Paroles et traduction Pięć Dwa Dębiec - Kiedy Ja

Kiedy Ja

Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Oby ślady moich stóp były nadal tu

Myślę o śmierci wtedy czuję się gorzej
Te myśli, wierz mi, sprawiają, że wciąż tworzę
Jesteś tam Boże, czyśmy tu sami?
Niebo w kolorze stali groźnie milczy z oddali
Boję się nieraz, że wszystko co jest
To tylko tu i teraz, to tylko lud i ziemia
To tylko bród skąpany w grzechach i trud skopany w mękach
Duch w nas umiera, jedyny bóg to pieniądz
I nawet w świątyniach oddają cześć jemu
A rzeźby milczą nie wiedzieć czemu
Niech krzyczą, bo milcząc nie dadzą rady temu
Wciąż wiszą tam i widzą, jesteś to przemów
To wszystko martwe symbole jak każde
Zimne pomniki pod które dla publiki
Prominenci polityki napełniają wieńcami kwietniki
Wszystko w blasku fleszy i przed obiektywem
Wszystko dla poklasku, cieszyć lud swym narodowym zrywem
Kiedy masz wiarę wszystko to ułatwienie
Gdy ramię w ramię razem idziesz po rozgrzeszenie
Lecz kiedy wątpisz i chcesz pod prąd iść nie tam gdzie tłumy
Wygrywasz walkę, bo otwierasz swój umysł
Sieję w sercach niepewność, sączę sceptycyzm w umysły
Miejsce zajmuje względność, skoro wątpisz to myślisz
Zostawię ślad choćby taki tylko
Że ten rap otworzy usta i umysły tym co milczą

Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Oby ślady moich stóp były nadal tu

Nie ma nic prócz niesmaku po mendach
Namacalnych blizn po błędach
Schizofrenii myśli
Nienawiści i miłości bliźnich
Hipochondrii w genach
Wejdę w tych nędzników zacny poczet
Którzy rozlewali szansę, potem wypijali ocet
To wiem na 100% mam rodzinę, dla której bym zginął
Nie jestem młokosem
Dzięki niej ten czas dawno przeminął
Szedłem, jak mówiło idź
Wcześniej się nie liczyło nic
Pusty heroizm, tylko egoizm
Chciałem to wszystkim wpoić
Teraz dobrem zło zwyciężam i przemierzam stepy w męce
W progi wiecznego królestwa idę z rozkrwawionym sercem
Niosę list na kartce
Ludziom złu wiernym jak matce
Niosę nie dla bram zbawiennych
Tylko dla nikczemnych
Nie mam nic prócz testamentu wierszy
W ogień za nie pójdę pierwszy
Do nieba po bruku taki koniec logika mi wieszczy
Lecz póki żyję, żyję po to by umilić sobie tutaj pobyt
Nie schylać głowy, pieniądz zdobyć, zabrać przemocą mu dobrobyt
Romantyczne wzloty są dla głupców, życie da im w dupę
Altruistą być w tym świecie to jak być żyjącym trupem
Musisz być świadom, że zranią cię zdradą by uciekać
Choćbyś był święty wredne kundle zawsze będą szczekać
Kiedy przyjdzie po mnie ten zegarmistrz światła purpurowy
Stanę dumnie jak na apel zmarłych zwarty i gotowy
Chwycę dłoń co jest mi światem
Jeszcze raz w oczy popatrzę
I odejdę, nie wiem gdzie, na zawsze

Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Kiedy ja opuszczę ten świat
Oby ślady moich stóp były nadal tu

When I

When I leave this world
When I leave this world
When I leave this world
May the traces of my steps still be here

I think about death, then I feel worse
These thoughts, believe me, make me keep creating
Are you there, God, or are we alone here?
The sky, the color of steel, is ominously silent from afar
I'm often afraid that everything that exists
Is just here and now, just people and earth
Just dirt bathed in sins and toil buried in torment
The spirit in us is dying, the only god is money
And even in temples, they worship it
And the sculptures are silent, who knows why
Let them scream, because by remaining silent they won't be able to stop this
They still hang there and see, you are there, so speak up
They are all dead symbols, like any other
Cold monuments under which, for the public
Political celebrities fill flower beds with wreaths
Everything in the glare of flashes and in front of the lens
Everything for applause, to please the people with their national outburst
When you have faith, it all becomes easier
When you walk arm in arm together for absolution
But when you doubt and want to go against the current, not where the crowds go
You win the fight, because you open your mind
I sow uncertainty in hearts, I pour skepticism into minds
Relativity takes its place, if you doubt, you think
I will leave a mark, even if only this one
That this rap will open the mouths and minds of those who are silent

When I leave this world
When I leave this world
When I leave this world
May the traces of my steps still be here

There is nothing but disgust after scoundrels
Tangible scars after mistakes
Schizophrenia of thoughts
Hatred and love of neighbors
Hypochondria in genes
I will join the noble ranks of these wretches
Who wasted their chances, then drank vinegar
I know this 100%, I have a family for whom I would die
I'm not a youngster
Thanks to them, this time has long passed
I walked as I was told to go
Nothing mattered before
Empty heroism, only egoism
I wanted to instill it in everyone
Now I conquer evil with good and I cross the steppes in torment
I go to the gates of the eternal kingdom with a bleeding heart
I carry a letter on a piece of paper
To people faithful to evil as to their mother
I carry it not for the gates of salvation
But for the wicked
I have nothing but a testament of poems
I will be the first to go into the fire for them
To heaven on the pavement, such an end logic predicts for me
But as long as I live, I live to make my stay here pleasant
Not to bow my head, to earn money, to take prosperity from it by force
Romantic flights are for fools, life will give it to them in the ass
To be an altruist in this world is like being a living corpse
You must be aware that they will hurt you with betrayal to escape
Even if you were a saint, nasty mutts will always bark
When the purple watchmaker comes for me
I will stand proudly as at the roll call of the dead, compact and ready
I will grasp the hand that is my world
I will look into your eyes one more time
And I will leave, I don't know where, forever

When I leave this world
When I leave this world
When I leave this world
May the traces of my steps still be here