Paroles et traduction Piotr Szczepanik - Lepiej nie pytaj

Lepiej nie pytaj

Błękitny świat marzeń mam
Bo w nim jest oczu Twych blask
I całe niebo
Błękitny krąg marzeń mych

To świat warszawskich gwiazd
Jest w nim noc i Ty
Nadwiślańskie są mgły
Czyjeś westchnienia

Jest brutalny krzyk
Jest przeboju gwizd
Banału brak

Nie pytaj mnie, czy piękny jest ten świat
Mogłabyś kpiąco się śmiać
Nie pytaj mnie, czy wiele dziewcząt znam
To nas rozdzieli
Nie pytaj mnie o czym mówić mam

Za dużo na jeden raz
Co chcesz wiedzieć znów?
Ach, nie mów tylu słów

Nie pytaj mnie, gdzie kończy się mój świat
Może za szybą, może wśród gwiazd

Ty odnalazłaś mój świat
Cień wspomnień w oczach mych bladł
Głupie marzenia

W deszczu zagubił się dzień
Pierwszy niezapomniany dzień
A później miałem już dość
Zasypywałaś mnie wciąż lawiną pytań

Kpin w nich czułem smak
Serca Twego rytm
Słyszałem szept

Nie pytaj mnie, czy piękny jest ten świat
Mogłabyś kpiąco się śmiać
Nie pytaj mnie, czy wiele dziewcząt znam
To nas rozdzieli
Nie pytaj mnie o czym mówić mam

Za dużo na jeden raz
Co chcesz wiedzieć znów?
Ach, nie mów tylu słów

Nie pytaj mnie gdzie kończy się mój świat
Może za szybą, może wśród gwiazd

Лучше не спрашивай

Голубой мир грёз у меня,
Ведь в нём блеск твоих глаз.
И всё небо,
Голубой круг моих мечтаний.

Это мир варшавских звёзд,
В нём есть ночь и ты.
Над Вислой туманы,
Чьи-то вздохи.

Есть жестокий крик,
Есть свист шлягера,
Нет банальности.

Не спрашивай меня, прекрасен ли этот мир,
Ты могла бы насмешливо смеяться.
Не спрашивай меня, много ли девушек я знаю,
Это нас разлучит.
Не спрашивай меня, о чём мне говорить,

Слишком много сразу.
Что ты хочешь знать опять?
Ах, не говори столько слов.

Не спрашивай меня, где кончается мой мир,
Может, за окном, может, среди звёзд.

Ты нашла мой мир,
Тень воспоминаний в моих глазах поблекла,
Глупые мечты.

В дожде потерялся день,
Первый незабываемый день.
А потом мне стало довольно,
Ты засыпала меня лавиной вопросов.

В них я чувствовал привкус насмешки,
Ритм твоего сердца,
Я слышал шёпот.

Не спрашивай меня, прекрасен ли этот мир,
Ты могла бы насмешливо смеяться.
Не спрашивай меня, много ли девушек я знаю,
Это нас разлучит.
Не спрашивай меня, о чём мне говорить,

Слишком много сразу.
Что ты хочешь знать опять?
Ах, не говори столько слов.

Не спрашивай меня, где кончается мой мир,
Может, за окном, может, среди звёзд.