Aathukku - Pushpavanam Kuppusamy traduction en allemand

Aathukku

காண்பதில் எல்லாம் தலைகீழ் தோற்றம்
என்னோடு ஏனோ இத்தனை மாற்றம்

பூமி என்பது தூரம் ஆனதே
நட்சத்திரங்கள் பக்கம் ஆனதே
மனிதர் பேசும் பாஷை மறந்து
பறவைகளோடு பேச தோனுதே

காணும் பிம்பம் கண்ணில் மறைந்து
காணா உருவம் கண்ணில் தோனுதே
அன்பு திருமுகம் தேடி தேடி
கண்கள் என்னை தாண்டி போகுதே

இதற்கு பெயர் தான் காதலா... காதலா...
இதற்கு பெயர் தான் காதலா

புரியா மொழியோ புரிந்து போகும்
புரிந்த மொழியோ மறந்து போகும்
சரியாத உடை சரி செய்வதாக
சரியாய் இருந்தும் சரிய செய்யும்

நிலவை போலவே இருளும் பிடிக்கும்
உணவை போலவே பசியும் ருசிக்கும்
எந்த பேனா வாங்கும் பொழுதும்
என்னவள் பெயர் தான் எழுதி பார்க்கும்

இதற்கு பெயர் தான் காதலா
இதற்கு பெயர் தான் காதலா

கண்ணாடி முன்னே பேசி பார்த்தால்
வார்த்தைகள் எல்லாம் முண்டி அடிக்கும்
முன்னாடி வந்து பேசும் பொழுதோ
வார்த்தைகள் எல்லாம் நொண்டி அடிக்கும்

பாதி பார்வை பார்க்கும் போதே
பட்டாம் பூச்சிகள் நெஞ்சில் பறக்கும்
கல்லில் இருந்தும் கவிதை முளைக்கும்
காகிதம் மணக்கும் கண்ணீர் இனிக்கும்

இதற்கு பெயர் தான் காதலா... காதலா...
இதற்கு பெயர் தான் காதலா

கண்கள் என்னும் இரண்டு ஜன்னல்
திறந்து வைத்தும் மூடி கொள்ளும்
இதயம் என்னும் ஒற்றை கதவு
மூடி வைத்தும் திறந்து கொள்ளும்

நீ என்பது நீ மட்டும் அல்ல
மூளையின் மூலையில் ஒரு குரல் கேட்கும்
நான் என்பதில் இன்னொரு பாதி
யார் என்பதே இதயம் கேட்கும்

இதற்கு பெயர் தான் காதலா
இதற்கு பெயர் தான் காதலா

இதற்கு பெயர் தான் காதலா
இதற்கு பெயர் தான் காதலா

Zum Fluss

Alles, was ich sehe, steht kopf.
Warum diese Veränderung in mir?

Die Erde ist fern geworden.
Die Sterne sind nah gekommen.
Die Sprache der Menschen vergessend,
möchte ich mit Vögeln sprechen.

Das gesehene Bild verschwindet vor den Augen,
eine ungesehene Gestalt erscheint vor den Augen.
Suchend und suchend nach deinem lieben Gesicht,
schweift mein Blick über mich hinaus.

Nennt man das Liebe... Liebe...?
Nennt man das Liebe?

Eine unverständliche Sprache wird verständlich.
Eine verständliche Sprache gerät in Vergessenheit.
Kleidung zurechtrückend, die es nicht braucht,
obwohl sie perfekt sitzt, sie doch wieder richtend.

Wie der Mond gefällt auch die Dunkelheit.
Wie Essen schmeckt auch der Hunger.
Immer wenn ich einen Stift kaufe,
schreibe ich zur Probe deinen Namen.

Nennt man das Liebe?
Nennt man das Liebe?

Wenn ich versuche, vor dem Spiegel zu sprechen,
drängen sich alle Worte.
Doch wenn ich vor dir stehe, um zu sprechen,
stolpern alle Worte.

Schon bei einem halben Blick
fliegen Schmetterlinge in meiner Brust.
Selbst aus Stein sprießt Poesie.
Papier duftet, Tränen schmecken süß.

Nennt man das Liebe... Liebe...?
Nennt man das Liebe?

Die zwei Fenster, genannt Augen,
obwohl offen, schließen sich.
Die einzige Tür, genannt Herz,
obwohl geschlossen, öffnet sich.

Du bist nicht nur du.
In einer Ecke des Gehirns höre ich eine Stimme.
Die andere Hälfte von 'Ich',
fragt mein Herz, wer du bist.

Nennt man das Liebe?
Nennt man das Liebe?

Nennt man das Liebe?
Nennt man das Liebe?