чтобы на мгновение поверить, что это просто сон.
И смотрю куда-то в будущее, но фон размывается.
Нам суждено так жить, поэтому дай мне кислород.

Всё меньше времени на пиры, а я был их поклонником,
Всё меньше и желания на них, видя, что происходит.
Сегодня в горсти таблеток этот аппетит к жизни.
В каждом человеке терпение имеет предел.
Одни говорят, что поляки рады, что всё так и есть,
С другой стороны, я слышу, что мой народ не может их терпеть.
Так легко они приписывают нас себе,
О нашем мнении спрашивают нас только раз в несколько лет.
Только раз в несколько лет.
Как это? Только раз в несколько лет.
Блин, раз в несколько лет.
Раз в несколько лет? Да нам всё равно.
Каждый так часто мечтает, что совсем забывает.
У них есть дорогие врачи, для них только лецитин.
Я наизусть знаю ваши обещания, замолчите.
Чтобы жилось лучше всем, кто за вами.

Я иногда не открываю окна целый день,
Только для того, чтобы на мгновение поверить, что это просто сон.
И смотрю куда-то в будущее, но фон размывается.
Нам суждено так жить, поэтому дай мне кислород.
Я иногда не открываю окна целый день,
Только для того, чтобы на мгновение поверить, что это просто сон.
И смотрю куда-то в будущее, но фон размывается.
Нам суждено так жить, поэтому дай мне кислород.