Paroles et traduction Pyhimys - Kuinka Kangas Kudotaan?

Kuinka Kangas Kudotaan?

Olla tässä, pala lankaa
Umpisolmu, polkuja alkaa
Verkkoteoria: mistä ja minne?
Pumpuliunelma mä sukellan sinne
Pasmat sekasin, kuten minäki
Olla hirvi ryijyssä, sinulla on kivääri
Olla reikä, rikkinäinen lakana
Kuka seisoo samettiverhon takana?
Mitä mulle jää
Jos tää kangas ympäriltä repeää
Sen alla on vaan mustaa pimeää
Pelkkää tyhjää, eikä pohjaa edes nää
Irrallaan
Ei täällä yksikään
Oo mitään yksinään
Ja mä en tajuu enää
Kuinka kangas kudotaan
Yksi lanka kerrallaan
Säikeet yhteen punotaan
Yksi solmu kerrallaan
Olla silkkipainettu kuva
Pesukoneen ikkunasta näet mun haalistuvan
Etkä käsitä mun kahinaa
Olla tuulipuku joka tuulesta valittaa
Känniset kalsarit mä join väärin viinat
Tähteenä enää reliikki, mun käärinliinat
Olla sametissa vain kapea vako
Sun sukkiksissa pelkkä silmäpako
Vaikkei niitä nää
Näkymättömät langat meitä yhdistää
Sut muhun ja meidät näihin ihmisiin
Tähän taloon ja katuun, tähän kaupunkiin
Irrallaan
Ei täällä yksikään
Oo mitään yksinään
Ja mä en tajuu enää
Kuinka kangas kudotaan
Yksi lanka kerrallaan
Säikeet yhteen punotaan
Yksi solmu kerrallaan
Kaipaan takas aikaan sinne Ensio Raikkaan
Parsimalla paikkaan tätä
Palkeenkieltä jota elämäksi luulet
Ilman mitään mieltä vie pyykkiä tuulet
Ajelehti sinne missä hiljaa meri on
Aina pelkkää ilmaa, villaa Merinon
Ajan minkä luuli ettei silkkikukka lakastu
Uskotteli itellensä, ettei ikin rakastu
Eikä tullu tästä langasta koskaan osa kangasta
Yksin olla, umpisolmu
Solmussa yksin vaan olla
Yksin vaan olla
Vaan olla
Olla

Как ткут ткань?

Здесь я, пряжа,
Узел, рождающий сплетения дорог.
Теория сетей: откуда и куда?
Я погружаюсь в эту пуховую мечту.
Узор запутан, как и мои мысли.
Быть лосем на ковре, а у тебя ружье.
Быть дырой, рваным полотном.
Кто скрывается за бархатным занавесом?
Что останется мне,
Если эта ткань вокруг меня порвется?
Под ней только черная тьма.
Ничего, кроме пустоты, и дна не видно.
Оторванный,
Здесь никто
Не существует в одиночку.
И я больше не понимаю
Как ткут ткань.
Одна нить за раз,
Пряди переплетаются,
Один узел за раз.
Быть напечатанным на шелке изображением,
Ты видишь, как я теряю цвет в окошке стиральной машины.
И не понимаешь мой шорох.
Быть спортивным костюмом,
Что жалуется на ветер.
Пьяные трусы, я неправильно пил вино.
Теперь только реликвия в качестве звезды, мои саваны.
Быть узкой бороздой на бархате,
Оптическим обманом в твоем носке.
Хотя их не видно,
Невидимые нити соединяют нас,
Тебя со мной и нас с этими людьми,
С этим домом и улицей, с этим городом.
Оторванный,
Здесь никто
Не существует в одиночку.
И я больше не понимаю
Как ткут ткань.
Одна нить за раз,
Пряди переплетаются,
Один узел за раз.
Я скучаю по временам Энсио Райккаа
Заштопывающего дыры в жизни,
На языке лозунгов, который ты принимаешь за жизнь,
Без всякого смысла, развевающего белье на ветру.
Дрейфующего туда, где море молчит,
Всегда пустого, шерстяного.
Времени, когда он думал, что шелковый цветок не увянет,
Убеждал себя, что никогда не влюбится,
И эта нить так и не стала частью ткани.
Быть одиноким, замкнутым узлом
Запутавшимся в одиночестве.
Просто существовать.
Быть