Paroles et traduction Qaraqan - Ölmüş Sədəflər və İnsanlar

Ölmüş Sədəflər və İnsanlar

Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Mən ölmüş sədəflər topladım quru sahildən
Arxamca qoyduğum ləpirləri izləri poz
Məni anlamayacağ vicdansızlar, cahillər
Bu vaxta kimi açdığım qapıları bağlar.
Ruhum qışqırırdı dünyaya, indi səssiz ağlar.
İndi gizlətməy vaxtı şeirləri hər çirkli əldən.
Bu gündən onlar üçün Qaraqan lal, onlar kar.
Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Bu cümlələr olmayacaq sənə həyatda kömək.
Axı vicdan çox pis bir xəstəliydi ondan qorx.
Bu pilləkənlər qalxır yuxarı və olmur enmək
Və yoxdu pul və xoşbəxtlik bu qanlı sətirlərdə
Sən tapa bilməyəcəksən xeyir bu sətirlərdən
Və yalnız bir həqiqət anladım iyirmi beş ildə
Bütün insanlar satılır, fərq yalnız sıfırlarda.
Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Şeirlər xilas eləmir dünyanı, bunu anla
Mən onlara gətirdim bir neçə seçilmiş söz
Onlar tullayıb sözləri yapışdılar məndən.
Sən bu insanları hələ yaxşı tanımırsan, dost
Onların xislətində düyünlənmiş şər və iblis.
Mən Allahın axtardım izlərin bütün yollarda.
Amma ki, yollar qum, yollar çirk, yollar toz.
Mənə olan sevgini böl və payla yaxınlarına
Doldur acgöz gözlərinə və doldur qarınlarına.
Qurban ver onlara məni və söyüb yanlarında
Onları qaldır göylərə, məni et heçnə, toz
Onların qürurlarını sığallayıb təriflərlə
Danış güclərindən və vurğulayıb məntiqlərini.
Məni öldür və vəsiyyətimi saxla yadında
Mən bağışlayıram düşmənlərimin günahlarını.

Мёртвые раковины и люди

Забудь всё, что я писал до этого, милая,
Я собирал мёртвые раковины на сухом берегу.
Сотри следы волн, которые я оставил после себя.
Меня не поймут бессовестные, невежественные.
Закрой все двери, которые я открывал до сих пор.
Моя душа кричала миру, теперь молча плачет.
Теперь пора скрыть стихи от каждой грязной руки.
С этого дня для них Каракан нем, они глухи.
Забудь всё, что я писал до этого, милая,
Эти фразы не помогут тебе в жизни, пойми.
Ведь совесть — ужасная болезнь, бойся её.
Эти ступени ведут вверх, и спуска с них нет.
И нет ни денег, ни счастья в этих кровавых строках.
Ты не найдёшь пользы в этих строках, поверь.
И только одну истину я понял за двадцать пять лет:
Все люди продажны, разница лишь в нулях.
Забудь всё, что я писал до этого, милая,
Стихи не спасают мир, пойми это, родная.
Я принёс им несколько избранных слов,
Они отбросили слова и вцепились в меня.
Ты ещё плохо знаешь этих людей, милая,
В их натуре сплетено зло и дьявол, увы.
Я искал следы Бога на всех дорогах,
Но дороги — песок, дороги — грязь, дороги — пыль.
Любовь, что ко мне, раздели и раздай близким,
Наполни их жадные глаза и накорми их.
Принеси им меня в жертву и, ругая рядом,
Вознеси их до небес, а меня обрати в ничто, в прах.
Поглаживая их гордость похвалой,
Говори об их силе и подчёркивай их логику.
Убей меня и запомни моё завещание:
Я прощаю грехи моих врагов.